Abstract:

Οι νομοθετικές παλινδρομήσεις κατέστησαν εν τοις πράγμασι κενή περιεχομένου την υποχρέωση σύνταξης αναλογιστικών μελετών και συνέβαλαν αποφασιστικά στην κακή οικονομική τους κατάσταση και στην ανάγκη τακτικής και έκτακτης χρηματοδότησής τους από τον κρατικό προϋπολογισμό για να ανταποκρίνονται ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις.  Η συμβολή του ΣτΕ στη διασφάλιση της βιωσιμότητας των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης είναι καθοριστική, διότι εντάσσει στο περιεχόμενο του πυρήνα του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης την ασφαλιστική τεχνική και τις αναλογιστικές μελέτες, με αποτέλεσμα ο κοινός νομοθέτης να μην μπορεί να αποφύγει τη σύνταξή τους κατά τον καθορισμό – τροποποίηση των παροχών και του τρόπου χρηματοδοτήσεως. Το Δικαστήριο δέχεται ότι η σύνταξη αναλογιστικών μελετών θέτει σε υγιείς βάσεις τη σχέση παροχών και χρηματοδοτήσεως του οργανισμού, διασφαλίζει τη λειτουργία βιώσιμων ασφαλιστικών οργανισμών και συνακόλουθα διασφαλίζει τον ίδιο τον θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης, τον οποίο εγγυάται το Κράτος, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος. Το σχόλιο καταλήγει με την παρατήρηση ότι παρά τα όσα το ΣτΕ και η θεωρία δέχονται ο νομοθέτης και η διοίκηση δεν έχουν εμπεδώσει την αξία και την αναγκαιότητα της συντάξεως αναλογιστικών μελετών.