Ἡ παρούσα συναγωγὴ μελετῶν εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα πολυετοῦς ἀλίευσης ἐρωτημάτων καὶ ἀποριῶν ἀναδυομένων μέσα ἀπὸ τὰ κρυστάλινα καὶ ζωογόνα ὕδατα τοῦ ὀρθόδοξου Πατερικοῦ πνεύματος. Ἡ μεγαλύτερη πρόκληση γιὰ τὸν μελετητὴ τῶν Πατέρων εἶναι ὁ ὁρισμὸς τῶν ἐρωτημάτων. Γεννᾶται, ὅμως, τὸ ἀρχικὸ ἐρώτημα: Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς πρωτοτυπίας τοῦ ἐρωτήματος μπορεῖ νὰ δικαιολογήσει τὴν πολυσχιδὴ πραγμάτευση; Μέχρι ποιοῦ σημείου φθάνει ἡ στερεὰ διεπιστημονικὴ προσέγγιση τοῦ γραμματολόγου καὶ ποῦ ἀρχίζει ἡ ὑδροβαρὴς πολυπραγμοσύνη του; Ἡ ἀπάντηση στὸν παραπάνω προβληματισμὸ δίδεται μέσῳ τῆς ἐμβάθυνσης στὸ ζήτημα τῆς αὐτοσυνειδησίας τῆς Ἐκκλησίας.Τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας γεννῶνται, προέρχονται καὶ ἀνήκουν σὲ διάφορες καὶ ποικίλες «φυσικὲς κοινότητες» τοῦ κόσμου. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωὴ δὲν καταργεῖ τὴ φυσική τους ταυτότητα, ἀλλὰ τὴν «ἐκκλησιοποιεῖ». Ἡ ἐγκόσμια διάσταση τῆς Ἐκκλησίας, ἐφαρμόζοντας τὸν «τρόπο» τοῦ Ἱδρυτῆ της σὲ κάθε πτυχὴ τοῦ βίου της, ἀλληλεπιδρᾶ μὲ τὴν κοσμικὴ πραγματικότητα καὶ ἐπενεργεῖ ἐξελικτικὰ στὸν πολιτισμό. Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Γραμματεία ἔχει οἰκουμενικὴ ἀξία. Ὡς μνημεῖο τῆς παγκόσμιας πνευματικῆς κληρονομιᾶς μπορεῖ νὰ ἀξιοποιηθεῖ σὲ ἐρευνητικοὺς τομεῖς ποὺ δὲν σχετίζονται κατὰ προφανῆ τρόπο μὲ τὴ θεολογία. Ἡ διαπίστωση αὐτὴ διευρύνει τὸν ἐρευνητικὸ ὀρίζοντα τῆς γραμματολογικῆς ἐπιστήμης.
anazetesas_evre_search_and_you_shall_fi.pdf
