Abstract:

Στόχος της μελέτης αυτής είναι, υπό το πρίσμα της σύγχρονης θεωρίας και έρευνας της αναπτυξιακής ψυχολογίας και της αναπτυξιακής ψυχοπαθολογίας, να εντοπίσει και να αναδείξει τα σημεία επαφής ανάμεσα στην αναδυόμενη ενηλικίωση και στις γνωσιακές συμπεριφοριστικές προσεγγίσεις, ή, με άλλα λόγια, να δείξει ότι η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία είναι μια αναπτυξιακά κατάλληλη μέθοδος θεραπείας για την αναδυόμενη ενηλικίωση. Υπενθυμίζεται ότι κύριες αρχές της γνωσιακής συμπεριφοριστικής θεραπείας γενικά είναι ότι (α) η γνωστική δραστηριότητα επηρεάζει τη συμπεριφορά, (β) η γνωστική δραστηριότητα είναι δυνατόν να τροποποιηθεί και (γ) η επιθυμητή αλλαγή στη συμπεριφορά είναι δυνατόν να επιτευχθεί μέσω της γνωστικής αλλαγής (Dobson & Dozois, 2000). Έχει υποστηριχθεί (Reinecke, Dattilio, & Freeman, 1996) ότι η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία ενέχει τέτοια δυναμική, που της επιτρέπει να προσαρμόζεται στις αναπτυξιακές απαιτήσεις κάθε περιόδου, ωστόσο δεν έχουν γίνει ακόμη αρκετές προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση. Η μελέτη διαρθρώνεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, περιγράφονται η φύση και τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά της αναδυόμενης ενηλικίωσης και παρουσιάζονται, ενδεικτικά, ερευνητικά ευρήματα από πρόσφατη σχετική έρευνα στην Ελλάδα. Επίσης, γίνονται αναφορές στην ψυχική υγεία γενικά κατά την περίοδο αυτή και στην κατάθλιψη, ως παράδειγμα, ειδικά (με μια μικρή παρένθεση για το ρόλο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην περίοδο αυτή). Στο δεύτερο μέρος, αναλύονται με μεγαλύτερη αμεσότητα οι λόγοι για τους οποίους η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία είναι σύστοιχη με τις αναπτυξιακές ανάγκες και τις κοινωνικές απαιτήσεις της αναδυόμενης ενηλικίωσης.

Publisher's Version