Περιεχόμενο μαθήματος

Oι Σλάβοι αποτελούν την μεγαλύτερη από όλες τις ευρωπαϊκές εθνοτικές και γλωσσικές ομάδες. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, ο συνολικός πληθυσμός των σλαβικών λαών ανέρχεται σε σχεδόν 300 εκατομμύρια, αντιπροσωπεύοντας το 40% του συνόλου του ευρωπαϊκού πληθυσμού, ενώ η εδαφική τους έκταση φτάνει τα 18 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή περισσότερο από το 50% της έκτασης της Ευρώπης. Οι Σλάβοι έχουν μακρά ιστορία και πλούσιο πολιτισμό και οι εγκαταστάσεις τους - η περιοχή της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων - αποδεικνύουν σπάνια πολιτιστική ποικιλομορφία που διευκολύνει την ανάπτυξη του υλικού και πνευματικού πολιτισμού. Η κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον 4ο αιώνα και το Σχίσμα του Χριστιανισμού το 1054 χώρισε τον σλαβικό κόσμο σε δύο μέρη, το Ορθόδοξο και Βυζαντινό στα ανατολικά και το Ρωμαιοκαθολικό και Λατινικό στα δυτικά, ενώ και οι Σλάβοι που βρίσκονταν στο νότο χωρίστηκαν επίσης σε δύο ομάδες, με την Κροατία και την Σλοβενία ​​εγγύτερα στους Ρωμαιοκαθολικούς και την Βουλγαρία και την Σερβία πιο κοντά στους Ορθοδόξους. Έκτοτε, οι διαφορές μεταξύ του ανατολικού και του δυτικού τμήματος αποκρυσταλλώθηκαν, και ο σλαβικός κόσμος παρέμεινε ένα γεωπολιτικό πεδίο έρριδας καθ' όλην την διάρκεια των νεώτερων χρόνων. Πολλαπλές εθνοτικές ομάδες, διαφορετικές κουλτούρες, περίπλοκες ιστορίες και σημαντικές γεωγραφικές τοποθεσίες, συγκρουόμενοι πολιτισμοί και ανταγωνιστικά πολιτικά συμφέροντα έφεραν αυτήν την περιοχή στο παγκόσμιο επίκεντρο ενδιαφέροντος. Στον σημερινό κόσμο, καμία χώρα ή έθνος με φιλοδοξίες και στρατηγικά ενδιαφέροντα δεν μπορεί να αγνοήσει τις σλαβικές σπουδές ως επιστήμη στενά συνδεδεμένη με τα πεδία των Διεθνών Σχέσεων, της Γεωπολιτικής, της Οικονομίας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού.


Course overview

The course offers a picture of the history of the Church in the Slavic countries, providing the essential geographical, historical and historiographical elements to place the processes of religious, social, economic and political development inherent in Eurasia within a transcultural and transnational perspective from the medieval to the modern age.

Relations between the Slavs and Byzantium were complex. The initiative in establishing contacts was generally taken by the Slavs, and early links were strengthened with the formation of the Slav States. In the northern regions of Eastern Christendom matters evolved differently. Here, the population, for the most part Slav, had progressively been drawn into the orbit of Byzantium throughout a thousand years of stable and lasting cultural relations. Only the West Slavs (including the Poles, the Czechs, the Slovaks, the Baltic and Polabian Slavs), the Croats and the Slovenes, remained outside the pale of Eastern Christendom, as the result of political events during the ninth and tenth centuries, coming instead within the sphere of influence of Western Christian civilization.

For the Slavic Churches, the course provides and overview of Kievan Rus Christianity (988-1240) and its decline; the “Unions” of Florence (1439-1442) and Brest (1596) and their aftermath; the rise of the Church of Moscow, under Patriarch and Synod; the Church in Orthodox Russia and Catholic Austria; and Orthodox and Eastern Catholic Churches under totalitarian and post-totalitarian rule.

Simultaneously with these Slavic developments, the course will look at the East-West Schism, attempts to heal it, and the struggles and eventual collapse of the Byzantine Empire. The rise of Hesychasm and Monasticism in both Greek and Slavic Churches will also be examined, delving into theological and political aspects.