Abstract:

Η παρούσα μελέτη συμβάλει στην ανάπτυξη νέων επιστημονικών αντικειμένων που προκύπτουν από τη συνέργεια επιστημών. Αφορά δυνατότητες συνέργειας της Κοινωνικής Παιδαγωγικής και της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης (Μυλωνάκου-Κεκέ, 2013∙ Κουκουνάρας Λιάγκης, 2019), που έχουν εμφανιστεί, στο πλαίσιο της τυπικής εκπαίδευσης με βάση τις Ευρωπαϊκές Συστάσεις και Συμβάσεις, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα Δικαιώματα του Παιδιού, αλλά και τις σύγχρονες θεωρίες στη θρησκειοπαιδαγωγική και θεολογία. Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της μελέτης της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης (μάθημα και έρευνα) και του πλαισίου της, με όρους κοινωνικών συστημάτων (Engeström, 1999; 2005), αλλά και του Υπερ(συν)επιστημονικού Κοινωνικοπαιδαγωγικού Μοντέλου, που έχει σχεδιαστεί με βάση τη διαλεκτική σχέση των θεωριών της Μεθοδολογίας των Ανθρώπινων Συστημάτων, της Συστημικής Επιστήμης (Senge, 2006) και του Μοντέλου της Συνεκπαίδευσης/Syneducation και της Διαχείρισης της Γνώσης (Κεκές, 2007, 2008∙ Mylonakou-Keke, 2015∙  Μυλωνάκου-Κεκέ, 2016). Φαίνεται ότι δημιουργείται ένα διακριτό επιστημονικό πεδίο δράσης κοινού ενδιαφέροντος των δύο επιστημονικών πεδίων, που βασίζεται σε κοινές προϋποθέσεις και επιδιώξεις. Μπορεί, μάλιστα να έχει εφαρμογές στην ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου, στην προσωπική και συλλογική ζωή, και επιπλέον να προκαλεί βελτιωτικές αλλαγές, που είναι ένας από τους βασικούς ρόλους της εκπαίδευσης.