Publications by Year: 2020

The time of Photios the Great was crucial for the Jewish-Christian relations. The Byzantine Empire exited the iconoclastic controversy in 842 AD, for which the Jews had been partly held responsible. In 861 AD, the Byzantines attempted to approach the Khazars, who had largely embraced Judaism. Furthermore, starting in 872, emperor Basil I made a series of attempts to convert the Byzantine Jews to Christianity.This historical background is reflected by the numerous references to the Jews in Photios’s works. Photios generally utilizes acute anti-Jewish rhetoric, through which he seems to be seeking to construct a unified Christian identity following the iconoclastic divide. It is noteworthy, however, that Photios focuses his anti-Jewish rhetoric on the events of the New Testament, while he avoids referring to the Jews of his time and thereby inciting tension towards them. He also makes positive remarks about Jewish believers and states his faith in the eschatological conversion of all Jews to Christianity. While Photios addresses his sermons and writings to an exclusively Christian audience, the discourse of modern-day Church is de facto addressed to humanity as a whole. Therefore, our Church should rather adopt a rhetoric of reconciliation, promote a sincere theological discourse, and transcend all sorts of stereotypes. The theological dialogue between the Byzantines and the Khazars, inspired by Photios the Great, is a valuable precedent in this endeavor.

International tendencies and the dominant educational policy that is associated with special education is focusing on integration practices and the promotion of inclusive education. The purpose of the given investigation was to imprintthe thoughts of principals of special education school settings, regarding the currently applied educational status of special education inGreece. The researchers, through semi-structured interviews, aimed to designate the factors that contribute to forming the inclusion politics in general education classrooms of students with some form of disability. The content analysis of the data that were collected by the investigators, lead them in the conclusion that it is of high importance to consider the school culture as a significant factor of the degree of which students with disabilities can be included in general education and the quality of the cooperation that will be developed through the principles and the educational stuff.  

Religion is a key theme in the learning process that aims to design, reflect, and transform knowledge in order for students to acquire the ability to: reflect on issues of social, economic, political and cultural pluralism, take reflective action which leads to responsible citizenship, bring about transformation and social change, enable understanding, and manage diversity through synthesis, collaboration, dialogue and creative debate, while cultivating a consciousness that leverages any local and differring elements. The above pedagogical approaches to the curriculum are presented here, focusing on the role of knowledge of religion in preschool and first-school education. The local environment, the family, the person‟s religion, and other persons of religion in the environment at pre-school and of pre-school age, have a role to play in the process of constructing the personal identity that is carried out in school by meaningful personal experiences. This process of giving meaning requires the student to know the language, to be literate and in this case the religious language. Literacy in the early years of school is fundamental to a child's development and maturity. Religious literacy is therefore essential from an early age, since it has a profound effect. Therefore, it is about the zone of proximal development, i.e. the functions that have not yet matured but are in the process of maturing.

From the very beginning of the establishment of the Church, education and peda-gogy had beenat the epicenter of the thought of great theologians and Christian philosophers as anthropomorphic ideals, which civilization offers to societies in order to form complete and integrated personalities capable to understand the truth about life, the world,and their place in it. The Church Father’s knowledge is based on Divine Wisdom which they passed to the community of believers in proclamations, preaching, witnessing and which was also shared at the gathering of worshiping communities.

Τα Λατινικά του Wheelock είναι η πρώτη ελληνική μετάφραση του Wheelock's Latin (7η έκδοση, επικαιροποιημένη και ανανεωμένη), ενός από τα δημοφιλέστερα εγχειρίδια εκμάθησης της Λατινικής γλώσσας παγκοσμίως. Με τρόπο μεθοδικό, ευχάριστο και εύληπτο αναδεικνύει την ομορφιά, τη ζωντάνια και τη διαχρονική αξία της Λατινικής. Περιλαμβάνει:- 40 κεφάλαια με λεπτομερή παρουσίαση της Γραμματικής και του Συντακτικού, και εφαρμογή των κανόνων πάνω σε κείμενα σπουδαίων Ρωμαίων συγγραφέων, συνοδευόμενα από σημειώσεις, μεταφραστικές συμβουλές και ερωτήσεις κατανόησης.- Εκτενές Ελληνο-Λατινικό και Λατινο-Ελληνικό λεξιλόγιο.- Ασκήσεις αυτοβελτίωσης, με τις απαντήσεις τους, για ανεξάρτητη μελέτη.- Πλούσια συλλογή από αυθεντικά, μη διασκευασμένα, λατινικά κείμενα για μετάφραση, μαζί με πλήρη λεξιλογική υποστήριξη.- Ετυμολογικές πληροφορίες, χάρτες και γκραφίτι που αναδεικνύουν ποικίλες πτυχές του ρωμαϊκού πολιτισμού.Το βιβλίο απευθύνεται πρωτίστως σε φοιτητές/φοιτήτριες φιλοσοφικών σχολών αλλά και σε μαθητές/μαθήτριες που επιθυμούν να μάθουν Λατινικά με τρόπο έγκυρο και παιδαγωγικά άρτιο, καθώς και στο ευρύτερο κοινό που φιλοδοξεί μέσα από τη μεθοδική κατάκτηση της Λατινικής να απολαύσει από το πρωτότυπο τη λογοτεχνία των Ρωμαίων και να γνωρίσει την ιστορία και τον πολιτισμό τους.

Αναμφισβήτητα, η συμβολή των ελληνικών θιάσων στην πολιτιστική και κοινωνική ζωή των ελληνικών κοινοτήτων στις Η.Π.Α. κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα είναι αξιοσημείωτη. Με την καλλιτεχνική δραστηριότητα που ανέπτυξαν, δίδαξαν κοινωνικότητα και αδελφοσύνη, απάλυναν τον μετανάστη -ως θεατή, ηθοποιό ή και δραματουργό- από τα καθημερινά προβλήματα, τις δεσμεύσεις τόπου, χρόνου και βιοτικών αναγκών, παρέχοντάς του έναν χώρο ελευθερίας. Το θέατρο, προωθώντας την πνευματική επικοινωνία και την ψυχική επαφή, πρόσφερε, επίσης, στους μετανάστες κοινά ιδανικά και επιδιώξεις, διαμορφώνοντας μία κοινή ταυτότητα. Κυρίως, όμως, καλλιέργησε την έννοια του ανήκειν σε ένα ευρύτερο σύνολο ατόμων, τόνωσε την εθνική συνείδηση και διαδραμάτισε έναν ενοποιητικό ρόλο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Περιεχόμενα