ΟΙ ΥΔΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ 11 αείφυλλων σκληρόφυλλων ειδών μελετήθηκαν με το υδατικό δυναμικό [ Ψ], το ωσμωτικό δυναμικό [ΨS], την πίεση σπαργή [ΨΡ] και τη σχετική υδατοπεριεκτικότητα [RWC]. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έγινε δυνατή η διάκριση των 11 ειδών σε τρεις κατηγορίες (Α, Β και Γ),  σύμφωνα με τη ρύθμιση της υδατικής συμπεριφοράς. Η κατηγορία Α περιλαμβάνει φυτά με μεγάλες τιμές Ψ και RWC, και μικρές εποχικές διακυμάνσεις του ΨS. Η κατηγορία Β περιλαμβάνει φυτά με ενδιάμεσες τιμές Ψ και RWC, και μεγαλύτερες διακυμάνσεις του ΨS. Η κατηγορία Γ περιλαμβάνει φυτά με μικρές τιμές Ψ και RWC, ενώ ΨS και Ψ επιδικνύουν ανάλογη εποχική διακύμανση. Με τη χρλήση του φύλλου σαν σύστημα αναφοράς, διαπιστώθηκε ότι: 1) Τα φυτά αποκρίνονται με διαφορετικό τρόπο και με χρονική υστέρηση στην υδατική καταπόνηση, 2) δεν χρησιμοποιούν την ωσμωρύθμιση σαν κύριο μηχανισμό  απόκρισης στην ξηρασία, Γ) επανακτούν τις μεγάλες τιμές Ψ και RWC όταν οι περιβαλλοντικές συνθήκες γίνουν ευνοικές, και Δ) επιλέγεται ως μηχανισμός απόκρισης στην υδατική καταπόνηση η ρύθμιση του ΨS, ή της ΨΡ, ή της συσχέτισης RWC-ΨΡ.