Αποτελεί μια ανθρωπολογική έρευνα, μια εις βάθος μελέτη των ανθρώπινων αντιλήψεων και ηθικών διλημμάτων σχετικά με τις ευκαιρίες, προκλήσεις αλλά και τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης ευρύτερα και πιο ειδικά στην τέχνη και παιδαγωγική εφαρμογή του χορού.Η έρευνα θέτει τις βάσεις της σε τέσσερις μεθοδολογικές στρατηγικές ώστε να ανιχνεύσει τις θέσεις του δείγματος, της επισκόπησης, της διερευνητικής, της επεξηγηματικής, της περιγραφικής και της αιτιολογικής. Προσεγγίζονται οι σημαντικότερες σχετικές θεωρητικές προσεγγίσεις ηθικής και αισθητικής σκέψης από την αρχαιότητα ως την εποχή του φιλοσοφικού μετανθρωπισμού.Η ερευνήτρια επιχειρεί να κατανοήσει τις ενέργειες, τις σχέσεις και τις επιλογές των συμμετεχόντων μέσα από τη δική τους οπτική, χωρίς να επιβάλλει μη αντικειμενικές ερμηνείες. Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά η ερευνήτρια κ. Μάστορα και η επόπτρια κ. Λάζου «οι όροι «συνείδηση» και «μορφή» - ως ηθικά προσδιοριζόμενος ο πρώτος και ως αισθητικά ο δεύτερος εφαρμόζονται στο αντικείμενο του χορού αντλώντας στοιχεία από την φιλοσοφία του νου, την φιλοσοφική ανθρωπολογία και τη σύγχρονη αισθητική και νευροαισθητική». Ο συνδυασμός ποιοτικών και ποσοτικών μεθόδων, ενισχύει την εγκυρότητα και την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων της έρευνας, τα οποία αναμένουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διεθνείς φορείς.

Η μέθοδος διδασκαλίας της αρχαίας όρχησης της Άννας Λάζου – αρχαία όρχηση - αποτελεί διδακτική προσέγγιση (Brousseau 1998), και όταν εξετάζεται από τη σκοπιά μιας διαρκούς νομικής οντολογίας, προσφέρει ένα μοναδικό και πρωτογενές πλαίσιο ανάλυσης, στο οποίο η γνώση και οι πρακτικές διδασκαλίας μπορούν και γίνονται αντιληπτές μέσα από το πρίσμα του δικαίου και της οντολογίας. Αυτή η νομική θεώρηση υπερβαίνει την απλή μετάδοση γνώσεων και εντάσσεται σε μια κανονιστική και δομική λογική, όπου οι διαδικασίες διδασκαλίας και μάθησης ερμηνεύονται ως πράξεις δημιουργίας και διατήρησης μιας σταθερής και ρυθμιζόμενης διδακτικής πραγματικότητας. Αυτή η προοπτική είναι επίσης οντολογική, καθώς θεωρεί τις διδακτικές μεθόδους όχι ως απλά εργαλεία, αλλά ως οντότητες με δική τους ύπαρξη, που ρυθμίζουν τη διαρκή και επαναλαμβανόμενη αλληλεπίδραση μεταξύ του διδάσκοντος, του ορχηστή και της γνώσης.

Στην επιλογή των μελετών και των άρθρων που θα βρείτε στον δεύτερο τόμο της περιοδικής έκδοσης ακολουθείται η ίδια αρχή αξιολόγησης με τον πρώτο τόμο (2023- 2024), καθώς επιλέχθηκαν οι εργασίες που θεωρήθηκε ότι εξελίσσουν και διαδίδουν την ιδέα αυτής της έρευνας δημιουργώντας γόνιμα εδάφη μελλοντικών ανακαλύψεων. Όπως και στην έναρξη της σειράς, που ευελπιστούμε να έχει σταθερή πορεία στον κόσμο των περιοδικών εκδόσεων, οι εργασίες έχουν τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε από διαφορετικά σημεία να προσεγγίζεται και να αγκαλιάζεται το κυρίως θέμα και ο κεντρικός μας στόχος -η θεραπεία στις διάφορες εμπειρικές και πρακτικές εκδοχές της, υπό το φως της φιλοσοφίας και της τέχνης. Από την διαρκώς βαθύνουσα γνώση οδηγούμαστε σε νέες μεθόδους, σε νέες και αποτελεσματικές πρακτικές.

Philosophy, Arts, Therapies: PATh! A path toward a human protective life through Philosophy, Arts and Therapies! An innovative, interdisciplinary and humanistic approach for a life with meaning and freedom. Every paper opens a new path for self-awareness, meaningful communication with significant others, solidarity and creativity as the healthiest approach to human growth. Philosophy as well as the arts contains the potential for humans to exceed the limits of physical existence and transcend self so that man rises above mundane needs to reach elevation. It is when emotional and spiritual transcendence occurs through the innate healing qualities of philosophy and arts that man can become a man. Moreover, the fathers of psychoanalysis, humanistic and existential psychotherapies, i.e. Sigmund Freud, Carl Jung, Jacques Lacan, to mention a few, supported their theories and practice through philosophical currents and some of them, i.e. Carl Jung, Rollo May etc., derived profound inspiration from the arts.

Η παρούσα περιοδική έκδοση προσφέρει συγκεκριμένα θεωρητικά επιχειρήματα και περιπτώσεις επαναξιολόγησης του τριπτύχου ‘φιλοσοφία, τέχνη και θεραπεία’. Φιλοξενεί ερευνητικές εργασίες και άρθρα που διεξέρχονται ποικίλες πλευρές του συσχετισμού, φιλοσοφίας, τέχνης και θεραπείας, από το θέατρο, τη μουσική, τις καλές τέχνες και το φιλοσοφικό στοχασμό, τη λογοτεχνία, το θέατρο, το χορό, το μύθο, τη δικαιοσύνη, την πολιτική και τη θρησκεία, μέχρι την αναλυτική, όσο και διεπιστημονική, διερεύνηση της έννοιας της θεραπείας και την προσέγγιση του Wittgenstein αναφορικά με το φιλοσοφείν ως μορφή θεραπείας. Δευτερευόντως την ερευνητική μας ομάδα απασχολούν ζητήματα από την ιστορία της φιλοσοφίας, της τέχνης και της επιστήμης, διεπιστημονικές προσεγγίσεις που περιλαμβάνουν την ανθρωπολογία, τις κοινωνικές επιστήμες και τις ανθρωπιστικές σπουδές, την εφαρμοσμένη ηθική, την ιατρική δεοντολογία (βιοηθική) και την εφαρμοσμένη φιλοσοφία μέσω των τεχνών και της εκπαίδευσης.