Αποτελεί μια ανθρωπολογική έρευνα, μια εις βάθος μελέτη των ανθρώπινων αντιλήψεων και ηθικών διλημμάτων σχετικά με τις ευκαιρίες, προκλήσεις αλλά και τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης ευρύτερα και πιο ειδικά στην τέχνη και παιδαγωγική εφαρμογή του χορού.Η έρευνα θέτει τις βάσεις της σε τέσσερις μεθοδολογικές στρατηγικές ώστε να ανιχνεύσει τις θέσεις του δείγματος, της επισκόπησης, της διερευνητικής, της επεξηγηματικής, της περιγραφικής και της αιτιολογικής. Προσεγγίζονται οι σημαντικότερες σχετικές θεωρητικές προσεγγίσεις ηθικής και αισθητικής σκέψης από την αρχαιότητα ως την εποχή του φιλοσοφικού μετανθρωπισμού.Η ερευνήτρια επιχειρεί να κατανοήσει τις ενέργειες, τις σχέσεις και τις επιλογές των συμμετεχόντων μέσα από τη δική τους οπτική, χωρίς να επιβάλλει μη αντικειμενικές ερμηνείες. Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά η ερευνήτρια κ. Μάστορα και η επόπτρια κ. Λάζου «οι όροι «συνείδηση» και «μορφή» - ως ηθικά προσδιοριζόμενος ο πρώτος και ως αισθητικά ο δεύτερος εφαρμόζονται στο αντικείμενο του χορού αντλώντας στοιχεία από την φιλοσοφία του νου, την φιλοσοφική ανθρωπολογία και τη σύγχρονη αισθητική και νευροαισθητική». Ο συνδυασμός ποιοτικών και ποσοτικών μεθόδων, ενισχύει την εγκυρότητα και την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων της έρευνας, τα οποία αναμένουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διεθνείς φορείς.

Η μέθοδος διδασκαλίας της αρχαίας όρχησης της Άννας Λάζου – αρχαία όρχηση - αποτελεί διδακτική προσέγγιση (Brousseau 1998), και όταν εξετάζεται από τη σκοπιά μιας διαρκούς νομικής οντολογίας, προσφέρει ένα μοναδικό και πρωτογενές πλαίσιο ανάλυσης, στο οποίο η γνώση και οι πρακτικές διδασκαλίας μπορούν και γίνονται αντιληπτές μέσα από το πρίσμα του δικαίου και της οντολογίας. Αυτή η νομική θεώρηση υπερβαίνει την απλή μετάδοση γνώσεων και εντάσσεται σε μια κανονιστική και δομική λογική, όπου οι διαδικασίες διδασκαλίας και μάθησης ερμηνεύονται ως πράξεις δημιουργίας και διατήρησης μιας σταθερής και ρυθμιζόμενης διδακτικής πραγματικότητας. Αυτή η προοπτική είναι επίσης οντολογική, καθώς θεωρεί τις διδακτικές μεθόδους όχι ως απλά εργαλεία, αλλά ως οντότητες με δική τους ύπαρξη, που ρυθμίζουν τη διαρκή και επαναλαμβανόμενη αλληλεπίδραση μεταξύ του διδάσκοντος, του ορχηστή και της γνώσης.

Στην επιλογή των μελετών και των άρθρων που θα βρείτε στον δεύτερο τόμο της περιοδικής έκδοσης ακολουθείται η ίδια αρχή αξιολόγησης με τον πρώτο τόμο (2023- 2024), καθώς επιλέχθηκαν οι εργασίες που θεωρήθηκε ότι εξελίσσουν και διαδίδουν την ιδέα αυτής της έρευνας δημιουργώντας γόνιμα εδάφη μελλοντικών ανακαλύψεων. Όπως και στην έναρξη της σειράς, που ευελπιστούμε να έχει σταθερή πορεία στον κόσμο των περιοδικών εκδόσεων, οι εργασίες έχουν τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε από διαφορετικά σημεία να προσεγγίζεται και να αγκαλιάζεται το κυρίως θέμα και ο κεντρικός μας στόχος -η θεραπεία στις διάφορες εμπειρικές και πρακτικές εκδοχές της, υπό το φως της φιλοσοφίας και της τέχνης. Από την διαρκώς βαθύνουσα γνώση οδηγούμαστε σε νέες μεθόδους, σε νέες και αποτελεσματικές πρακτικές.