Citation:
Abstract:
Κατά το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα παρατηρείται μια πολύ έντονη στροφή της ελληνικής λογοτεχνίας και τέχνης εν γένει προς το έργο του Franz Kafka. Βασιζόμενη σε θεωρίες των Marcuse, Adorno, Foucault και Deleuze & Guattari η παρούσα μελέτη θέτει ως στόχο της να αποδείξει ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο Kafka είναι απολύτως επίκαιρος για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη είναι το γεγονός ότι υπήρξε πρωτίστως ένας πολιτικός συγγραφέας, ο οποίος επιχείρησε να φωτίσει από διάφορες πλευρές τον πολυσύνθετο χαρακτήρα και τους παράλογους μηχανισμούς της εξουσίας. Μέσα από ένα πραγματικά ευρύ φάσμα έργων στα οποία είναι εμφανής η επίδραση του Kafka επιλέχθηκαν το αφήγημα Ο Φλογοκρύπτης (2003) του Αριστείδη Αντονά και η ταινία Αστακός (2015) του Γιώργου Λάνθιμου ως ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικά. Η συγκριτολογική μελέτη των εν λόγω έργων με κείμενα του Kafka όπως η Δίκη, η Κρίση και η Μεταμόρφωση αποσκοπεί στην αναγνώριση καφκικών διακειμένων καθώς και στην ανάδειξη συνεχειών και ασυνεχειών, τόσο αισθητικών όσο και θεματικών, μέσα σε έναν «ανοιχτό» δυναμικό διάλογο.