Abstract:

Η μελέτη, η οποία βασίζεται σε τεκμηριωτικό υλικό που συγκεντρώθηκε από τα αρχειακά κέντρα των Υπουργείων εξωτερικών της Ελλάδας και της Γαλλίας, του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, αποπειράται να ανασυστήσει την ιστορία της πανεπιστημιακής έδρας γαλλικής φιλολογίας από την πρώτη, χρονολογικά, σχετική θεσμική υλοποίηση του 1933 μέχρι τη δημιουργία πανεπιστημιακών τμημάτων γαλλικών σπουδών, κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία. Επιχειρεί επίσης να δείξει πως ο πανεπιστημιακός αυτός θεσμός δεν συνδιαλέγεται μόνο με την ελληνική εκπαιδευτική και πολιτική συγκυρία: η ανάμειξη γαλλικών πολιτιστικών ιδρυμάτων επιβάλλει τη διεύρυνση του πεδίου παρατήρησης και σε εκείνο της πολιτιστικής διπλωματίας προκειμένου να φωτιστούν πληρέστερα όψεις που εν τέλει συνδιαμορφώνουν τη φυσιογνωμία του. Ο προβληματισμός επικεντρώνεται, καταρχάς, στις πολιτικές συνεργασίας των εμπλεκόμενων γαλλικών και ελληνικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων για την προώθηση του ζητήματος ή, αντίθετα, στις στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν με στόχο την εγκατάλειψη αυτού του θεσμικού εγχειρήματος. Διερευνώνται, επίσης, τα δομικά χαρακτηριστικά σε επίπεδο στόχων, προσανατολισμού και οργάνωσης του θεσμού, τα οποία είναι άμεσα συναρτημένα με τις επιδιώξεις των συμβαλλόμενων μερών. Στο πλαίσιο αυτό, ερμηνευτικά σχήματα, όπως το μεταβαλλόμενο από τη συνεργασία στην αντιπαλότητα και από την εξάρτηση στην αυτονόμηση πλέγμα σχέσεων, επιτρέπουν τη βαθύτερη κατανόηση των θεσμικών κατακτήσεων ή/και αντιστάσεων.