Στον ελληνικό περιοδικό τύπο του 19ου αιώνα κυριαρχεί η αρθρογραφία για την Ελληνική αρχαιότητα αντανακλώντας το φλέγον ζητούμενο της εποχής, τη σύνδεση του νεώτερου Ελληνισμού με την ελληνική αρχαιότητα, με σκοπό την δημιουργία μιας εθνικής ταυτότητας, την πολυπόθητη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης, συνυφασμένη με τον ευρωπαϊσμό. Η ελληνική αρχαιότητα αποκαλύπτεται στους φιλομαθείς του νεοσύστατου κρατιδίου μέσα από τις μεταφράσεις άρθρων των αρχαιολατρών μελετητών της Δύσης. Ήδη από τα μέσα του 18ου αι. η δυτική αρχαιοφιλία απασχολείται συστηματικά με όλες τις εκφάνσεις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, τις οποίες –ως επακόλουθο- ενσωματώνει στη σύγχρονη ευρωπαϊκή σκέψη και πνευματική δημιουργία, παράγοντας διακείμενα σε όλους τους τομείς των γραμμάτων και των τεχνών (φιλοσοφία, λογοτεχνία, θέατρο, μουσική, καλές τέχνες, αρχιτεκτονική). Το άρθρο πραγματεύεται μία δημοσίευση στην Ιωνική Μέλισσα στις 16/11/1850, το οποίο τιτλοφορείται «Οιδίπους Τύραννος» και υπογράφεται από τον «Πείσανδρο», πιθανό ψευδώνυμο –δίχως να έχει επιβεβαιωθεί η πληροφορία- του Ικέσιου Λάτρη (1799 - 1881), Σμυρναίου λόγιου, αγωνιστή του 1821 και πολιτικού της νεοσύστατης Ελλάδας. Στο εν λόγω άρθρο, το οποίο αναφέρεται στα θέματα της πρόσληψης του αρχαίου θεάτρου, αναπτύσσεται ένας πρώιμος προβληματισμός, για τον οποίον όμως προτάσσονται λύσεις και περιγράφεται ο τρόπος υλοποίησης μίας πολιτικής στρατηγικής.