Abstract:

(2013). Η εθνική πολιτική στον αθλητισμό και η παγκόσμια πολιτισμική κρίση.

Η παγκόσμια οικονομική και πολιτισμική κρίση επηρεάζει, όπως είναι φυσικό, και τον αθλητισμό, ως ανθρωπολογική δραστηριότητα. Η αντιμετώπιση του αθλητισμού ως προσοδοφόρου επαγγέλματος, αντί για χώρου παιχνιδιού και ευχαρίστησης, μετατρέπει τον αθλητή από άνθρωπο σε εμπόρευμα και τον αθλητισμό από ελεύθερη επιλογή σε επαγγελματικό καθήκον. Η πρακτική της επίσημης πολιτείας αποκαλύπτει την υποστήριξή της στον αθλητισμό κορυφής, από τον οποίο αναμένει και επιδιώκει εθνικά οφέλη. Έτσι, «επενδύει» στον ανταγωνιστικό αθλητισμό, σαν να επρόκειτο για μετοχή του χρηματιστηρίου, προκειμένου να μεταφράσει τις νίκες σε κατάλληλη προπαγάνδα για την δήθεν επιτυχή πολιτική της. Για το λόγο αυτό συνάπτει ένα είδος συμβολαίου με τον επίδοξο αθλητή ή τον προπονητή του, βρίσκοντας ως καίριο σύμμαχο τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τα οποία είναι έτοιμα να συμβάλλουν στη μεγιστοποίηση του στόχου, διογκώνοντας το μέγεθος της επιτυχίας.

Στον ελληνικό αθλητισμό ειδικότερα, από την εποχή της Χούντας έως σήμερα, ο τρόπος με τον οποίο το πολιτικό σύστημα δείχνει να αντιλαμβάνεται την αξία της αθλητικής επιτυχίας, έχει λειτουργήσει κάπως σαν κληρονομιά. Πέρα, όμως, από τις ελάχιστες περιπτώσεις πρωταθλητών, ο αθλητισμός αποτελεί στην Ελλάδα ένα άδειο τοπίο, ενώ και ο αθλητισμός στο σχολείο θυμίζει μάλλον τεχνικές σε αυλές του Μεσαίωνα, παρά παιχνίδι και φυσική άσκηση για τους νέους. Την ίδια στιγμή στην παγκόσμια σκηνή, όπου ο άνθρωπος καλείται σήμερα να δράσει, κυριαρχεί η διαφθορά, η ωμότητα, η κάθε είδους βία και ο κυνισμός. Λίγο-πολύ ο παγκόσμιος αθλητισμός απηχεί ένα πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που διαθέτει ανάλογα χαρακτηριστικά. Η πολιτεία, όμως, παρά τα προβλήματα, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει την αξία του αθλητισμού, για όλους, και ειδικά για τους νέους κατά την περίοδο της σχολικής εκπαίδευσης. Δια του αθλητισμού μπορεί να αναπτύξει τις αρχές που οφείλει να τηρήσει ο αθλητής για να μη χάσει το όριο της αρετής του. Εξάλλου, εκτός από την αξιολόγηση του αθλητισμού, μπορεί να προβεί και στην αναζήτηση εκείνων των ηθικών χαρακτηριστικών, που η ίδια η πολιτεία θεωρεί αδιαπραγμάτευτα για τη διασφάλιση της ποιότητάς του.