Αποτελεί μια περιληπτική επανέκδοση της δημοσίευσης Κ. Γογγάκη (1998), «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην παιδική λογοτεχνία: Αsterix aux jeux Olympiques», Άθληση και Κοινωνία (Έκδοση ΤΕΦΑΑ Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης), 19:88-96. Ένθετο αφιέρωμα με θέμα «Παιδί και Ολυμπιακοί Αγώνες», Η Καθημερινή, Επτά Ημέρες, Κυρ. 29 Αυγ., 18-21.

(2004). Γογγάκη Κ., Η αθλητική αξία κατά τους αρχαίους στοχαστές. Επτά Ημέρες, Ένθετο αφιέρωμα, με θέμα «Ολυμπιακοί Αγώνες και Λογοτεχνία», Η Καθημερινή, Κυρ. 23 Μαΐου, 8-11.   Η νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες αποτελεί για τη συνείδηση του αρχαίου κόσμου μια σημαίνουσα αξία, και γι’ αυτό απολαμβάνει της αναγνώρισης του συνόλου της κοινωνίας (Πίνδαρος, Σόλων, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης). Παρά τη γενική αποδοχή της αθλητικής αξίας, ωστόσο, κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας εκφράστηκαν και ορισμένες αρνητικές εκτιμήσεις εναντίον των αθλητών και των αγώνων, από έναν αριθμό αρχαίων Ελλήνων στοχαστών και συγγραφέων. Το μέτρο, το βάθρο στο οποίο στηρίχτηκε ο κλασικός πολιτισμός, οδήγησε στη σωματική και στην ψυχική εναρμόνιση. Η σωματική άσκηση, όμως, ενίοτε ξεπερνούσε το μέτρο, χωρίς να συνοδεύεται δηλαδή και από μιαν αντίστοιχη ψυχική καλλιέργεια. Ο ιδιαίτερος τρόπος της ζωής των αθλητών, εξάλλου, ορισμένες φορές προκαλούσε το δημόσιο αίσθημα, ενώ και η απόδοση τιμών στους αθλητές έφτανε κάποτε σε όρια υπερβολής, με αποτέλεσμα να υπερτονίζεται η αξία της σωματικής ρώμης σε σύγκριση με τη σημασία της πνευματικής. Η υπέρμετρη αναγνώριση της αγωνιστικής νίκης λειτουργούσε κάπως, και ως κίνητρο στη συνείδηση ορισμένων αθλητών, για την υπερβολική ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό, με στόχο την ανταλλαγή της αξίας με το όφελος, είτε αυτό αφορούσε σε πολιτικό, είτε σε οικονομικό, είτε και σε κοινωνικό επίπεδο. Τα φαινόμενα αυτά ήταν μεμονωμένα κατά την αρχαιότητα, απασχόλησαν πάντως ένα μέρος της διανόησης της εποχής, από το οποίο ασκήθηκε ιδιαίτερη κριτική. Σε ορισμένες, μάλιστα περιπτώσεις, όπως ο Ξενοφάνης ή ο Ευριπίδης, ο Διογένης, η κριτική κατά των αθλητών υπήρξε δριμύτατη, προφανώς επειδή ως άνθρωποι του πνεύματος αισθάνθηκαν ότι την ίδια στιγμή που η πολιτεία αναγνώριζε υπέρμετρα την σωματική ρώμη, δεν αναγνώριζε με τον ίδιο τρόπο την προσπάθειά τους η οποία απέβλεπε στο κοινό καλό.

Pindar, one of the most fundamental representatives of Greek choral lyric poetry, which flourished in the Archaic period, is the exclusive poet of competitive (athletic) victory. This is due to the fact that his works, the Epinikian Odes, or paeans, have survived in their entirety and, chiefly, to the fact that the victories in the sacred contests, or games, served as cause for his poetic creations. Thus, despite the fact that he was a professional poet, Pindar nevertheless formulated the athletic ideal in accordance with his belief that the games comprise the continuity of the heroic past. This paper investigates Pindar’s ideas, which influence the way he views the competitive, or athletic, victory as a value. The term ‘value’ is used here in the sense of intellectual, spiritual, religious and political value, but also in the sense of personal honor and the honor of the family heritage. Consequently, although Pindar is emphatically the poet of joy, he nevertheless makes his moments even brighter with indirect comparisons of the distant past and future prospects, putting his entire character into his poetry. The poet - whose work, according to J.B. Bury, reflects the authentic quality of the Greek intellect– comes and goes between the world of religion and that of myth, using graphic descriptions in such a manner that they create a vivid mental picture, thus giving new character to a theme. Pindar, in completing his Ode to Victory (Niki) and idealizing the victors, cultivates and expresses the athletic ideal. At the same time, by uniting all the Greeks around the sacred games by virtue of his paeans, he renders himself somewhat of a national poet. His poetic word, based, as mentioned earlier, on a bright vision of reality but also on a low-key poetic tongue, formulates into a vision-depicting poetry which deserves, according to C.M. Bowra, to be considered as the earthly correlation to Apollo’s music and the song of the Muses on Mt. Olympus which Pindar himself considers the archetype of music at those supreme moments when all differences are resolved and all guilt is expiated by the power of the life-giving word.

Παρά το γεγονός οτι η ενασχόληση των παιδιών με τον αθλητισμό συμβάλλει σημαντικά στην ισορροπημένη φυσική, ψυχική και κοινωνική τους ανάπτυξη, η φυσική δραστηριότητα όσο αυξάνεται η παιδική ηλικία παρουσιάζει σταδιακή μείωση. Βασική αιτία αυτής της μείωσης είναι η έλλειψη ικανοποιητικού ελεύθερου χρόνου, εξαιτίας του βάρους των απαιτήσεων της σύγχρονης εκπαίδευσης. Το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου των μαθητών αναλώνεται στη σχολική προετοιμασία, τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα. Αν και η πλειοψηφία των μαθητών αθλείται, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου αναδεικνύεται από την πλειονότητα του μαθητικού πληθυσμού ως το κατ’ εξοχήν πρόβλημα, που δυσκολεύει την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό. Αναδεικνύεται η ανάγκη για ορθολογικότερη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου. Περισσότερη και στοχευμένη φυσική δραστηριότητα, μέσω της προώθησης της συμμετοχής σε εξωσχολικές δραστηριότητες, προκειμένου να προληφθούν οι συνέπειες της υποκινητικότητας.