Abstract:

(2013). Η ηθική του σύγχρονου αθλητισμού υπό το πρίσμα της κρίσης των αξιών.

Η τοπική και η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζoυν σήμερα μια βαθύτατη κρίση, η οποία ουσιαστικά εδράζεται στην κακοποίηση και την αλλοτρίωση των ηθικών αξιών. Το εγωκεντρικό και ωφελιμιστικό πνεύμα που επικρατεί σήμερα σε κάθε έκφανση της ζωής υπεισήλθε και μόλυνε και το πνεύμα του αθλητισμού - το οποίο στην αυθεντική του μορφή είναι πνεύμα άμιλλας και υπέρβασης των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Έτσι, υπάρχει μια ανισοκρατία στην άμιλλα, ενώ η θήρα του αθέμιτου ανταγωνισμού και του κέρδους έφθειραν και ακόμη φθείρουν το πνεύμα του αθλητισμού. Η τάση, αναίρεσης, ωστόσο, των αρχών του καλώς αγωνίζεσθαι, διαμορφώνεται από την παρεχόμενη προς τους νέους «παιδεία», που υποθάλπει τον γρήγορο και εύκολο πλουτισμό ή την με οποιοδήποτε τίμημα προβολή των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα είναι, αντί για την, μετά από δίκαιο αγώνα, ηθική ανύψωση του αθλούμενου, και αντί για τον καθαρό αγώνα εντός του σταδίου, να επιβραβεύεται ο δόλος, τα σκοτεινά παρασκήνια και η συνολική αλλοτρίωση της ιδέας του αθλητισμού ως αξίας.

Η υποκειμενική αποτίμηση της αθλητικής νίκης έχει αντικαταστήσει το φιλοσοφικό της περιεχόμενο με την οικονομική της αξία. Η αθλητική νίκη υπό το κριτήριο αυτό θεωρείται ως καρπός της κυριαρχίας της υποκειμενικότητας, κυριαρχία την οποία η αυθεντική φιλοσοφική σκέψη οφείλει να υπερβεί. Η οπτική γωνία δεν μπορεί να είναι η βούληση για δύναμη, αλλά η άρνηση της ιδιοτέλειας, καθώς επίσης και η βούληση για άρση πάσης μορφής δύναμης που οδηγεί σε πλάσματα κυριαρχίας, άρα στην καταπίεση της ίδιας της ζωής. Η κακοποίηση των ηθικών αξιών φαίνεται πως οφείλεται, επομένως, κυρίως στην εναλλαγή των τιμών έντασης των αξιών αυτών, οι οποίες, ωστόσο, πάντα προσφέρουν τη δυνατότητα να αξιολογηθούν από τις επερχόμενες γενιές περισσότερο αυθεντικά από ό,τι ισχύει σήμερα.