Abstract:

Το σύγχρονο αθλητικό περιβάλλον, όπου οι μετέχοντες προσπαθούν να κερδίσουν το πλεονέκτημα από τους αντιπάλους τους καταφεύγοντας σε παράνομες φαρμακευτικές ουσίες, συνεπάγεται όχι μόνο την παράβαση του γράμματος του νόμου, αλλά και την ακύρωση του ίδιου του ολυμπιακού πνεύματος. Η μοντέρνα ολυμπιακή ιδεολογία δεν προήλθε, όμως, από παρθενογένεση, αλλά είναι απόρροια της κυρίαρχης κοινωνικής και πολιτικής ιδεολογίας, οι οποίες ευνοούν τον ακραίο ανταγωνισμό, την κοινωνική επιθετικότητα, τις ταξικές αντιθέσεις και την ιδιοτέλεια. Η αφιλοκερδής ένταξη, ωστόσο, σ’ έναν σκοπό, η εντιμότητα στον αγώνα, ο σεβασμός στον αντίπαλο -και όχι εχθρό- ο αυτοέλεγχος, η συμμετοχή για προσωπική ικανοποίηση και όχι για την εκπλήρωση αλλότριων προσδοκιών, είναι αξιολογικές προϋποθέσεις, που μειώνουν τον ατομισμό και τον ωφελιμισμό. Κυρίως, όμως, η αξιολογική συνεισφορά της ομαδικότητας του αθλητισμού συνίσταται στο ότι η συμμετοχή του ανθρώπου στον αγώνα αποτελεί πράξη εθελοντική και εκούσια.

Ο Ολυμπισμός, επομένως, συνδέεται με τον αυθορμητισμό, την αυθεντικότητα, την αυτενέργεια, και όχι με την υποχρέωση, το καθήκον, και τον ηθικό ή υλικό εξαναγκασμό. Κατά συνέπεια, η ιδέα του Ολυμπισμού έχει ως υπόβαθρο την ιδέα της ατομικής ελευθερίας. Ο αθλητής συμμετέχει με πλήρη συνείδηση της ατομικότητάς του, προκειμένου να δώσει τον εαυτό του σε μια υπόθεση που τον αφορά, επειδή ο ίδιος την επέλεξε, και είναι έτοιμος να προσμετρηθεί με τον έτερο, γνωρίζοντας, όμως, οτι δεν πρόκειται για μια υπόθεση ζωής, αλλά για μια προσωρινή δοκιμασία, απ’ την οποία μπορεί κάθε στιγμή να εξέλθει. Αν, όμως, υπάρχουν πιέσεις και οικονομικά κίνητρα, τότε η προσωπική ελευθερία του αθλητή μεταμορφώνεται σε γενικευμένη δέσμευση. Η «άδολη», φαινομενικά, χαρά για το επίτευγμα της αθλητικής νίκης, διαθέτει τον μηχανισμό της, καθώς η μεγιστοποίηση της αθλητικής νίκης οδηγεί σε λάθος αίσθηση και σε αλλοίωση ή αλλοτρίωση των αληθινών αξιών.
***

http://edopanepistimio.uoa.gr/index.php?p=opinions&id=632