Abstract:

(2010). Beijing 2008: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη «Χώρα του Δράκου» και το γεωπολιτικό παιχνίδι στη «στέγη του κόσμου».

Το Πεκίνο, η καρδιά της Κίνας, της πολυπληθέστερης χώρας του πλανήτη, υποδέχτηκε τους 29^ους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008. Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης αυτής χώρας από απόψεως ιστορίας, φιλοσοφίας και πολιτικής; Μέσα από ποιες διεργασίες το κομμουνιστικό κόμμα διαδέχτηκε το αυτοκρατορικό σύστημα; Η χώρα του Κομφούκιου και του Μάο Τσε Τούνγκ συνιστά σήμερα ένα εξαιρετικά πολύπλοκο κράτος, όπου η τυραννία και η ελευθερία συνυπάρχουν, μαζί με την πρόοδο και την ελπίδα. Η χώρα του «κόκκινου καπιταλισμού» με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία να δείξει σε όλο τον πλανήτη πόσο μεγάλη και ισχυρή έχει γίνει. Ποιο είναι, όμως, σήμερα το γεωπολιτικό παιχνίδι στη «στέγη του κόσμου»; Ποιες οι αρχές του λαμαϊσμού (του θιβετιανής εκδοχής βουδισμού), όπως τις εκφράζει με τη στάση και τη φιλοσοφία του ο σημερινός 14^ος Δαλάι Λάμα; Ο εξόριστος ηγέτης των Θιβετιανών και τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, ο μοναχός που λατρεύεται ως θεός από τους βουδιστές του κόσμου, έχει επιδιώξει το συγκερασμό μεταξύ πολιτικής και πνευματικότητας, σήμερα τάσσεται υπέρ της παγκοσμιοποίησης και υποστηρίζει την αυτονομία του Θιβέτ. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου η πολιτική εξουσία δεν έμεινε μακράν των αγώνων, με αφορμή την ανελευθερία και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα. Στο μεταξύ, η κρίση στον Καύκασο τίναξε την οποιαδήποτε συζήτηση περί «ολυμπιακής εκεχειρίας» στον αέρα. Στη συνέχεια, πάντως, η όλη διοργάνωση υπήρξε ανάλογη ενός ανερχόμενου γίγαντα όπως είναι σήμερα η Κίνα. Με την αισθητική του σκηνοθέτη Ζανγκ Γιμού συναντήθηκε ο αρχαίος πολιτισμός της με τη σύγχρονη αισθητική, σαν ταινία μυστηρίου και φαντασμαγορίας.  Η Κίνα του 21^ου αιώνα είναι αναμφισβήτητα μια από τις ηγέτιδες δυνάμεις του σύγχρονου κόσμου. Παρά την γιγαντιαία διοργάνωση, ωστόσο, σημειώθηκαν και ευτράπελα στην Made in China κινεζική τελειότητα.