Abstract:

Στο μονόπρακτο "Ο Πράσινος Παπαγάλος" - που ο Σνίτσλερ χαρακτηρίζει <γκροτέσκο> - το θέμα είναι η σχέση ανάμεσα στην αλήθεια και το θέατρο, την ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα, είναι ο προβληματισμός γύρω από την αισθητική στάση απέναντι στη ζωή: την παραμονή της Επανάστασης Γάλλοι αριστοκράτες παρακολυθούν σ' ένα καπηλειό του Παρισιού μια ιδιότυπη παράσταση. Ηθοποιοί παριστάνουν θαμώνες του καπηλειού, πόρνες, απατεώνες και δολοφόνους που έρχονται να πιούν και να διηγηθούν τα δήθεν κατορθώματα και τα εγκλήματά τους που στρέφονται πάντα κατά των αριστοκρατών. Οι ευγενείς έρχονται για να αισθανθούν έντονες συγκινήσεις και απολαμβάνουν την - όπως νομίζουν - φαινομενική απειλή εναντίον τους. Στην πραγματικότητα ακούν αυτό που τους μέλλεται. Την ίδια στιγμή ξεσπάει έξω, στους δρόμους του Παρισιού, σαν <σιγανό βουητό κεραυνού> η Γαλλική Επάνασταση.