Το άρθρο εντάσσεται στη θεώρηση της Ιστορίας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας που συνέταξε και κατά κύριο λόγο συνέγραψε η κ. Εύη Πετροπούλου (συμπεριλαμβάνονται κείμενα των: Στυλιανός Αλεξίου, Αναστασία Αντωνοπούλου, Willi Benning, Klaus Betzen, Δημήτρης Δημηρούλης και Κατερίνα Μητραλέξη). Tο βιβλίο συντάχθηκε εξαρχής με γνώμονα το γερμανόφωνο αναγνωστικό κοινό και παρουσιάζει σε δώδεκα ενότητες σημαντικούς συγγραφείς και ρεύματα της νεότερης νεοελληνικής λογοτεχνίας από τις αρχές του 19ου έως τον 20ό αιώνα (δεκαετία του 70) με έμφαση στη συγκριτολογική διάσταση της κριτικής. Αναδεικνύονται ιδιαίτερα οι σχέσεις της ελληνικής με τη γερμανική γραμματεία όπου αυτές υπάρχουν. Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται στην Επτανησιακή Σχολή και αποτελεί υποκεφάλαιο της τρίτης ενότητας που είναι αφιερωμένη στον Ελληνικό Ρομαντισμό. Σε αυτό γίνεται αρχικά αναφορά στις ιδιαίτερες κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές συνθήκες που επικρατούν στα Ιόνια Νησιά κατά το19ο αιώνα και που τα καθιστούν πύλη και δίοδο προς τη Δύση του ελληνικού πνευματικού χώρου. Ο ευρωπαϊκός ρομαντισμός βρίσκει εδώ πολύ μεγαλύτερη απήχηση και γόνιμο έδαφος αναφοράς απ΄ ότι στον ρομαντισμό της Αθηναϊκής Σχολής, ενώ η έντονη μεταφραστική δραστηριότητα των Επτανησίων συμβάλλει στην αδιάλειπτη επαφή με τις πνευματικές εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο. Ο στοχασμός γύρω από τη συνέχεια και την εξέλιξη της νεοελληνικής λογοτεχνίας δεν υπακούει σε συγκεκριμένες προγραμματικές δεσμεύσεις και αναπτύσσεται στο χώρο του δοκιμίου και της φιλολογικής κριτικής, ενώ το λογοτεχνικό είδος που κυρίως καλλιεργείται είναι η λυρική ποίηση και πολύ λιγότερο η δραματική ή ο πεζός λόγος. Το άρθρο στοχεύει στην ανάδειξη αυτής της πολυσχιδούς πνευματικής δραστηριότητας των Επτανησίων λογίων και ποιητών και παρουσιάζει σε σύντομες κριτικές θεωρήσεις το έργο του Αντωνίου Μάτεση, του Γεωργίου Τερτσέτη, του Ανδρέα Λασκαράτου, του Ιουλίου Τυπάλδου, του Σπυρίδωνα Ζαμπελίου, του Ιάκωβου Πολυλά, του Γεωργίου Καλοσγούρου, του Γεράσιμου Μαρκορά και του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.