HOME / PUBLICATIONS /

Η ταυτότητα των Ελλήνων δραματουργών στην Αμερική κατά το πρώτο μισό του 20ού αι.

Citation:

Διακουμοπούλου Κατερίνα. Η ταυτότητα των Ελλήνων δραματουργών στην Αμερική κατά το πρώτο μισό του 20ού αι. Δ΄ Ευρωπαϊκό Συνέδριο Νεοελληνικών Σπουδών «Ταυτότητες στον ελληνικό κόσμο: Από το 1204 έως σήμερα» [Internet]. 2011;Α΄:629-638.
e3.05_dimosieysi.pdf968 KB

Abstract:

Έλληνες μετανάστες στην Αμερική των αρχών του 20ου αι., όντας αυτοδίδακτοι, επιδόθηκαν στην συγγραφή αυτοσχέδιων θεατρικών έργων: κωμικών, ιστορικών, ηθικοπλαστικών αλλά κυρίως νοσταλγικών ή αλλιώς μεταναστευτικών δραμάτων. Οι δημιουργοί, αν και διαφορετικοί ως ιδιοσυγκρασίες, έχουν πολλά σημεία επαφής, καθώς εσωτερικές σχέσεις και διαδρομές διασταυρώνονται στις αμερικανικές πολιτείες δίνοντας μια ιδιότυπη συνοχή στην εργογραφία τους. Απ’ τη μια οι συνθήκες στέρησης και απ’ την άλλη η ανάγκη διατήρησης της ελληνικότητας τους οδήγησαν στη νοσταλγική δραματουργία. Το ύφος των έργων σε πολλά σημεία συγκλίνει διατηρώντας το ίδιο μοτίβο ως προς το σχήμα και το περιεχόμενο, ενώ ο αναγνώστης εύκολα αισθάνεται την αμηχανία συναισθηματολογίας και τον άκαιρο ρομαντισμό, την εσωστρέφεια και την αδυναμία προσαρμογής. Τα χρόνια που ακολούθησαν, όταν πλέον οι συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών είχαν βελτιωθεί, παραμόνευε η παγίδα της επανάληψης, η μανιέρα. Η νέα γενιά δραματουργών της δεκαετίας του 30’, μετατοπίζουν την θεματολογία απομακρύνοντάς την από τις τραυματικές μεταναστευτικές εμπειρίες και εστιάζοντας στην ανάγκη απόκτησης μιας νέας ταυτότητας. Απ’ την μια λοιπόν διαιωνίζεται η νοσταλγική δραματουργία, «της μνήμης», από μερίδα παλαίμαχων δραματουργών και από την άλλη καλλιεργείται η γραφή της νέας εποχής, όπου συγκεράζει την ελληνική παράδοση με τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Ωστόσο ούτε η νέα οπτική είναι ψύχραιμη αφού σχεδόν πάντα διαφαίνεται η ανοικτή πληγή της ξενιτιάς.

Publisher's Version