Citation:
Abstract:
Στη μελέτη αυτήν παρουσιάζεται εισαγωγικά η βιολογική λειτουργία των ορμονών σεροτονίνη και ωκυτοκίνη. Η πρώτη ορμόνη προωθεί και ανταμείβει μεταξύ άλλων την άνοδο στην κοινωνική ιεραρχία, ενώ η δεύτερη τους κοινωνικούς και διαπροσωπικούς δεσμούς. Ενώ οι μηχανισμοί αυτοί έχουν αναπτυχθεί βιολογικά για να ευνοούν την επιβίωση, δεν την εγγυώνται, καθώς η προσπάθεια για συνεχή κοινωνική άνοδο μπορεί να δημιουργήσει εχθρούς, ενώ οι δεσμοί εμπιστοσύνης μπορούν να διαρραγούν με διάφορες αφορμές. Στο πρώτο μέρος της μελέτης περιγράφεται η κατάσταση του ιωάννειου κόσμου με έμφαση στη συνεχή πάλη του για αυτοεπιβεβαίωση και δημιουργία δεσμών ως το υπόβαθρο της εν γένει δραστηριότητας του Ιησού. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται το νέο μοντέλο της εξασφάλισης μια αναβαθμισμένης κοινωνικής θέσης και μόνιμων δεσμών αγάπης και εμπιστοσύνης μέσα στην οικογένεια του Θεού, σύμφωνα με τη διδασκαλία και το παράδειγμα του Ιησού. Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται η ιστορία του Σίμωνος Πέτρου ως αφηγηματικού χαρακτήρα, προκειμένου να φανεί η πορεία της πνευματικής μετάβασης και μεταμόρφωσης από την πραγματικότητα του ιωάννειου κόσμου σε αυτήν της οικογένειας του Θεού. Συμπερασματικά, η μελέτη καταλήγει στο ότι το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο καταγράφει τις εντός του κόσμου και της κοινότητας των ακολούθων του Ιησού τάσεις αυτοεπιβεβαίωσης αφενός και δημιουργίας διαπροσωπικών και κοινωνικών δεσμών αφετέρου. Ωστόσο μέσα στον κόσμο οι τάσεις αυτοεπιβεβαίωσης και επικράτησης δημιουργούν συγκρούσεις και καθίστανται καταστροφικές, ενώ αντίστοιχα οι όποιες συμμαχίες και δεσμοί έχουν επιφανειακό και ασταθή χαρακτήρα, καθώς καταρρέουν, όταν δεν εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Από την άλλη πλευρά η αυτοθυσιαστική αγάπη του Ιησού μεταμορφώνει αυτές τις ανθρώπινες τάσεις και συμπεριφορές. Έτσι, οι ακόλουθοι του Ιησού ανέρχονται όχι εντός κοσμικών δομών, αλλά μέσα στην οικογένεια του Θεού ως τα αναγεννημένα παιδιά του. Στην οικογένεια αυτή δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές σχέσεις, αλλά αντίθετα η αυτοθυσιαστική αγάπη προς τους άλλους είναι το κριτήριο και η προϋπόθεση της ανόδου κοντά στον Θεό. Ο αφηγηματικός χαρακτήρας του Πέτρου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μαθητή ο οποίος, παρά την αναμφισβήτητη αφοσίωσή του στον Ιησού, διέπεται από το πνεύμα του κόσμου, καθότι προσπαθεί διαρκώς να αυτοεπιβεβαιωθεί αποδεικνύοντας την υπεροχή του έναντι των άλλων μαθητών. Αφού αποτύχει οικτρά, αρνούμενος τον Ιησού, συνειδητοποιεί ότι μόνο διά της εμπιστοσύνης προς αυτόν μπορεί να γίνει αληθινός μαθητής του. Προϋπόθεση γι' αυτή την εμπιστοσύνη είναι η παραμονή του στην αγαπητική κοινωνία της οικογένειας του Θεού.
This study begins with an introduction to the biological functions of the hormones serotonin and oxytocin. The former promotes and rewards ascension within social hierarchies, while the latter facilitates social and interpersonal bonding. While these mechanisms have evolved biologically to enhance survival, they do not guarantee it. Efforts to achieve continuous social ascent may create enemies, while bonds of trust can be broken under various circumstances. The first part of the study describes the state of the Johannine "world," emphasizing its constant struggle for self-assertion and the formation of bonds as the backdrop to Jesus’ overall activity. The second part examines the new model proposed by Jesus’ teaching and example for attaining an elevated social position and permanent bonds of love and trust within God’s family. The third part focuses on the narrative character of Simon Peter as a case study, illustrating the process of spiritual transition and transformation from the Johannine world’s reality into that of God’s family. The study concludes that the Gospel of John portrays tendencies for self-assertion and the formation of social and interpersonal bonds both within the world and the community of Jesus’ followers. However, in the world, the drive for self-assertion and dominance generates conflicts and ultimately proves destructive. Similarly, alliances and bonds are superficial and unstable, dissolving when they no longer serve specific self-interests. Conversely, Jesus’ self-sacrificial love transforms these human tendencies and behaviors. His followers ascend not within worldly structures but within God’s family as his reborn children. In this family, there are no competitive relationships; instead, self-sacrificial love toward others becomes the criterion and prerequisite for drawing closer to God.