(1992). Γογγάκη Κωνσταντίνα. Νέα μέτρα του Ισραήλ για περαιτέρω επιδείνωση της εκπαίδευσης στην Παλαιστίνη.Ο Ισραηλινός στρατός συνεχίζει την επίθεσή του εις βάρος του παλαιστινιακού λαού και ειδικότερα της εκπαίδευσης της Παλαιστίνης, χρησιμοποιώντας βία κατά των σχολείων και των μαθητών. Μερικά σχολεία υφίστανται επιθέσεις και εκτοξεύονται δακρυγό­να στις αυλές και στις τάξεις, ενώ άλλα κλείνουν για αόριστες χρονικές περιόδους με στρατιωτικές εντο­λές. Επίσης, η απαγόρευση της κυ­κλοφορίας σαν μέτρο συλλογικής τιμωρίας έχει χρη­σιμοποιηθεί ευρύτατα από τις στρατιωτικές αρχές στις κοινότητες της Δυτικής Όχθης και τη Γάζα, εμποδίζοντας χιλιάδες μαθητές και φοιτητές να παρακολουθήσουν τα μαθήματα και να συμπληρώσουν τις σπουδές τους. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι φοιτητές αναγκάστηκαν να συνεχίσουν τις εξετάσεις μέσα σ' ένα κλίμα σύγχυσης, συ­χνών πυροβολισμών και στο θόρυβο των μεταφερόμε­νων μεγαφώνων. Ένα άλλο «νέο» μέτρο συλλογικής τιμωρίας, που χαρακτηρίζει τη στάση των Ισραηλινών αρχών απέναντι στην εκπαιδευτική κατάσταση στην Παλαιστίνη, είναι η απόφαση του ισ­ραηλινού υπουργείου Άμυνας για νέα παράταση του κλεισίματος του Πανεπιστημίου Birzeit - του δεύτερου μεγάλου Παν/μίου της Δυτ. Όχθης με­τά το Al-Najah - κατά στη Ramallah, υπονομεύοντας σημαντικά τις όποιες προσπάθειες για το χτίσιμο κάποιας εμπι­στοσύνης ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και στους Ισραηλινούς. Οι φοιτητές του παρακολουθούν μαθήματα σε νοικιασμένα κτήρια, έξω από την πανεπιστημιούπολη της Ramallah, στερούμενοι όπως και οι καθηγητές, τα πνευματικά και κοινωνικά πλεονεκτήματα της εξαιρετικής παν/κής βιβλιοθήκης, των εργαστηρίων και άλλων διευκολύνσεων. Εκτός από τα παραπάνω, το Educational Network και άλλοι εκπαιδευτικοί ορ­γανισμοί κλήθηκαν στα στρατιωτικά αρχηγεία στην Δυτική Όχθη για απαγόρευση των συγκεντρώσεων των καθηγητών, των συνεδριάσεων, της λειτουργίας των εργαστηρίων χωρίς την άδεια της Ισραηλινής δημό­σιας διοίκησης. Γίνεται επομένως φανε­ρό ότι αυτό που επιδιώκουν οι Ισραηλινοί είναι να εντείνουν τον έλεγχό τους επάνω στα Παλαιστινιακά εκπαιδευτικά ιδρύματα και τις δραστηριότητες. Το συναίσθημα που επικρατεί στους Παλαιστίνιους, είναι ότι οι Ισραηλινοί έχουν αυξήσει τις πιέσεις ενα­ντίον τους και είναι εκτός ελέγχου, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος τους έχει ξεχάσει.     *Σημείωση των «Αντιτετραδίων της Εκπαίδευσης»: Τα στατιστικά στοιχεία για τα Ιδιωτικά, Κυβερνητικά και UNRWA Σχολεία, Προπαρασκευαστικά, Στοιχειώδους Εκπαίδευσης και Γυμνάσια, που συγκέντρωσε η Κων/να Γογγάκη κατά το ταξίδι της στην Παλαιστίνη, προέρχονται από το EDUCATIONAL NETWORK, και βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στην Ελλάδα. 

(1992). Γογγάκη Κωνσταντίνα. Το εκπαιδευτικό πρόβλημα στις κατεχόμενες περιοχές της Παλαιστίνης. Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης, 17-18: 59-63. Στην εργασία διερευνώνται οι πολιτικές, κοινωνικές και εκπαιδευτικές συνθήκες μέσα στις οποίες γίνεται προσπάθεια για τη λειτουργία ενός, έστω, υποτυπώδους εκπαιδευτικού συστήματος, στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Οι Ισραηλινές στρατιωτικές αρχές έχουν επιβάλλει μεγάλο αριθμό στρατιωτικών διαταγών, που εφαρμόζονται ακατάπαυστα, προκειμένου να ασκούν τον έλεγχο στην καθημερινή ζωή και την εκπαίδευση των «κατεχόμενων» Παλαιστινίων. Τα προβλήματα στις κατεχόμενες περιοχές της Παλαιστίνης είναι δριμύτατα, ενώ στην περιοχή της Λωρίδας της Γάζας είναι ακόμη εντονότερα, καθώς εκεί υπάρχει μεγάλος αριθμός προσφυγικών καταυλισμών. Οι συνθήκες επιβίωσης είναι δραματικές, ενώ η ανυπαρξία κρατικής δομής, οι καθημερινοί εποικισμοί σε περιοχές των Παλαιστινίων, η απαγόρευση κυκλοφορίας και οι επιθέσεις, καθιστούν τις συνθήκες ζωής εξαιρετικά επικίνδυνες και την ίδια την επιβίωσή τους. Είναι φυσικό, υπό της συνθήκες του ελέγχου αυτού και την οικονομική εξάρτηση της Παλαιστίνης από το κραταιό οικονομικά Ισραήλ, τα ζητήματα της εκπαίδευσης να υπονομεύονται, αφού η σύγχυση που δημιουργείται ως προς την άμεση χρησιμότητα της εκπαίδευσης καθιστά στη συνείδηση των κατοίκων την παιδεία ως όχι πολύ σπουδαίο προσόν. Η ανασφάλεια της ζωής, η ανυπαρξία υποδομών στους καταυλισμούς, ο ελάχιστος αριθμός ωρών κατά τις οποίες μπορούν να διατηρηθούν τα σχολεία ανοιχτά -λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας- και οι φυλακίσεις των μαρτύρων, αποτελούν εν τέλει, μία δραματική σύνθεση, η οποία αποδυναμώνει και περιθωριοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό που ζει στις ταραγμένες αυτές περιοχές της μεσογείου. Παρά τα προβλήματα, ωστόσο, οι μικροί Παλαιστίνιοι μαθητές και οι μαθήτριες επιχειρούν να κατακτήσουν την γνώση που θα τους οδηγήσει προς το μέλλον. Στην εργασία παρέχονται στατιστικά στοιχεία για την προβληματική εκπαιδευτική κατάσταση τόσο για τις περιοχές της Δυτικής Όχθης, όσο και για τη Γάζα. Η εργασία αποτελεί καταγραφή της προσωπικής εμπειρίας της Κων/νας Γογγάκη από τις παραπάνω κατεχόμενες περιοχές της Παλαιστίνης κατά την επίσκεψή της εκεί το καλοκαίρι 1991 στη διάρκεια της Intifada (نتفاضة), και τα (απαγορευμένα έως τότε) στατιστικά στοιχεία δημοσιεύονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.    

(1992). Γογγάκη Κωνσταντίνα. Δημήτρης Άνθης. Ο ζωγράφος-ποιητής. Πόρφυρας, 60:157-158.                   Ο ζωγράφος Δημήτρης Άνθης (1925-1991) υπήρξε μαθητής του Γάλλου ζωγράφου Tin Florias της σχολής της Μονμάρτης, και προσωπικός φίλος του τεχνοκρίτη, ιστορικού της τέχνης, Τζούλιο Καΐμη. Στην ζωγραφική του εξιδανί­κευσε τη μορφή της Γυναίκας και μορφοποίησε την Αγάπη. Στις "Παναγίες" του, που μαζί με τα τοπία και τις προσωπογραφίες του αποτελούν τα πλέον χαρακτηριστικά έργα του, συνυπάρχουν όλα τα θηλυκά σύμβολα, αλλά περισσότερο η Μάνα, ως σύμβολο του Πόνου και της Εγκαρτέρησης. Στην αγκαλιά της κρατάει τον Γιο της, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του οποίου αντικαθιστά ένας σταυρός. Δεν μπορεί, ωστόσο, κανείς να δει το ένα σύμβολο χωρίς το άλλο: τη Μάνα δηλαδή χωρίς τον Γιο - Σταύρωση, ή τον Γιο χωρίς την θεϊκή προστασία της Μάνας, αλλά μόνο ως αδιάσπαστη ενότητα μπορεί να τα εκλάβει. Ο Άνθης δεν σταμάτησε ποτέ το οδοιπορικό του. Ο ίδιος άλλωστε ήταν ένας οδοιπόρος, στη ζωή και στην τέχνη, στη γνώση και στην αναζήτησή της. Αυτή η πορεία του στην ποιότητα εκφράζεται μέσα στο έργο του. Από τα σκοτεινά, ποιητικά και μυστικιστικά έργα του πρώτου καιρού, θα φτάσει στα αρμονικά, εξαϋλωμένα θαρρείς έργα. Τα έργα του Άνθη, κατά τον φιλόσοφο Καΐμη, δεί­χνουν μιαν αγάπη για την αλήθεια στη Τέχνη και μιαν απώτερη καλλιέργεια στη μελέτη του ατόμου και της φύσης, γι' αυτό και αποδίδουν μια πλούσια ποιότητα.  http://www.anthisdimitris.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=196:goggaki-konstantina-gia-anthi&catid=41:news&Itemid=79