Publications by Year: 2004

The aim of this study was to evaluate the role of markers of bone remodelling, and osteoclast activation/function in patients with monoclonal gammopathy of undetermined significance (MGUS). We have measured serum levels of soluble RANKL (sRANKL), osteoprotegerin (OPG), macrophage inflammatory protein-1alpha (MIP-1α), markers of bone resorption [N-telopeptide of collagen type-I (NTX), and tartrate-resistant acid phosphatase isoform-5b (TRACP-Sb)] and bone formation [bone-alkaline phosphatase (bALP)] in 40 MGUS patients. These parameters were compared with those of 42 newly diagnosed myeloma patients, and 45 healthy, gender- and age-matched controls. MGUS patients had elevated levels of NTX, sRANKL, and sRANKL/OPG ratio compared with controls (P < 0.0001). Furthermore, TRACP-5b, MIP-1α and NTX were decreased in patients with MGUS compared with myeloma patients (P < 0.001), while OPG and bALP were increased (P < 0.001). Serum levels of MIP-1α, as well as TRACP-Sb, and sRANKL/OPG ratio were reduced, while bALP was increased in MGUS patients, even when compared with myeloma patients who had stage I/II disease. These results demonstrate that increased osteoclastogenesis leading to increased bone resorption is present in MGUS but seems to be compensated for by normal bone formation, which is absent in MM. Furthermore MIP-1α, bALP, and sRANKL/OPG may be useful tools for distinguishing between cases of MGUS and early myeloma.

Optimization of methods for ruling out Bacillus anthracis leads to increased yields, faster turnaround times, and a lighter workload. We used 72 environmental non-B. anthracis bacilli to validate methods for ruling out B. anthracis. Most effective were the use of horse blood agar, motility testing after isolates had a 2-h incubation in trypticase soy broth, and screening isolates with a B. anthracis-selective agar.

Objective. Patients with epithelial ovarian cancer (EOC) who relapse more than 6 months following completion of platinum-based primary chemotherapy are considered platinum-sensitive, and can be effectively retreated with cisplatin or carboplatin. The nucleoside analogue gemcitabine has proven activity in both platinum-sensitive and platinum-resistant disease. We conducted a phase II study using the combination of carboplatin and gemcitabine for the treatment of patients with relapsed platinum-sensitive and paclitaxel-pretreated EOC. Methods. Forty-three patients were treated with gemcitabine 1000 mg/m 2, intravenously, over 30 min on days 1 and 8, and carboplatin at AUC 5 on day 1. Courses were administered every 3 weeks on an outpatient basis. Results. Among 37 patients with measurable or evaluable disease, 15 (40.5%) achieved an objective response including 10 complete and 5 partial responses. The median overall survival was 24.5 months, and the median time to progression for all patients was 9 months. The treatment was well tolerated without toxic deaths; the most common toxicities were Grade 3 or 4 neutropenia, anemia, and thrombocytopenia that occurred in 69%, 26%, and 24% of patients, respectively. Conclusions. The combination of carboplatin and gemcitabine is a well-tolerated outpatient regimen with activity in patients with relapsed platinum-sensitive and paclitaxel-pretreated EOC. However, a randomized prospective study is justified to define whether the addition of gemcitabine to single-agent carboplatin results in improved efficacy in this subset of patients. © 2003 Elsevier Inc. All rights reserved.

OBJECTIVES: To evaluate the predictive value of serum beta2-microglobulin (beta2m) levels for virological breakthrough in hepatitis B e antigen-negative chronic hepatitis B patients under long term lamivudine monotherapy. METHODS: Serum beta2m levels were calculated at baseline and every three months during lamivudine monotherapy in 25 patients with chronic hepatitis B, using microparticle enzyme immunoassay technology to investigate their association with biochemical, virological and histological outcome data. Cox proportional hazard models were used to investigate the association between serum beta2m levels and virological breakthrough. RESULTS: Seven of 25 (28%), nine of 25 (36%) and 14 of 25 (56%) chronic hepatitis B patients exhibited virological breakthrough at months 12, 24 and 36 of treatment, respectively. All chronic hepatitis B patients who did not show virological breakthrough in the follow-up period exhibited beta2m elevation in month 3 of treatment. The duration (in months) of serum beta2m elevation was significantly higher in the responders group than the nonresponders group (7.3 +/- 2.6 versus 3.8 +/- 3.4, P=0.02). In contrast to patients whose serum beta2m levels were increased at three months, patients whose beta2m levels were decreased had a 4.6 times higher risk of experiencing virological breakthrough (hazards ratio 4.6, 95% CI 1.22 to 17.36). When age, pretreatment serum alanine aminotransferase and hepatitis B virus DNA levels, and grade of liver disease were simultaneously included in the same Cox model, decreased beta2m status was still associated with increased risk of virological breakthrough (hazards ratio 12.2, 95% CI 1.28 to 116.8). CONCLUSIONS: In hepatitis B e antigen-negative chronic hepatitis B patients under long term lamivudine monotherapy, serum b2m levels at three months of treatment, compared with baseline levels, are good predictors of risk for virological breakthrough.

BACKGROUND: The effect of dietary nucleotides on lipid metabolism has been the subject of clinical studies with conflicting results. We measured serum triglycerides, total cholesterol (total-C), and lipoprotein cholesterol levels (HDL-C, LDL-C, and VLDL-C) in preterm neonates fed formula with and without nucleotide supplements. METHODS: This prospective, randomized, controlled study included 150 healthy preterm neonates (gestational age, 33.0 +/- 1.9 weeks) matched for gestational age, birth weight, and gender. Subjects were assigned at birth to receive either a standard milk formula supplemented with nucleotides (group F-NT) or the same formula without nucleotides (group F). Serum was obtained before discharge (29.1 +/- 10.0 days of life) and triglycerides, total-C, and HDL-C were determined enzymatically. LDL-C and VLDL-C were estimated by the Friedewald formula. For statistical analysis t test, Mann Whitney-U test, two-way ANOVA, and chi2 test were used, as appropriate. The influence of several factors on serum lipid levels was evaluated by linear regression analysis. RESULTS: Serum triglycerides, total-C, and VLDL-C levels did not differ between groups. HDL-C levels (median; 25th-75th percentiles) were significantly higher (P < 0.001) in group F-NT (48.0 mg/dL; 40.5-57.0 mg/dL) than in group F (34.5 mg/dL; 27.2-44.0 mg/dL). On the contrary, LDL-C levels (median; 25th-75th percentiles) were significantly lower (P < 0.001) in group F-NT (39.0 mg/dL; 26.0-54.0 mg/dL) than in group F (65.0 mg/dL; 41.0-73.0 mg/dL). In the multiple regression analysis, nucleotide supplementation was identified as one of the controlled independent factors influencing serum HDL-C and LDL-C levels. CONCLUSIONS: Preterm neonates fed from birth with formula supplemented with nucleotides have significantly higher HDL-C and lower LDL-C serum levels than do neonates fed unsupplemented formula. The clinical relevance of these results remains to be elucidated.

The forced swim test (FST) has been considered as a pharmacologically valid test of the depressive syndrome in rodents. However, few studies have focused on neurochemical and behavioral responses during FST in both male and female rats. Thus, we investigated certain behavioral and neuroendocrine responses as well as the serotonergic activity after the application of FST in both sexes. Our data show that the duration of immobility was increased in both male and female rats during the 2nd session of the FST. Sex differences are observed in some behavioral responses, such as head swinging that is mostly present in male rats. In female rats FST induced a decrease in serotonergic activity in hippocampus and hypothalamus while in male rats it induced an increase in serotonergic activity in hypothalamus. Corticosterone serum levels were elevated in both sexes. However, hippocampal GR mRNA levels tended to be increased in males and females respectively. Moreover, hypothalamic serotonin (5-HT)1A mRNA levels were decreased in female rats while in male rats hippocampal 5-HT1A mRNA levels were increased. These data have shown that FST induces "depressive like symptoms" in both sexes and provide evidence that sex differences characterize certain behavioral aspects in the FST. Notably, hippocampal and hypothalamic serotonergic activity has been differentially modified in male rats compared with female rats and these neurochemical findings could be relevant to the differentiated expression of 5-HT1A receptor. Hypothalamic-pituitary-adrenal axis activity was also affected by FST application in a sex specific manner. The present results support that FST induced behavioral, neurochemical and neurobiological alterations, which are sex dependent.

The purpose of this study was to examine the influence of a carbohydrate-rich meal on post-prandial metabolic responses and skeletal muscle glycogen concentration. After an overnight fast, eight male recreational/club endurance runners ingested a carbohydrate (CHO) meal (2.5 g CHO - kg-1 body mass) and biopsies were obtained from the vastus lateralis muscle before and 3 h after the meal. Ingestion of the meal resulted in a 10.6 ± 2.5% (P < 0.05) increase in muscle glycogen concentration (pre-meal vs post-meal: 314.0 ± 33.9 vs 347.3 ± 31.3 mmol · kg-1 dry weight). Three hours after ingestion, mean serum insulin concentrations had not returned to pre-feeding values (0 min vs 180 min: 45 ± 4 vs 143 ± 21 pmol · 1-1). On a separate occasion, six similar individuals ingested the meal or fasted for a further 3 h during which time expired air samples were collected to estimate the amount of carbohydrate oxidized over the 3 h post-prandial period. It was estimated that about 20% of the carbohydrate consumed was converted into muscle glycogen, and about 12% was oxidized. We conclude that a meal providing 2.5 g CHO · kg-1 body mass can increase muscle glycogen stores 3 h after ingestion. However, an estimated 67% of the carbohydrate ingested was unaccounted for and this may have been stored as liver glycogen and/or still be in the gastrointestinal tract. © 2004 Taylor & Francis Ltd.

The purpose of this study was to examine the influence of a carbohydrate-rich meal on post-prandial metabolic responses and skeletal muscle glycogen concentration. After an overnight fast, eight male recreational/club endurance runners ingested a carbohydrate (CHO) meal (2.5 g CHO - kg-1 body mass) and biopsies were obtained from the vastus lateralis muscle before and 3 h after the meal. Ingestion of the meal resulted in a 10.6 ± 2.5% (P < 0.05) increase in muscle glycogen concentration (pre-meal vs post-meal: 314.0 ± 33.9 vs 347.3 ± 31.3 mmol · kg-1 dry weight). Three hours after ingestion, mean serum insulin concentrations had not returned to pre-feeding values (0 min vs 180 min: 45 ± 4 vs 143 ± 21 pmol · 1-1). On a separate occasion, six similar individuals ingested the meal or fasted for a further 3 h during which time expired air samples were collected to estimate the amount of carbohydrate oxidized over the 3 h post-prandial period. It was estimated that about 20% of the carbohydrate consumed was converted into muscle glycogen, and about 12% was oxidized. We conclude that a meal providing 2.5 g CHO · kg-1 body mass can increase muscle glycogen stores 3 h after ingestion. However, an estimated 67% of the carbohydrate ingested was unaccounted for and this may have been stored as liver glycogen and/or still be in the gastrointestinal tract. © 2004 Taylor & Francis Ltd.

The purpose of this study was to examine the influence of a carbohydrate-rich meal on post-prandial metabolic responses and skeletal muscle glycogen concentration. After an overnight fast, eight male recreational/club endurance runners ingested a carbohydrate (CHO) meal (2.5 g CHO - kg-1 body mass) and biopsies were obtained from the vastus lateralis muscle before and 3 h after the meal. Ingestion of the meal resulted in a 10.6 ± 2.5% (P < 0.05) increase in muscle glycogen concentration (pre-meal vs post-meal: 314.0 ± 33.9 vs 347.3 ± 31.3 mmol · kg-1 dry weight). Three hours after ingestion, mean serum insulin concentrations had not returned to pre-feeding values (0 min vs 180 min: 45 ± 4 vs 143 ± 21 pmol · 1-1). On a separate occasion, six similar individuals ingested the meal or fasted for a further 3 h during which time expired air samples were collected to estimate the amount of carbohydrate oxidized over the 3 h post-prandial period. It was estimated that about 20% of the carbohydrate consumed was converted into muscle glycogen, and about 12% was oxidized. We conclude that a meal providing 2.5 g CHO · kg-1 body mass can increase muscle glycogen stores 3 h after ingestion. However, an estimated 67% of the carbohydrate ingested was unaccounted for and this may have been stored as liver glycogen and/or still be in the gastrointestinal tract. © 2004 Taylor & Francis Ltd.

Kamberidou, I. (2004).  “Slavery of the Mind and “Mental Imprisonment” (1870) in the harem: the Bodiless Society, a de-gendered or gender-neutral emancipatory social space? Opening presentation  (10.30 -11.00) to the ‘Virtual Harem’ for the Consultation Workshop on Gender and Technology, European Commission – Information Society DG. Avenue de Beaulieu 31   6/30, 1160 Brussels, 28 June 2004    [explanation of power structures, limits and lessons that can be drawn]   M. 1.  in Apella,

• Includes Consultation Workshop on Gender and Technology report on presentations, along with Preliminary Agenda/first draft (before corrections) for Gender and Technology Consultation Workshop, European Commission, Brussels 

BACKGROUND AND PURPOSE: Gastrointestinal and pancreatic fistulas are characterized as serious complications following abdominal surgery, with a reported incidence of up to 27% and 46%, respectively. Fistula formation results in prolonged hospitalization, increased morbidity/mortality and increased treatment costs. Conservative and surgical approaches are both employed in the management of these fistulas. The purpose of the present study was to assess, evaluate and compare the potential clinical benefit and cost effectiveness of pharmacotherapy (somatostatin versus its analogue octreotide) versus conventional therapy. PATIENTS AND METHODS: Fifty-one patients with gastrointestinal or pancreatic fistulas were randomized to three treatment groups: 19 patients received 6000 IU/day of somatostatin intravenously, 17 received 100 microg of octreotide three times daily subcutaneously and 15 patients received only standard medical treatment. RESULTS: The fistula closure rate was 84% in the somatostatin group, 65% in the octreotide group and 27% in the control group. These differences were of statistical significance (P=0.007). Overall mortality rate was less than 5% and statistically significant differences in mortality among the three groups could not be established. Overall, treatment with somatostatin and octreotide was more cost effective than conventional therapy (control group), and somatostatin was more cost effective than octreotide. The average hospital stay was 21.6 days, 27.0 and 31.5 days for the somatostatin, octreotide and control groups, respectively. CONCLUSIONS: Data suggest that pharmacotherapy reduces the costs involved in fistula management (by reducing hospitalization) and also offers increased spontaneous closure rate. Further prospective studies focusing on the above parameters are needed to demonstrate the clinicoeconomic benefits.

Τα φυτά ήταν εκεί. προϋπήρχαν. Φυτά μακρόβια. αείφυλλα. βαθύρριζα. ανθεκτικά. εύοσμα. λευκανθή. συμβόλιζαν αλληγορικά τα ιδεώδη. Φυτά που άγγιζαν. στόλιζαν. ζύμωναν την καθημερινότητα στην ιερή Aλτη. Φυτά με αναγεννητικές δυνάμεις. Η ισχυρή δρυς. Η λεύκα της θυσίας. Η λυγαριά της αγνότητας. Η μεθυστική άμπελος. Ο συναπτόμενος κισσός. Η ερωτική μυρτιά. Ο δοξασμένος φοίνικας. Η μαντική δάφνη. Η ιερή ελιά... Διαβάζοντας τα Συμβολικά φυτά των Ολυμπιακών Αγώνων θα ανακαλύψετε όσα σχετικά είχε γράψει ο Θεόφραστος πριν από είκοσι τέσσερις αιώνες -αι παραδεδομέναι φήμαι παρά των μυθολόγων· ελάαν μεν γαρ λέγουσι την Αθήνησι. φοίνικα δε τον εν Δήλω. κότινον δε τον εν Ολυμπία. αφ ου ο στέφανος- και θα μάθετε πολλά για τη χρήση. το μύθο. την ονομασία. τη φυσική ιστορία. Τέλος. θα απολαύσετε το εικονογραφικό υλικό με τα φυτά της Ελλάδας. όπως αποτυπώθηκαν τον 18ο αιώνα από έναν μεγάλο ζωγράφο. Στην αρχαία Ολυμπία ό.τι απέμεινε απλώνεται. διαχέεται κι έρχεται από την όχθη της αθανασίας να αγγίξει το παρόν και το μέλλον. Τα φυτά εξακολουθούν ν αναπτύσσονται εκεί. ως αναπόσπαστο μέρος του ξακουστού τοπίου. Από την εφημερίδα του ΕΚΠΑ, Το Καποδιστριακό, 1/2/2005: Με την ευκαιρία της τέλεσης των Oλυμπιακών Αγώνων στην πατρίδα μας, πολλά ήταν τα βιβλία που κυκλοφορήθηκαν με θεματολόγιο αντλημένο από την ιστορία τους. Ένα από αυτά τα μελετήματα είναι και το εκδοθέν από την «Εστία» βιβλίο της επίκ. καθηγήτριας του Τμήματος Βιολογίας Σοφίας Ριζοπούλου που εκπόνησε σε συνεργασία με τη φοιτήτριά της Αννέτα Ρίζου, σχετικά με τα Συμβολικά φυτά των Oλυμπιακών Αγώνων. Ξεκινώντας τη μελέτη τους από ορισμένα εδάφια του Θεόφραστου που αναφέρονται σε συμβολικά φυτά και αντλώντας πλούσιο εικονογραφικό υλικό από το μνημειώδες έργο «Flora Graeca» του J. Sibthorp (1758-1796) και τα περιλαμβανόμενα σε αυτό σχέδια του F. L. Bauer (1760-1826), δημιούργησαν έναν κομψό και καλαίσθητο τόμο, πλούσια διακοσμημένο με ενδιαφέρουσες εικόνες. Στον πρόλογο του τόμου τονίζεται ότι «Με το εικονογραφικό υλικό, ως μέσο έκφρασης, το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, αφορά 25 φυτικά είδη που χρησιμοποιήθηκαν κατά τους αρχαίους Oλυμπιακούς Αγώνες. Η αναφορά μας έχει σχέση με τη χρήση, τον μύθο, την ονομασία, και τη φυσική και την ιστορία. Τα φυτά άγγιζαν, στόλιζαν και ζύμωναν την καθημερινότητα στην ιερή Άλτη».

The article concentrates on setting some specific criteria for the EIL (‘English as an international language’) classroom and raising teachers’ awareness of what is needed in order to identify and teach EIL classrooms. It starts by distinguishing between those communicative and teaching situations that are norm-bound and those that prioritise interlocutors’ mutual comprehensibility and cultural identity. On that basis, it goes on to delineate the EIL domain in norm-bound terms and suggests that teachers should also concentrate on teaching English as an intercultural language (EIcL). It subsequently addresses the following questions: What are the defining characteristics of an EIL/EIcL situation? How can a teacher identify such a situation and by what means can this be done? To what extent are EIL/EIcL situations similar to or different from other ESL, EFL, or more general ESOL situations? Are all EIL/EIcL situations around the world the ‘same’ and, if not, to what extent are they similar/different? To what extent do learners’ and teachers’ attitudes towards English, language learning and their own national, cultural and personal identity matter in EIL/EIcL learning/teaching?

NiMnSb has attracted a great deal of interest as a spin injector/detector in spintronic devices because it has a Curie temperature of 728 K and is predicted to be half-metallic (100% spin polarized). NiMnSb has been reported to have greatly reduced surface polarization, and to lose its half metallicity above 80 K. Here we report the investigation of the surface polarisation and electronic structure of NiMnSb by measurement of the transport spin polarization using point contact Andreev reflection spectroscopy, and anomalous Hall effect in thin films on Si(00 1). A comparison to bulk properties is made. © 2003 Elsevier B.V. All rights reserved.

The magnetic properties of the polymerized phase of RbC60 have been investigated by static magnetization measurements. The magnetic susceptibility comprises a temperature dependent part that decreases rapidly below 50 K, where the metal-insulator transition and the subsequent antiferromagnetic ordering are expected according to electron spin resonance results. The temperature variation of this contribution resembles that of quasi-one-dimensional gapped systems and shows substantial field dependence suggesting a disordered antiferromagnetic phase.

A brief review is given of some results of our work on the construction of (I) steady and (II) time-dependent MHD models for nonrelativistic and relativistic astrophysical outflows and jets, analytically and numerically. The only available exact solutions for MHD outflows are those in separable coordinates, i.e., with the symmetry of radial or meridional self-similarity. Physically accepted solutions pass from the fast magnetosonic separatrix surface in order to satisfy MHD causality. An energetic criterion is outlined for selecting radially expanding winds from cylindrically expanding jets. Numerical simulations of magnetic self-collimation verify the conclusions of analytical steady solutions. We also propose a two-component model consisting of a wind outflow from a central object and a faster rotating outflow launched from a surrounding accretion disk which plays the role of the flow collimator. We also discuss the problem of shock formation during the magnetic collimation of wind-type outflows into jets.

A brief review is given of some results of our work on the construction of (I) steady and (II) time-dependent MHD models for nonrelativistic and relativistic astrophysical outflows and jets, analytically and numerically. The only available exact solutions for MHD outflows are those in separable coordinates, i.e., with the symmetry of radial or meridional self-similarity. Physically accepted solutions pass from the fast magnetosonic separatrix surface in order to satisfy MHD causality. An energetic criterion is outlined for selecting radially expanding winds from cylindrically expanding jets. Numerical simulations of magnetic self-collimation verify the conclusions of analytical steady solutions. We also propose a two-component model consisting of a wind outflow from a central object and a faster rotating outflow launched from a surrounding accretion disk which plays the role of the flow collimator. We also discuss the problem of shock formation during the magnetic collimation of wind-type outflows into jets.

A novel class of inhibitors of human digestive lipases have been developed. Various sterically hindered triacylglycerols based on 2-methyl- and 2-butylglycerol, and/or 2-methyl fatty acids were synthesized. The triacylglycerol analogues were tested for their ability to form stable monomolecular films at the air/water interface by recording their surface-pressure/molecular-area compression isotherms. The inhibition of human pancreatic and gastric lipases by the sterically hindered triacylglycerol analogues was studied by using the monolayer technique with mixed films of 1,2-dicaprin, which contained variable proportions of each inhibitor. Triolein analogues that contain a butyl group at the 2-position of the glycerol backbone or methyl groups both at the 2-position of glycerol, and the α-position of each oleic acid residue were potent inhibitors; this caused a 50 % decrease in HPL activity at 0.003 molar fraction.

Η διπλωματική εργασία μεταπτυχιακής ειδίκευσης, η οποία εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ με το βαθμό «΄Αριστα» το Δεκέμβριο του 1992. Τα δύο πρωτότυπα σημεία στη μελέτη αυτή είναι ο ηθικός σχολιασμός των αντισυλληπτικών μεθόδων και τεχνικών μέσων (β΄κεφάλαιο) και η τυποποίηση των απαντήσεων των ποιμένων για την αντιμετώπιση των θεμάτων της τεκνογονίας και της αντισύλληψης στον ορθόδοξο γάμο (γ΄κεφάλαιο). Στην εισαγωγή της εργασίας επισημαίνεται η σπουδαιότητα του θέματος και παρατίθεται η σχετική με αυτό προβληματική. Το πρώτο κεφάλαιο έχει τίτλο «H τεκνογονία ως σκοπός του γάμου στην ορθόδοξη παράδοση» και διαιρείται σε δύο υποενότητες. H πρώτη, η οποία επιγράφεται «Ο Γάμος και οι σκοποί του» αποτελείται από δύο παραγράφους. Στην πρώτη ορίζεται ο  χριστιανικός γάμος με βάση τη βιβλική και πατερική παράδοση, ενώ στη δεύτερη παράγραφο επιχειρείται προσπάθεια προσδιορισμού των σκοπών του. Στη δεύτερη ενότητα του ίδιου κεφαλαίου διερευνάται το πρόβλημα της τεκνογονίας όπως αυτό αντιμετωπίζεται στην ορθόδοξη θεολογία.  Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στην «Aντισύλληψη και τον Οικογενειακό προγραμματισμό».  Περιγράφονται τα μέσα και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για αντισύλληψη. Επισημαίνεται ότι και οι φυσικές μέθοδοι απαιτούν τεχνική για την αποτελεσματική εφαρμογή τους και επομένως το ηθικό δίλημμα για την χρήση μιας φυσικής ή τεχνικής μεθόδου είναι πλασματικό. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση εκείνο που κυρίως κρίνεται είναι η πρόθεση για φυγοτεκνία και όχι το χρησιμοποιούμενο μέσο. Όπως εξάλλου σημειώνεται, η γνώση των μέσων και των μεθόδων κρίνεται απαραίτητη, όχι μόνο για τους πιστούς αλλά και για τους πoιμένες, καθόσον ορισμένα από αυτά δεν δρουν μόνο αντισυλληπτικά, αλλά και εκτρωτικά. Το τρίτο κεφάλαιo επιγράφεται «H τεκνoγoνία στη σύγχρονη πoιμαντική πράξη» και αποτελεί το σημαντικότερο τμήμα της μελέτης, καθώς συνιστά καρπό ερευνητικής προσπάθειας. Η τέταρτη παράγραφος είναι η πλέον ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη της μελέτης, καθώς ασχολείται με την τυπολογία της σύγχρονης ποιμαντικής στο θέμα αυτό, όπως προκύπτει από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων πνευματικών. Τα ερωτήματα που τέθηκαν στους πνευματικούς ήταν τα εξής: α) Ποιος ο σκοπός του ορθόδοξου γάμου και ποιος της συζυγικής συνουσίας; β) Ο σύγχρονος χριστιανός έχει το δικαίωμα να ρυθμίζει τη γονιμότητα και να προγραμματίζει την οικογένεια; γ) Ποια είναι η θέση σας για την αντισύλληψη ως πράξη ρυθμίσεως των γεννήσεων και ποια για τα αντισυλληπτικά μέσα; δ) Ποια είναι η γνώμη σας για τη μέθοδο των  γόνιμων και άγονων ημερών; ε) Ποια είναι η σχέση της χρήσης αντισυλληπτικών μέσων και της συμμετοχής στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας; στ) Ποια είναι η γνώμη σας για τη συζυγική συνουσία κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης; στ) Ποια είναι η γνώμη σας για την εγκύκλιο του 1937; Οι ποιμαντικοί τύποι αναφέρονται στα προβλήματα της τεκνογονίας, του ελέγχου των γεννήσεων, της αντισύλληψης, της ρυθμίσεως της ανθρώπινης γονιμότητας και του προγραμματισμού της οικογένειας. 'Ετσι διακρίνονται δύο κυρίως γραμμές: α) H παραδοσιακή (που εκφράζεται με δύο τύπους: τον αυστηρό  και τον επιεική) και β) η νεωτερίζουσα. Ανάλογες με τους τύπους που αναφέρθηκαν είναι και οι  απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Οι χαρακτηρισμοί αποτελούν προσωπικές εκτιμήσεις και επιλογές του γράφοντος. Η εργασία κατακλείεται με τον επίλογο, όπου παρουσιάζονται τα πορίσματα. Τέλος, στο παράρτημα παρατίθενται τρία κείμενα, που συνδέονται άμεσα με το υπό πραγμάτευση θέμα, δηλαδή: 1) Η περί του ζητήματος της τεκνογονίας εγκύκλιος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος του 1937, 2) «Το διάγγελμα της Iεραρχίας της Εκκλησίας της Eλλάδoς προς τον λαόν περί τεκνογονίας (9.10.1978)», 3) Ο Νόμος υπ' αρ. 1036/1980 για τον οικογενειακό προγραμματισμό και για άλλες διατάξεις καθώς και τα στατιστικά στοιχεία με τις θέσεις των εγγάμων και αγάμων πνευματικών, που συμμετείχαν στην έρευνα. Σε επικείμενη έκδοση θα συμπεριληφθούν οι διορθώσεις των λαθών, τα οποία επισημάνθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και θα προστεθεί η βιβλιογραφική ενημέρωσή της. ISBN 960- 7814-23-1. Κωδικός Βιβλίου στον Εύδοξο: 24999

We report the growth of single-phase, stoichiometric polycrystalline thin films of the half-Heusler ferromagnet NiMnSb, predicted to be half-metallic, on single crystal InSb (100) substrates heated at 200°C by pulsed laser deposition. The films exhibit saturation magnetization of 4 μB/ formula unit at 5 K and coercive fields of 2 Oe at 300 K indicative of their good structural quality. At low temperatures (7<200 K) the system behaves like a Heisenberg ferromagnet as expected for a half-metal, while at T>200 K it behaves like an itinerant ferromagnet. The resistivity of the film at 5 K is 6 μΩ cm. © 2004 American Institute of Physics.

We propose a process by which the kinetic energy of the protons, that carry most of the energy of GRB relativistic blast waves (RBW), is converted explosively into relativistic electrons of the same Lorentz factor, which then produce the observed prompt γ-ray emission of the burst. This conversion is the result of the combined effects of the reflection of photons produced within the flow by upstream located matter, their re-interception and conversion into e +e --pairs on the RBW by the pγ→ pe +e - reaction. This process depends on kinematic and dynamic thresholds; the former depends on the RBW Lorentz factor Γ while the second on the column density of the post shock matter to the pγ→e +e - reaction; this latter condition is in effect that of the criticality of a nuclear pile, hence the erminology. It is shown that, when operating near threshold, the resulting GRB spectrum produces its peak luminosity at energy (in the lab frame) E≃ mec2, thereby providing an answer to this outstanding question of GRBs.

Novel anomeric spironucleosides and 1'-cyano-2',3'-didehydro-2',3'-dideoxyuridine, a structural analogue of known anti-HIV agent, were prepared by nucleophilic addition of organolithium reagents to 1'-cyano-2'deoxy- and 1'-cyano-2'-deoxy-2'beta-bromouridine derivatives, respectively. The yield and distribution of products depended on the reaction conditions, whichwere studied in detail. Although none of the compounds exhibited antiviral activit, twocompounds displayed cytostatic activity against both murine leukemia and human T-lymphocyte cells.

Novel anomeric spironucleosides and 1′-cyano-2′,3′- didehydro-2′,3′-dideoxyuridine, a structural analogue of known anti-HIV agents, were prepared by nucleophilic addition of organolithium reagents to 1′-cyano-2′-deoxy- and 1′-cyano-2′-deoxy- 2′$\beta$-bromo-uridine derivatives, respectively. The yield and distribution of products depended on the reaction conditions, which were studied in detail. Although none of the compounds exhibited antiviral activity, two compounds displayed cytostatic activity against both murine leukemia and human T-lymphocyte cells.

The synthesis and physical properties of arc melted NiMnSb were studied using X-ray diffraction analysis. It was observed that the half metallicity in NiMnSb is supported by the integer saturation magnetization value at 5 K. It was found that the magnetic properties were due to magnetic moments localized at the Mn atoms. The results show that in the temperature region of 80 K to 150 K a crossover takes place from half metallic behavior to normal ferromagnetic behavior.

New BVRI CCD observations of the pulsating star SZ Lyn are presented. The light curves are analyzed using Fourier transform techniques and a new period is determined. A new ephemeris, based on recent times of maxima, is proposed. The photometric data collected over the last 40 years are used to determine the pulsational and orbital elements, since SZ Lyncis is a member of a binary system. The results are compared with those found in previous studies.

SZ Lyncis (=HD 67390) is a high amplitude Delta Scuti star, discovered by Hoffmeister in 1949. Van Genderen (1967) noticed that the residuals in the O-C diagrams followed a sinusoidal variation with a period of Porb = 3.091 years. Several years later, Barnes & Moffett (1975) improved this period to Porb = 3.138 years and suggested that the sinusoidal variations in the O-C diagrams, observed by van Genderen (1967), originate from the light travel time effect, since SZ Lyn is a member of a binary system. This hypothesis was confirmed by Bardin & Imbert (1984) with measurements of radial velocities. Soliman et al. (1986) found the pulsation period to be 0.120534896 days and the orbital period 1173.5 days.

The aim of this study was to investigate children‘s perceptions (i.e. expectations) of the interventions that teachers should implement to deal with their loneliness. The role of significant others in children‘s attempts to cope with loneliness and the children‘s perceptions of that role have been neglected by researchers. A random sample of 180 second, fourth and sixth graders from Athens, the capital of Greece, were individually interviewed. Qualitative analysis using the ‘concept-indicator model‘ (Strauss, 1987) showed that school-age children have an adequate understanding of the loneliness alleviation strategies that teachers can and should use. The strategies may be distinguished into the two already known broad categories of coping, that is problem-focused or active coping strategies (i.e. manifestation of interest and care, intervention in the peer group, encouragement to approach peers and make friends, consultation for personal improvement, informing parents), and emotion-focused or avoidance coping strategies (i.e., emotion regulation, encouragement to engage in activities and inability to cope). Results are discussed in terms of their implications for the role of the teacher in alleviating loneliness, for school-based interventions with this purpose, as well as for their contribution in the existing knowledge about coping with loneliness strategies.

Patsantaras, N. & Kamberidou, I. (2004). Technoethics-Technoethos. Second study presented [and submitted] at the Consultation Workshop on Gender and Technology in Brussels, 28 June 2004, Venue: European Commission, Information Society Directorate-General Miniaturisation, Embedded Systems, Societal Applications, June 28, 2004, Brussels. ***

• Also included, Consultation Workshop on Gender and Technology revised report,  along with our draft Policy Proposal on GENDER AND THE INFORMATION SOCIETY, July 2004.

A 10 year (1984-93) climatology is given of the global distributions of net shortwave (SW), net longwave (LW) and net all-wave radiation budget at both top-of-atmosphere (TOA) and at the Earth's surface, on a mean monthly basis, computed with a radiative transfer model with input data for key atmospheric and surface parameters. The model input data were taken from complete and comprehensive global climatological data sets, such as the International Satellite Cloud Climatology Project, the National Centers for Environmental Prediction and National Center for Atmospheric Research Global Reanalysis or the TIROS Operational Vertical Sounder, among others. Seasonal and latitudinal variations and mean annual and mean hemispherical and global averages are given, based on model results computed for each month of the period from January 1984 to December 1993. At TOA, the net incoming SW radiation has larger latitudinal variation and range of values (0-400 W m-2) than the outgoing LW radiation (100-350 W m-2). At the surface, the net downward SW radiation has similar features to that at TOA, but with smaller magnitudes. The net upward LW radiation is quite different than at TOA, with a smaller seasonal and geographical variability than the surface net SW radiation. The global system of Earth-atmosphere is found to be net radiatively heated at TOA by 3 W m-2; the Earth's surface is net heated by 98 W m-2, mainly due to solar absorption equal to 147 W m-2, a value in agreement with surface-based measurements. At TOA, there is a radiative energy surplus between 40 °S and 30 °N and a radiative loss poleward; however, at the surface the surplus regions extend from 70 °S to 70 °N. Globally, the atmosphere is found to absorb 27% of the incoming solar radiation at TOA, while it emits 79% of the outgoing terrestrial radiation.

Downwelling longwave fluxes, DLFs, have been derived for each month over a ten year period (1984-1993), on a global scale with a spatial resolution of 2.5x2.5 degrees and a monthly temporal resolution. The fluxes were computed using a deterministic model for atmospheric radiation transfer, along with satellite and reanalysis data for the key atmospheric input parameters, i.e. cloud properties, and specific humidity and temperature profiles. The cloud climatologies were taken from the latest released and improved International Satellite Climatology Project D2 series. Specific humidity and temperature vertical profiles were taken from three different reanalysis datasets; NCEP/NCAR, GEOS, and ECMWF (acronyms explained in main text). DLFs were computed for each reanalysis dataset, with differences reaching values as high as 30 Wm-2 in specific regions, particularly over high altitude areas and deserts. However, globally, the agreement is good, with the rms of the difference between the DLFs derived from the different reanalysis datasets ranging from 5 to 7 Wm-2. The results are presented as geographical distributions and as time series of hemispheric and global averages. The DLF time series based on the different reanalysis datasets show similar seasonal and inter-annual variations, and similar anomalies related to the 86/87 El Niño and 89/90 La Niña events. The global ten-year average of the DLF was found to be between 342.2 Wm-2 and 344.3 Wm-2, depending on the dataset. We also conducted a detailed sensitivity analysis of the calculated DLFs to the key input data. Plots are given that can be used to obtain a quick assessment of the sensitivity of the DLF to each of the three key climatic quantities, for specific climatic conditions corresponding to different regions of the globe. Our model downwelling fluxes are validated against available data from ground-based stations distributed over the globe, as given by the Baseline Surface Radiation Network. There is a negative bias of the model fluxes when compared against BSRN fluxes, ranging from -7 to -9 Wm-2, mostly caused by low cloud amount differences between the station and satellite measurements, particularly in cold climates. Finally, we compare our model results with those of other deterministic models and general circulation models.

Thalidomide, an oral agent with antiangiogenic and immunomodulatory properties, is being investigated extensively in the management of advanced cancer. Multiple studies with large numbers of patients have confirmed that this drug has significant activity in multiple myeloma. Some patients with myelofibrosis or myeodysplatic syndromes may reduce their need for transfusions after thalidomide treatment. The activity of thalidomide in solid tumors is less prominent. Studies in Kaposi's sarcoma, malignant melanoma, renal cell carcinoma and prostate cancer appear more promising especially when thalidomide is combined with biological agents or with chemotherapy. Limited activity was demonstrated in patients with glioma, while thalidomide appears to be inactive in patients with head and neck cancer, breast or ovarian cancer. © 2004 European Society for Medical Oncology.

Highly spin polarized Heusler alloys, NiMnSb and Co2MnSi, attract a great deal of interest as potential spin injectors for spintronic applications. Spintronic devices require control of interfacial properties at the ferromagnet: semiconductor contact. To address this issue we report a systematic study of the ordinary and anomalous Hall effect, in Ni 1.15Mn0.85Sb films on silicon, as a function of film thickness. In contrast to the bulk stoichiometric material, the Hall carriers in these films become increasingly electron-like as the film thickness decreases, and as the temperature increases from 50 K toward room temperature. High field Hall measurements confirm that this is representative of the majority transport carriers. This suggests that current injected from a NiMnSb: semiconductor interface may not necessarily carry the bulk spin polarization. The films also show a low temperature upturn in the resistivity, which is linked to a discontinuity in the anomalous Hall coefficient. Overall these trends indicate that the application of Heusler alloys as spin injectors will require strictly controlled interfacial engineering, which is likely to be demanding in these ternary alloys.

Autopsy specimens are often used in molecular biological studies of disease pathophysiology. However, few analyses have focused specifically on postmortem changes in skeletal muscles, and almost all of those investigate protein or metabolic changes. Although some structural and enzymatic changes have been described, the sequence of transcriptional events associated with these remains unclear. We analyzed a series of new and preexisting human skeletal muscle data sets on approximately 12,500 genes and expressed sequence tags (ESTs) generated by the Affymetrix U95Av2 GeneChips from seven autopsy and seven surgical specimens. Remarkably, postmortem specimens (up to 46 h) revealed a significant and prominent upregulation of transcripts involved with protein biosynthesis. Additional upregulated transcripts are associated with cellular responses to oxidative stress, hypoxia, and ischemia; however, only a subset of genes in these pathways was affected. Overexpression was also seen for apoptosis-related, cell cycle regulation/arrest-related, and signal transduction-related genes. No major gene expression differences were seen between autopsy specimens with <20-h and 34- to 46-h postmortem intervals or between pediatric and adult cases. These data demonstrate that, likely in response to hypoxia and oxidative stress, skeletal muscle undergoes a highly active transcriptional, and possibly, translational phase during the initial 46-h postmortem interval. Knowledge of these changes is important for proper interpretation of gene expression studies utilizing autopsy specimens.

Ovarian germ cell tumors (OGCT) are highly curable when treated with cytoreductive surgery and platinum-based chemotherapy. We evaluated the safety and activity of a 3-day modified bleomycin, etoposide, and cisplatinum (mBEP) regimen in patients with OGCT. Patients with FIGO stages I-IV OGCT were treated with three (stages I-III complete resection) or four cycles (incomplete resection or stage IV) of bleomycin 15 mg iv, etoposide 120 mg/m 2 iv, and cisplatin 40 mg/m 2 iv for 3 days every 3 weeks. Forty-eight patients (14 with dysgerminoma and 34 with non-dysgerminomatous tumors) were included in our study. Most patients had stage I disease (65%) and complete resection of their tumor (67%). Twenty percent of patients developed grade 3 or 4 neutropenia with 4 episodes of neutropenic fever. During follow-up (median: 5 years), two patients developed progressive disease including one patient who died. All patients with stage I or II disease and all patients with dysgerminoma remain free of disease. However, 20% of patients with non-dysgerminomatous tumors stage III or IV experienced progressive disease. The modified 3-day BEP regimen was safe and effective in patients with OGCT. Further improvements are needed for patients with advanced, suboptimally debulked non-dysgerminomatous tumors. © 2004 Elsevier Inc. All rights reserved.

We evaluated the predictive value of several parameters, including the International Staging System (ISS) for myeloma, in patients with advanced disease treated with thalidomide-based regimens (TBR). We analyzed 119 patients, from 3 phase II studies. Patients with pretreatment β2 microglobulin < 3.5 mg/l and albumin ≥ 3.5 g /dl were scored ISS stage 1, patients with β2 microglobulin < 3.5 mg/1 and albumin < 3.5 g/dl or β2 microglobulin 3.5-5.5 mg/l regardless of albumin levels were scored ISS stage 2, patients with β2 microglobulin > 5.5 mg/l ISS stage 3. ISS stage was 1, 2 and 3 in 45, 32 and 23% of patients respectively. Seventy-four patients (62% achieved at least partial response. Median progression-free and overall survival were 8 months and 19.5 months respectively. ISS stage, serum LDH and performance status were independent predictive factors for survival. Based on these 3 variables a scoring system was developed with survival times of 38.1, 28.8 and 5.8 months for scores 0, 1 and 2 respectively. The ISS staging system was highly predictive for overall survival of patients with advanced myeloma treated with TBR. With the addition of performance status and serum LDH, a simple scoring system was developed which may help select patients likely to benefit from TBR. © 2004 Taylor & Francis Ltd.

Recent data have suggested that rituximab is an active agent for the treatment of Waldenstrom's macroglobulinemia (WM). However, the patients that are more likely to benefit have not been clearly defined. In order to address this question we evaluated 52 patients who were treated with single-agent rituximab in the context of prospective studies. Several clinical and laboratory variables were assessed for their correlation with response and time to progression. Twenty-three (44%) patients achieved a partial response after treatment with rituximab. Previously untreated and pretreated patients had the same probability for response. Higher response rates were noted in patients with serum monoclonal protein < 40 g/l, with serum albumin ≥ 35 g/l and with kappa light chain. The median time to progression for all patients was 13.8 months. A multivariate analysis indicated that elevated serum monoclonal protein levels and low serum albumin were the dominant variables associated with shorter progression. Presence of two, one or none of these adverse prognostic factors was associated with time to progression of 3.6 months, 11 months and more than 40 months, respectively. We conclude that rituximab is an effective treatment modality for patients with WM. Patients with both low levels of monoclonal protein and normal albumin are the best candidates for treatment with standard dose rituximab. © 2004 Taylor & Francis Ltd.

In this paper we will discuss current research on the synthesis of the singing voice, its technical problems and esthetic issues, and the perspective of creating a vocal synthesizer which could be accessible to composers, musicians and musicologists, as a creative tool for composing, performing, and interpreting forgotten voice techniques of various cultures and bygone times.

A novel class of potent human pancreatic lipase (HPL) inhibitors was developed. Triacylglycerol analogues containing 2-(N-tert-butoxycarbonylamino) fatty acids were synthesized, and their ability to form stable films at the air/water interface was studied. The inhibition of human digestive lipases by the compounds synthesized was studied by the monolayer technique, and the triesters of glycerol and 2-methylglycerol with 2-(N-tert-butoxycarbonylamino)oleic acid were found to be potent inhibitors of HPL.

Kamberidou, I., & Patsantaras, N. (2004).  The “Virtual Harem”: Technophobia or Exclusion? An Educational Perspective. Study presented (and submitted) at the Consultation Workshop on Gender and Technology, 28 June 2004, Venue: European Commission – Information Society DG. Avenue de Beaulieu 31   6/30, 1160 Brussels. **Includes. Gender and Technology Workshop first draft report on presentation  

In an XMM-Newton raster observation of the bright Local Group spiral galaxy M 33 we study the population of X-ray sources (X-ray binaries, supernova remnants) down to a 0.2-4.5keV luminosity of 1035erg/s - more than a factor of 10 deeper than earlier ROSAT observations. EPIC hardness ratios and optical and radio information are used to distinguish between different source classes. The survey detects 408 sources in an area of 0.80 square degree. We correlate these newly detected sources with earlier M 33 X-ray catalogues and information from optical, infra-red and radio wavelengths. As M 33 sources we detect 21 supernova remnants (SNR) and 23 SNR candidates, 5 super-soft sources and 2 X-ray binaries (XRBs). There are 267 sources classified as hard, which may either be XRBs or Crab-like SNRs in M 33 or background AGN. The 44 confirmed and candidate SNRs more than double the number of X-ray detected SNRs in M 33. 16 of these are proposed as SNR candidates from the X-ray data for the first time. On the other hand, there are several sources not connected to M 33: five foreground stars, 30 foreground star candidates, 12 active galactic nucleus candidates, one background galaxy and one background galaxy candidate. Extrapolating from deep field observations we would expect 175 to 210 background sources in this field. This indicates that about half of the sources detected are within M 33. (1 data file).

We have studied the vortex matter phase diagram in two carbon doped MgB2-xCx (x=0.04 and 0.1) single crystals. We have found that, as in pristine MgB2, the peak effect is also present in carbon doped crystals. The regime where the peak effect is developed is more extended in comparison to the undoped crystal. The enhancement of the peak effect regime, combined with the higher H-c2(c)(0), makes doped MgB2 more favorable for practical applications. The absence of significant bulk pinning below the line H-on(T), which denotes the onset points of the peak effect, implies that the Bragg glass phase is present for H

The dispersion characteristics and the field distributions for all kind of waves which can propagate in surface corrugated waveguides are calculated by a method based on the Floquet theorem. Numerical results are presented for several corrugated structures with rectangular and circular cross-section and a comparison is made with already established codes.

In an XMM-Newton raster observation of the bright Local Group spiral galaxy M 33 we study the population of X-ray sources (X-ray binaries, supernova remnants) down to a 0.2-4.5 keV luminosity of 1035 erg s-1 - more than a factor of 10 deeper than earlier ROSAT observations. EPIC hardness ratios and optical and radio information are used to distinguish between different source classes. The survey detects 408 sources in an area of 0.80 square degree. We correlate these newly detected sources with earlier M 33 X-ray catalogues and information from optical, infra-red and radio wavelengths. As M 33 sources we detect 21 supernova remnants (SNR) and 23 SNR candidates, 5 super-soft sources and 2 X-ray binaries (XRBs). There are 267 sources classified as hard, which may either be XRBs or Crab-like SNRs in M 33 or background AGN. The 44 confirmed and candidate SNRs more than double the number of X-ray detected SNRs in M 33. 16 of these are proposed as SNR candidates from the X-ray data for the first time. On the other hand, there are several sources not connected to M 33: five foreground stars, 30 foreground star candidates, 12 active galactic nucleus candidates, one background galaxy and one background galaxy candidate. Extrapolating from deep field observations we would expect 175 to 210 background sources in this field. This indicates that about half of the sources detected are within M 33. XMM-Newton is an ESA Science Mission with instruments and contributions directly funded by ESA Member States and the USA (NASA). Full Table \ref{master} is only available in electronic form at the CDS via anonymous ftp to cdsarc.u-strasbg.fr (130.79.128.5) or via http://cdsweb.u-strasbg.fr/cgi-bin/qcat?J/A+A/426/11

Εξετάζεται το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ως μέσο για την αντιμετώπιση των νέων κοινωνικών κινδύνων σε συνδυασμό με μέτρα για την κοινωνική ένταξη των δικαιούχων. Υποστηρίζεται ότι οι κίνδυνοι του γήρατος, της αναπηρίας και του θανάτου μπορούν να αντιμετωπισθύν καλύτερα με την εθνική σύνταξη. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα αναφέρεται πρωτίστως στον κίνδυνο της ανεργίας και της φτώχειας. Η καθιέρωσή του προϋποθέτει εμπεριστατωμένες μελέτες, οικονομικές και άλλες, ώστε να εξετασθεί η αντοχή της ελληνικής οικονομίας και η αποτροπή του ενδεχομένου το εγγυημένο εισόδημα να αποτελέσει αντικίνητρο στην εργασία. Απαιτείται επίσης εκτεταμένος κοινωνικός και πολιτικός διάλογος. Χρήσιμη είναι η εμπειρία άλλων κρατών μελών που έχουν θεσπίσει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Σε δώδεκα κράτη μέλη της Ε.Ε. έχει καθιερωθεί με λιγότερες ή περισσότερες προϋποθέσεις. Στο σύστημα με κύρια χαρακτηριστικά τύπου Bismarck που εφαρμόζει η Ελλάδα, η πρόνοια θεωρητικά έχει δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με την κοινωνική ασφάλιση. Όμως οι εξελίξεις την τελευταία εικοσαετία δείχνουν ότι η πρόνοια φέρει το κύριο βάρος για την αντιμετώπιση των νέων κοινωνικών κινδύνων. Ο ρόλος της διευρύνεται και οι κανόνες και τεχνική που εφαρμόζει τείνουν να αντιστοιχούν σε δικαιώματα των δικαιούχων. Στα περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως αυτό έχει ήδη προ δεκαετίας αποτελέσει κοινωνική και πολιτική επιλογή. Το συμπέρασμα είναι ότι και στην Ελλάδα πρέπει να εξετασθεί η καθιέρωση αφ’ ενός του ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος ως μέσον για την κάλυψη των νέων κοινωνικών κινδύνων και αφ’ ετέρου της εθνικής συντάξεως ως μέσον για την κάλυψη της φτώχειας σημαντικής μερίδας των συνταξιούχων γήρατος, θανάτου και αναπηρίας.  

Παρά το γεγονός οτι η ενασχόληση των παιδιών με τον αθλητισμό συμβάλλει σημαντικά στην ισορροπημένη φυσική, ψυχική και κοινωνική τους ανάπτυξη, η φυσική δραστηριότητα όσο αυξάνεται η παιδική ηλικία παρουσιάζει σταδιακή μείωση. Βασική αιτία αυτής της μείωσης είναι η έλλειψη ικανοποιητικού ελεύθερου χρόνου, εξαιτίας του βάρους των απαιτήσεων της σύγχρονης εκπαίδευσης. Το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου των μαθητών αναλώνεται στη σχολική προετοιμασία, τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα. Αν και η πλειοψηφία των μαθητών αθλείται, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου αναδεικνύεται από την πλειονότητα του μαθητικού πληθυσμού ως το κατ’ εξοχήν πρόβλημα, που δυσκολεύει την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό. Αναδεικνύεται η ανάγκη για ορθολογικότερη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου. Περισσότερη και στοχευμένη φυσική δραστηριότητα, μέσω της προώθησης της συμμετοχής σε εξωσχολικές δραστηριότητες, προκειμένου να προληφθούν οι συνέπειες της υποκινητικότητας. 

Τὸ Ἰνστιτοῦτον Μελετῶν Ἀνατολικῆς Εὐρώπης τοῦ Μονάχου (Osteuropa Institut München), τὸ ὁποῖον θεωρεῖται ὡς τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο καλλίτερα τῆς Γερμανίας στὸ ἐρευνητικόν του πεδίο, συνέταξε καὶ παρουσίασε προσφάτως ἐπιστημονικὴ μελέτη γιὰ τὶς συνέπειες τῆς ἐνδεχομένης ἐντάξεως τῆς Τουρκίας στὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωση. Τὸ γεγονὸς ἀπέσπασε τὴν προσοχὴ ὁλοκλήρου τοῦ γερμανικοῦ τύπου, διότι, ὅπως ὀρθῶς ἐπεσημάνθη, εἶναι ἡ πρώτη ἐπιστημονικὴ μελέτη ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὸ σύνολο τῶν συνεπειῶν ποὺ θὰ ἔχει μία πιθανὴ ἔνταξις τῆς Τουρκίας στὴν ΕΕ καὶ μάλιστα κατὰ τρόπον ἐμπεριστατωμένο, μεθοδικὸ καὶ ἀπηλλαγμένο πολιτικῶν σκοπιμοτήτων. Περαιτέρω, γιὰ πρώτη φορὰ διερευνῶνται ὀρθολογικῶς καὶ χωρὶς τὸ ἄγχος τῶν καταναγκασμῶν τῆς «political correctness» πιθανὲς ἐναλλακτικὲς μορφὲς σχέσεως τῆς Τουρκίας μὲ τὴν ΕΕ. Το παρόν κείμενο αποτελεί σχετικό υπηρεσιακὸ υπόμνημα του συγγραφέα, κατά την θητεία του, στο Ἰνστιτοῦτο Ἀμυντικῶν Ἀναλύσεων.

(2004). Γογγάκη Κ., Η αθλητική αξία κατά τους αρχαίους στοχαστές. Επτά Ημέρες, Ένθετο αφιέρωμα, με θέμα «Ολυμπιακοί Αγώνες και Λογοτεχνία», Η Καθημερινή, Κυρ. 23 Μαΐου, 8-11.   Η νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες αποτελεί για τη συνείδηση του αρχαίου κόσμου μια σημαίνουσα αξία, και γι’ αυτό απολαμβάνει της αναγνώρισης του συνόλου της κοινωνίας (Πίνδαρος, Σόλων, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης). Παρά τη γενική αποδοχή της αθλητικής αξίας, ωστόσο, κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας εκφράστηκαν και ορισμένες αρνητικές εκτιμήσεις εναντίον των αθλητών και των αγώνων, από έναν αριθμό αρχαίων Ελλήνων στοχαστών και συγγραφέων. Το μέτρο, το βάθρο στο οποίο στηρίχτηκε ο κλασικός πολιτισμός, οδήγησε στη σωματική και στην ψυχική εναρμόνιση. Η σωματική άσκηση, όμως, ενίοτε ξεπερνούσε το μέτρο, χωρίς να συνοδεύεται δηλαδή και από μιαν αντίστοιχη ψυχική καλλιέργεια. Ο ιδιαίτερος τρόπος της ζωής των αθλητών, εξάλλου, ορισμένες φορές προκαλούσε το δημόσιο αίσθημα, ενώ και η απόδοση τιμών στους αθλητές έφτανε κάποτε σε όρια υπερβολής, με αποτέλεσμα να υπερτονίζεται η αξία της σωματικής ρώμης σε σύγκριση με τη σημασία της πνευματικής. Η υπέρμετρη αναγνώριση της αγωνιστικής νίκης λειτουργούσε κάπως, και ως κίνητρο στη συνείδηση ορισμένων αθλητών, για την υπερβολική ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό, με στόχο την ανταλλαγή της αξίας με το όφελος, είτε αυτό αφορούσε σε πολιτικό, είτε σε οικονομικό, είτε και σε κοινωνικό επίπεδο. Τα φαινόμενα αυτά ήταν μεμονωμένα κατά την αρχαιότητα, απασχόλησαν πάντως ένα μέρος της διανόησης της εποχής, από το οποίο ασκήθηκε ιδιαίτερη κριτική. Σε ορισμένες, μάλιστα περιπτώσεις, όπως ο Ξενοφάνης ή ο Ευριπίδης, ο Διογένης, η κριτική κατά των αθλητών υπήρξε δριμύτατη, προφανώς επειδή ως άνθρωποι του πνεύματος αισθάνθηκαν ότι την ίδια στιγμή που η πολιτεία αναγνώριζε υπέρμετρα την σωματική ρώμη, δεν αναγνώριζε με τον ίδιο τρόπο την προσπάθειά τους η οποία απέβλεπε στο κοινό καλό.

Η μελέτη ξεκινά από τη διαπίστωση ότι η κοινωνική ασφάλιση στην Ευρωπαϊκή Ένωση υφίσταται ασφυκτική πίεση από δύο πλευρές. Από τη μια μεριά από το σαρωτικό ρεύμα της εισαγωγής του ανταγωνισμού και των μηχανισμών της αγοράς και από την άλλη από το λιγότερο εμφανές, θα έλεγε κανείς υπόγειο, ρεύμα της εισαγωγής ή επεκτάσεως κανόνων κοινωνικής πρόνοιας. Τίθεται το ερώτημα μήπως στην έσχατη λογική κατάληξη αυτών των μεταρρυθμίσεων η κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα καθίσταται κενή περιεχομένου. Το ερώτημα αυτό μπορεί να απαντηθεί, μόνο αν εξετασθεί ποιες διατάξεις αναδεικνύουν την εισαγωγή των κανόνων της αγοράς και του ανταγωνισμού στην κοινωνική ασφάλιση και ποιες διατάξεις την εισαγωγή ή επέκταση των κανόνων της κοινωνικής πρόνοιας. Εάν η εισαγωγή αυτών των διατάξεων θίγει τον πυρήνα του θεσμού της κοινωνικής ασφαλίσεως, θα πρόκειται για πραγματική αποδυνάμωση του θεσμού, ενώ στην αντίθετη περίπτωση για φαινομενική. Η μελέτη θεωρεί ότι ο πυρήνας του θεσμού της κοινωνικής ασφαλίσεως περιλαμβάνει τα στοιχεία που συγκροτούν την έννοια της κοινωνικής ασφαλίσεως, δηλαδή τα καθεστώτα που στηρίζονται στον νόμο και ως αποτέλεσμα της προελεύσεώς τους χαρακτηρίζονται από το γενικό και αφηρημένο των ρυθμίσεων, την υποχρεωτικότητα, την καθολικότητα και τη διευρυμένη κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία συνεπάγεται τη δυνατότητα εφαρμογής του διανεμητικού συστήματος για την κάλυψη των δαπανών. Δεν αποκλείεται να περιλαμβάνει και συμβατικής προελεύσεως καθεστώτα, εφόσον συγκεντρώνουν τα χαρακτηριστικά των νομοθετικών καθεστώτων. Ο πυρήνας του θεσμού περιλαμβάνει επίσης τους ασφαλιστικούς κινδύνους που ανάγονται στον σκοπό της κοινωνικής ασφαλίσεως, ενώ δεν περιλαμβάνει την οργάνωση και λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος και των επι μέρους οργανισμών κοινωνικής ασφαλίσεως.             Στο πρώτο μέρος εξετάζεται η αποδυνάμωση  της κοινωνικής ασφαλίσεως από την εισαγωγή κανόνων ιδιωτικού δικαίου και μηχανισμών της αγοράς και υποστηρίζεται ότι είναι φαινομενική. Η επαγγελματική ασφάλιση αποτελεί την πλέον χαρακτηριστική περίπτωση εισαγωγής κανόνων του ιδιωτικού δικαίου στην κοινωνική ασφάλιση. Εξετάζονται τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφαλίσεως  (Τ.Ε.Α.) του ν. 3029/02 και διαπιστώνεται ότι η οργάνωση και λειτουργία τους συνδυάζει στοιχεία από τα αλληλοβοηθητικά σωματεία που λειτουργούν από ετών στην κοινωνική ασφάλιση, και από τις ανώνυμες εταιρείες και τους αλληλασφαλιστικούς συνεταιρισμούς, που λειτουργούν στην ιδιωτική ασφάλιση. Ωστόσο ο Έλληνας νομοθέτης έχει ενισχύσει τα κοινωνικά στοιχεία κατά τέτοιον τρόπο, ώστε, όταν χρηματοδοτούνται και από τον εργοδότη, εμπίπτουν στην έννοια του φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως του άρθρου 2 παρ. 4 του ν. 2084/92. Ειδικότερα, τα Τ.Ε.Α. έχουν μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα, ιδρύονται και λειτουργούν με βάση τις πρωτοβουλίες και συμφωνίες των κοινωνικών εταίρων, εποπτεύονται από τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υπάγονται στον έλεγχο της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, εξασφαλίζουν την ίση μεταχείριση, δεν είναι επιλεκτικά κατά την υπαγωγή των ασφαλισμένων, προστατεύουν το δικαίωμα προσδοκίας των ασφαλισμένων και δικαιούχων παροχών κατά τη διάλυσή τους και επιτελούν, έστω και περιορισμένα, αναδιανεμητική λειτουργία. Η μελέτη υποστηρίζει ότι τα εννοιολογικά χαρακτηριστικά των Τ.Ε.Α. ταυτίζονται με τα χαρακτηριστικά των συνεταιρισμών του άρθρου 12 παρ. 5 του Συντάγματος. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα η προστασία των Τ.Ε.Α. όσον αφορά τη νομική μορφή και την οργάνωσή τους να έχει έρεισμα στο άρθρο 12 παρ. 5 του Συντάγματος και όχι στο άρθρο 22 παρ. 5. Η νομοθετική αυτή επιλογή διακρίνει τα ελληνικά καθεστώτα επαγγελματικής ασφαλίσεως από τα αντίστοιχα των άλλων κρατών μελών της Ε.Ε., όπου οι αντίστοιχοι οργανισμοί έχουν τη μορφή σωματείων ή ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Στη συνέχεια η μελέτη εξετάζει την εισαγωγή μηχανισμών ανάλογων με τους μηχανισμούς της αγοράς για την αξιοποίηση της περιουσίας των νομοθετικών οργανισμών και τις ενοποιήσεις των ασφαλιστικών οργανισμών. Σήμερα, οι οργανισμοί κοινωνικής ασφαλίσεως έχουν δικαίωμα να αξιοποιούν την περιουσία τους. Παρατηρείται μικρή διαβάθμιση όσον αφορά την έκταση και ελευθερία διαχειρίσεως των οργανισμών κοινωνικής ασφαλίσεως, των Τ.Ε.Α. και των ιδιωτικών ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Ωστόσο, κατά τη μελέτη, η διαφοροποίηση αυτή δικαιολογείται από τη διαφορετική νομική φύση και το δημόσιο συμφέρον που συνίσταται στον ρόλο των κοινωνικοασφαλιστικών οργανισμών στο σύστημα κοινωνικής προστασίας. Όσον αφορά τις ενοποιήσεις, ο ανταγωνισμός είναι ιδιότυπος. Αναφέρεται στη σύγκριση με τα ελάχιστα όρια του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων – Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Μισθωτών (Ι.Κ.Α.- Ε.Τ.Α.Μ.) και του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών (Ε.Τ.Ε.Α.Μ.) και οδηγεί σε ενοποιήσεις των ασφαλιστικών οργανισμών στην περίπτωση που οι παροχές τους δεν κρίνονται ισοδύναμες. Επίσης, αναφέρεται σε ενοποιήσεις που επιβάλλονται για οργανωτικούς λόγους, δηλαδή για να μειωθούν οι δαπάνες διοικήσεως και να απλουστευθεί το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων. Συνεπώς, το κριτήριο για την ενοποίηση είναι η αποδοτική ή μη λειτουργία όσον αφορά τις υπηρεσίες που παρέχονται και όσον αφορά το κόστος λειτουργίας. Ενοποιήσεις εταιρειών προβλέπονται και στο εμπορικό δίκαιο με παρόμοια τεχνική και συνέπειες. Η διαφορά εντοπίζεται στην πρωτοβουλία για την ενοποίηση, δεδομένου ότι στην κοινωνική ασφάλιση την έχει ο νομοθέτης. Η ενοποίηση δεν συνεπάγεται απαραίτητα μείωση των δαπανών ή αποδοτικότερη λειτουργία. Η χρησιμότητα των ενοποιήσεων πρέπει να τεκμηριώνεται κάθε φορά με συγκεκριμένες οικονομικές και αναλογιστικές μελέτες. Αφού ο νόμος καθορίζει ενιαίες προϋποθέσεις, κατηγορία και έκταση των παροχών για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς,  η ενοποίηση των ασφαλιστικών οργανισμών έχει ήδη γίνει έμμεσα και άτυπα και ως εκ τούτου η τυπική ενοποίηση δεν προσθέτει κατ’ ανάγκην  κάτι. Το πρώτο μέρος της μελέτης καταλήγει ότι η επαγγελματική ασφάλιση, οι κανόνες για την αξιοποίηση της περιουσίας, οι ενοποιήσεις δεν θίγουν τον πυρήνα του θεσμού της κοινωνικής ασφαλίσεως, διότι η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να περιλάβει καθεστώτα με τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των Τ.Ε.Α. Εξ άλλου, η επιρροή του εμπορικού και ιδιαίτερα του δικαίου ιδιωτικής ασφαλίσεως στο δίκαιο της κοινωνικής ασφαλίσεως μπορεί να ωφελήσει την κοινωνική ασφάλιση όσον αφορά την αξιοποίηση της περιουσίας των ασφαλιστικών οργανισμών με βάση κανόνες ιδιωτικού δικαίου και την τεχνική της αγοράς, τη σύγχρονη οργάνωση των ασφαλιστικών οργανισμών και την ανάπτυξη της επαγγελματικής ασφαλίσεως που κινείται στο όριο μεταξύ της ιδιωτικής και της κοινωνικής ασφαλίσεως. Συνεπώς, η εισαγωγή κανόνων του ιδιωτικού δικαίου και μηχανισμών ανάλογων με αυτών της αγοράς, όπως αυτοί που εξετάσθηκαν, μόνον φαινομενικά αποδυναμώνει την κοινωνική ασφάλιση.             Στο δεύτερο μέρος της μελέτης εξετάζεται η αποδυνάμωση από την εισαγωγή προνοιακών κανόνων και υποστηρίζεται ότι είναι πραγματική. Η σχέση της κοινωνικής ασφαλίσεως και της πρόνοιας έχει από ετών απασχολήσει την επιστήμη, ιδίως όσον αφορά τα κριτήρια της διακρίσεως των δύο εννοιών, τη νομική φύση των παροχών κ.λπ. Η θεωρία εξετάζει τη σχέση της κοινωνικής πρόνοιας με την κοινωνική ασφάλιση, ανεξάρτητα από το αν το σύστημα της κοινωνικής ασφαλίσεως είναι τύπου Bismarck ή Beveridge. Όμως, οι έννοιες και ο ρόλος της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφαλίσεως ορίζoνται διαφορετικά σε κάθε σύστημα με αποτέλεσμα οι ίδιες παροχές που σε σύστημα τύπου Beveridge θεωρούνται κοινωνικοασφαλιστικές σε σύστημα τύπου Bismarck να θεωρούνται προνοιακές.             Η μελέτη θεωρεί ότι η διάκριση της πρόνοιας από την κοινωνική ασφάλιση θεμελιώνεται στο ποιος αναλαμβάνει τον κίνδυνο της φτώχειας. Όταν η κοινωνική ασφάλιση αναλαμβάνει αυτόν τον κίνδυνο, μετατρέπεται σε σύστημα κοινωνικής ασφάλειας τύπου Beveridge (αναφερόμαστε εδώ στην κοινωνική ασφάλεια ως θεσμό και όχι ως σκοπό της κοινωνικής προστασίας). Τα στοιχεία της έννοιας της πρόνοιας και τα στοιχεία της έννοιας της κοινωνικής ασφάλειας στο σύστημα τύπου Beveridge ταυτίζονται. Ειδικότερα, αυτά είναι η καθολική κάλυψη του πληθυσμού από τον κίνδυνο της φτώχειας με παροχές που χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό με βάση την αρχή της εθνικής αλληλεγγύης. Όταν η κοινωνική ασφάλιση δεν αναλαμβάνει τον κίνδυνο της φτώχειας, τότε η κοινωνική πρόνοια λειτουργεί διακριτά και παράλληλα με το σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως τύπου Bismarck. Τα στοιχεία της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφαλίσεως διακρίνονται ως προς το ποιοι είναι οι δικαιούχοι των παροχών, ποιοι τις χρηματοδοτούν και σύμφωνα με ποιες αρχές. Στην πρόνοια δικαιούχοι είναι οι πολίτες, οι μόνιμοι κάτοικοι και, κατά την ορθότερη άποψη, όσοι διαμένουν στη χώρα, ενώ στην κοινωνική ασφάλιση μόνον όσοι εργάζονται (μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες και δημόσιοι υπάλληλοι). Η χρηματοδότηση των προνοιακών παροχών γίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό με βάση την αρχή της εθνικής αλληλεγγύης, ενώ η χρηματοδότηση των κοινωνικοασφαλιστικών παροχών γίνεται με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας σε συνδυασμό με την αρχή της εσωτερικής αλληλεγγύης. Το κριτήριο της επικουρικότητας της προνοιακής προστασίας σε σχέση με την κοινωνικοασφαλιστική έχει σημασία για τη διάκριση της κοινωνικής ασφαλίσεως από την πρόνοια σε σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως τύπου Bismarck, χωρίς όμως να επηρεάζει τη γενικότερη οριοθέτηση της πρόνοιας από την κοινωνική ασφάλιση. Στη συνέχεια εξετάζονται αφ’ ενός οι κατώτατες συντάξεις και το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Ε.Κ.Α.Σ.) και αφ’ ετέρου η κρατική χρηματοδότηση των οργανισμών κοινωνικής ασφαλίσεως, προκειμένου να διαπιστωθεί αν πρόκειται για κοινωνικοασφαλιστικές ή προνοιακές παροχές σύμφωνα με τα προναφερθέντα κριτήρια. Διαπιστώνεται ότι σε σύστημα τύπου Bismarck που κατ’ εξαίρεση καλύπτει τον κίνδυνο της φτώχειας, η σχετική παροχή χαρακτηρίζεται: 1) προνοιακή, όταν αποσκοπεί στην κάλυψη του κινδύνου της φτώχειας των ασφαλισμένων, χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και εφαρμόζεται η αρχή της εθνικής αλληλεγγύης και 2) κοινωνικοασφαλιστική, όταν αποσκοπεί στην κάλυψη του κινδύνου της φτώχειας των ασφαλισμένων και χρηματοδοτείται με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας σε συνδυασμό με την αρχή της εσωτερικής αλληλεγγύης.  Με βάση τα παραπάνω κριτήρια, τα κατώτατα όρια συντάξεων και το Ε.Κ.Α.Σ. στην Ελλάδα είναι προνοιακές παροχές, που χορηγούνται από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Το περιεχόμενο της κρατικής μέριμνας – εγγυήσεως για την κοινωνική ασφάλιση συνοψίζεται στην ύπαρξη και στην καλή λειτουργία συστήματος τύπου Bismarck. To Κράτος, υποχρεούται να λαμβάνει τα κατάλληλα νομοθετικά και διοικητικά μέτρα, ώστε το σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως να λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες και τις αρχές που το διέπουν. Σε δύο περιπτώσεις ενεργοποιείται ο εγγυητικός ρόλος του κράτους: α) στην περίπτωση της παραλείψεως ή της κακής οργανώσεως του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, και β) στην περίπτωση της κακής λειτουργίας του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος που οφείλεται σε πράξεις ή παραλείψεις του κράτους. Ενδεικτικά, η πράξη ή η παράλειψη μπορεί να συνίσταται σε ανεπαρκή οικονομικό έλεγχο, παράλειψη καθιερώσεως και συντάξεως αναλογιστικών μελετών κ.λπ. Η κρατική χρηματοδότηση αλλοιώνει το σύστημα τύπου Bismarck, όταν το Κράτος αναλαμβάνει την οικονομική κάλυψη των δαπανών λειτουργίας του συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως αντί για τις εισφορές ή φέρει το κύριο βάρος παράλληλα με τις εισφορές, χωρίς αυτό να οφείλεται στην ενεργοποίηση του εγγυητικού ρόλου του. Επίσης, το ίδιο συμβαίνει, όταν το Κράτος καθίσταται υπόχρεο των παροχών ή όταν η κοινωνική ασφάλιση αναλαμβάνει τον κίνδυνο της φτώχειας και οι παροχές χρηματοδοτούνται με βάση την αρχή της εθνικής αλληλεγγύης. Στην Ελλάδα, η οποία εφαρμόζει μεικτό σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως με προέχοντα τα χαρακτηριστικά του τύπου Bismarck, παρατηρείται ότι η κοινωνική ασφάλιση παρέχει προνοιακές παροχές (κατώτατες συντάξεις, Ε.Κ.Α.Σ.) και το κράτος συμμετέχει στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφαλίσεως. Το σύστημα δεν μετατρέπεται σε σύστημα κοινωνικής ασφάλειας, επειδή χορηγεί προνοιακές παροχές. Η εσωτερική λογική του δεν ανατρέπεται από μεμονωμένες και αποσπασματικές ρυθμίσεις. Η κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση δεν υπερβαίνει προς το παρόν τον συνταγματικό ρόλο του Κράτους ως εγγυητή της κοινωνικής ασφαλίσεως. Αν όμως το Κράτος καταστεί υπόχρεο για τις κοινωνικοασφαλιστικές παροχές, τότε θίγεται ο θεσμός της κοινωνικής ασφαλίσεως, όπως έχει καθιερωθεί συνταγματικά στην Ελλάδα.                Η μελέτη επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα η κοινωνική ασφάλιση χαρακτηρίζεται από δύο αντίρροπες τάσεις. Από τη μια, εισάγονται κανόνες του ιδιωτικού δικαίου και μηχανισμοί της αγοράς, που όμως φαινομενικά και μόνον αποδυναμώνουν την κοινωνική ασφάλιση. Από την άλλη, εισάγονται ή επεκτείνονται οι κανόνες και η τεχνική της πρόνοιας, που αποδυναμώνουν πραγματικά την κοινωνική ασφάλιση. Το κράτος τείνει να μετατραπεί από εγγυητής της υπάρξεως και της λειτουργίας του συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως σε υπόχρεο για την καταβολή των παροχών. Παράλληλα, η κοινωνική ασφάλιση χορηγεί παροχές προνοιακές που αποσκοπούν στην κάλυψη του κινδύνου της φτώχειας των ασφαλισμένων, χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και εφαρμόζεται η αρχή της εθνικής αλληλεγγύης. Συνεπώς, ενώ στα συστήματα κοινωνικής ασφαλίσεως τύπου Bismarck η διάκριση μεταξύ της κοινωνικής ασφαλίσεως και της πρόνοιας είναι κατά κανόνα σαφής, στην Ελλάδα τείνει να καταστεί συγκεχυμένη.             Τελικά, επιβεβαιώνεται ότι η εισαγωγή των κανόνων του ιδιωτικού δικαίου και των μηχανισμών της αγοράς μόνο φαινομενικά αποδυναμώνει τον θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως, ενώ η εισαγωγή των κανόνων και της τεχνικής της πρόνοιας αποδυναμώνει τη λογική του ισχύοντος κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και, υπό αυτό το πρίσμα, αποδυναμώνει πραγματικά τον θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως.  

The aim of this study is (a) to identify among the texts included in reading textbooks and anthologies in the Greek primary school those that, explicitly or implicitly, refer to loneliness; and (b) to approach their content and to attempt to analyze it from the viewpoint mainly of developmental psychology. The contribution of this study lies in the following aspects: (a) children's loneliness is a rather neglected issue of theoretical and empirical study in psychology; (b) loneliness is a universal human experience, with very important negative dimensions (it is associated with deviant development and poor mental health), as well as positive ones (it is associated with identity formation and creative activity); (c) literature texts provide a means for a profound understanding of loneliness; and (d) educators and psychologists should be aware of the facets of loneliness which are taught to children in order to be able to organize and implement the appropriate prevention and/or intervention strategies. Aspects and dimensions of loneliness are identified and discussed in terms of the existing theoretical approaches and the recent empirical findings within the field mainly of developmental psychology.

Στο παρόν κείμενο αναλύεται, σχολιάζεται και περιγράφεται καταρχάς το βασικό έργο της γεωγραφίας της "κριτικής σχολής", του Gearóid Ó Tuathail: Critical Geopolitics. Αποδεικνύεται λεπτομερώς και στοιχειοθετείται η μη κατανόηση από πλευράς του Gearóid Ó Tuathail, των διαφορών μεταξύ των επιστημονικών οντοτήτων που συνιστούν την γεωπολιτική ανάλυση και τη γεωστρατηγική σύνθεση. Επίσης, αποδεικνύεται μια μεγάλη σειρά παρανοήσεων, αναφορικά με τις έννοιες αυτές, από πλευράς του Gearóid Ó Tuathail και των εν Ελλάδι υποστηρικτών του. Το κείμενο θεμελιώνει επιστημολογικώς την έννοια της συστημικής γεωπολιτικής αναλύσως και την διαχωρίζει από την συνθετική διαδικασία της γεωστρατηγικής, η οποία αποτελέι μορφή εθνοκεντρικής στόχευσης, που καταλλήγει σε χάραξη κρατικής εξωτερικής πολιτικής.

Αποτελεί μια περιληπτική επανέκδοση της δημοσίευσης Κ. Γογγάκη (1998), «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην παιδική λογοτεχνία: Αsterix aux jeux Olympiques», Άθληση και Κοινωνία (Έκδοση ΤΕΦΑΑ Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης), 19:88-96. Ένθετο αφιέρωμα με θέμα «Παιδί και Ολυμπιακοί Αγώνες», Η Καθημερινή, Επτά Ημέρες, Κυρ. 29 Αυγ., 18-21.

Το άρθρο αποτελεί τη δημοσίευση της  εισήγησης που έγινε στη Νομαρχία του Κιλκίς για τη «γιορτή του πατέρα», τον Ιούνιο του 2002. Περιγράφει τα σύγχρονα μοντέλα του πατέρα και προβάλλει τη θεολογική άποψη για το πρότυπο Θεού-πατέρα, ώστε ο σημερινός πατέρας να έχει τη δυνατότητα να αντλεί από αυτό το μοντέλο. Μέρος της εισήγησης συμπεριλήφθηκε σε υποκεφάλαιο στη μεταδιδακτορική μελέτη μας για την υιοθεσία τέκνων.

In this paper, we identify and examine a notion of Daniel Stern's theory (1985, 1994, 1995) that was formulated only recently, in 1995, and has not received adequate attention by psychologists and psychiatrists. namely the "schema-of-being-with-the­-self". We regard it as a very important notion from both a developmental and a clinical point of view. We describe the main features of this kind of schema and comment upon its relation to several long-standing and recent theoretical formulations and research findings from psychoanalysis, infant psychology, and from the study of aloneness and loneliness.