Abstract:

Στο άρθρο αυτό επιχειρείται η ανάπτυξη παιδαγωγικής θεωρίας για τη λειτουργική σχέση «Θεάτρου στην Εκπαίδευση» και σχολικής ηθικής αγωγής με βάση τη γνωσιακή επιστήμη. Αναδεικνύονται, έτσι, οι διαφορετικές προσεγγίσεις της γνώσης στο πλαίσιο της εκπαίδευσης (γνωστικής και οικολογικής) και το φιλοσοφικό και επιστημονικό υπόβαθρό τους. Η ένταξη του «Θεάτρου στην Εκπαίδευση», μέσω του Προγράμματος Σπουδών, στην καθημερινότητα του σχολείου και στη μαθησιακή διαδικασία μπορεί να αποτελέσει εργαλείο απελευθέρωσης, αλλά και υποδούλωσης ανάλογα με τους φιλοσοφικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς των υπεύθυνων της εκπαίδευσης (ειδικοί, εμπειρογνώμονες) και της εκπαιδευτικής πράξης στην τάξη (εκπαιδευτικοί). Στο παρόν μελετώνται ερευνητικά οι διαφορές μεταξύ των δύο προσεγγίσεων και γίνονται αναφορές στα εμπειρικά δεδομένα της Ελλάδας και άλλων χωρών που θεμελιώνουν την παιδαγωγική λειτουργικότητα του θεάτρου στην διαμόρφωση της προσωπικής ταυτότητας και του ήθους του μαθητή από την προσχολική και σε όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσής του. Σκοπός είναι να απαντηθεί το βασικό ερώτημα που απασχολεί τον ερευνητή και προκαλεί κάθε ειδικό και εκπαιδευτικό να πάρει θέση, πριν συμφωνήσει, χωρίς πολλές διατυπώσεις, με την παιδαγωγική αξία του «Θεάτρου στην Εκπαίδευση»: Με ποιες παιδαγωγικές, φιλοσοφικές και πολιτικές προϋποθέσεις το θέατρο, ως ασφαλής, μαθητοκεντρική και χειραφετητική μέθοδος και τεχνική, μπορεί να ενταχθεί στην απελευθερωτική εκπαίδευση με σκοπό την ηθική αγωγή μέσω των μαθημάτων του Προγράμματος Σπουδών;

Publisher's Version