Στο άρθρο παρουσιάζεται έρευνα που διενεργήθηκε (2017-18) με σκοπό να αποτυπώσει τον βαθμό εφαρμογής των Προγραμμάτων Σπουδών της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης (2017) στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από εκπαιδευμένους και επιμορφωμένους θεολόγους-μέντορες που συνεργάζονται με το Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ στο πλαίσιο του προγράμματος Παιδαγωγικής και Διδακτικής επάρκειας. Πραγματοποιήθηκε με Φύλλα Παρατήρησης της διδασκαλίας από τους φοιτητές/τις φοιτήτριες. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι ότι σε ένα μεγάλο βαθμό η διδακτική προσέγγιση του Μαθήματος των Θρησκευτικών αλλάζει.

The aim of this paper is to present and suggest the Most Significant Change as aneffective evaluation methodology of Theatre in Education (TiE) programmes. It is agiven that TiE, as other forms of performative and participatory educational projects,is hard to be assessed and evaluated. It becomes harder due to the lack of adequateresearch in the field and thus the lack of initiatives, data and experience. This paperpresents the “Most Significant Change” (Davies & Dart, 2005) evaluation method asadjusted by the researchers, which was implemented after the TiE programme “StonKosmo tou” (In his world) funded by the Aikaterini Laskaridis Foundation. This isthe first presentation and analysis of a wider study that took place during the schoolyear 2017-2018, where 38 schools, 2185 students and 58 teachers were researchedafter the application of the programme. This paper argues that narratives and storiesmay well serve as an internal process of evaluation of TiE and other educationalparticipatory programmes. It attempts to suggest specific steps of using a well-knownevaluation tool and launch a new approach on the evaluation and assessment of such educational interventions.

Το παρόν άρθρο αναφέρεται στη διαχείριση επίμαχων ζητημάτων στο σχολείο καιεστιάζει στη θρησκευτική ετερότητα στον σύγχρονο κόσμο, και ιδιαίτερα στην ευρωπαϊκή κοινωνία, και κυρίως στην καταλλαγή μεταξύ των ανθρώπων που ακολουθούν διαφορετικές θρησκείες ή καμία θρησκεία. Με βάση τις βασικές αρχές της βιωματικής μάθησης, αναπτύσσεται θεωρητικά και πρακτικά ένα εργαστήριο εκπαίδευσης εκπαιδευτικών που συνδυάζει το θέατρο και τη διδασκαλία-διαχείριση επίμαχων ζητημάτων. Η εκπαίδευση στοχεύει στον αναστοχασμό των συμμετεχόντων, ώστε να κατανοούν την ανάγκη του θρησκευτικού γραμματισμού αξιοποιώντας τη θεατροπαιδαγωγική ως μέθοδο, που βοηθά στην έρευνα-δράση για ένα σχολείο ανθρώπινο που εκπαιδεύει ανθρώπους και πολίτες.