Abstract:
Τὸ μεσανατολικὸ γεωπολιτικὸ σύστημα, ἀναδιαρθροῦται μὲ ταχυτάτους ρυθμοὺς καὶ οἱ ἐσωτερικοὶ πυλῶνες ἰσχύος τῶν ἑκάστοτε ὑποσυστημάτων του διαμορφώνουν ἕνα πολύπλοκο δίκτυον ἀνακατανομῆς ἰσχύος ἐπηρεαζόμενομενο μὲ πρωτοφανεῖς τρόπους ἀπὸ τοὺς Πόλους Ἰσχύος τοῦ Ὑπερσυστήματος, ὅπως οἱ ΗΠΑ, ἡ Ρωσσία, ἡ Κίνα, καὶ συγκεκριμένα κράτη-μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἄκρως ἐνδιαφέρουσα εἶναι ἡ πλήρης ἀποτυχία τῆς ∆ημοκρατικῆς administration τῆς Οὐάσιγκτων, νὰ δημιουργήσει μίαν «ἰσλαμοδημοκρατικὴ» Τουρκία ἡ ὁποία, μὲ ἐργαλεῖον προβολῆς ἰσχύος τὴν Ὀργάνωση τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων τῆς Αἰγύπτου, θὰ ἐλειτουργοῦσε ὡς ἰσλαμικοῦ τύπου «δημοκρατικὸ» πρότυπον διακυβερνήσεως γιὰ ὅλες τὶς ἰσλαμικοῦ πολιτισμικοῦ ὑποβάθρου χῶρες τῆς Εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς, ἀποτελοῦσα καὶ γεωστρατηγικὸν ἀνάχωμα στὶς Μεσογειακὲς βλέψεις τῆς Ρωσσίας. Η παρούσα ομιλία αναφέρεται στη γεωπολιτικὴ ἀνάγνωση τοῦ γεωπολιτικού συστήματος τῆς ΝΑ Μεσογείου καὶ στον ἐρντογανικὸ ἀναθεωρητισμὸ.
