Abstract:

Εἶναι πράγματι ἐξαιρετικῶς πολύπλοκος ἡ ἑρμηνεία τοῦ ρόλου τοῦ Κάταρ καὶ τῆς συνεργασίας του μὲ τὴν Al Ekhwan al-Musslemin (Ἀδελφοὶ Μουσουλμᾶνοι), τὸ Ἰρὰν καὶ τὴν Τουρκία σὲ μία προσπάθεια νὰ ἀνταγωνισθεῖ τὸν ἡγεμονισμὸ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας στὸν Κόλπο καὶ νὰ ἀποφύγει τὴν καταπίεση ἀπὸ τὸ Οὐαχαβιτικὸ βασίλειο. Γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ διαπιστώνεται ἡ προσπάθειά του νὰ ἀποτελέσει τὸ νέο κέντρο ἐπιρροῆς καὶ τὸν νέο πόλο ἰσχύος στὸν ἀραβομουσουλμανικὸ κόσμο. Θεωρῶ ὅτι αὐτοὶ οἱ δύο εἶναι οἱ θεμελιώδεις στρατηγικοὶ στόχοι τοῦ Κάταρ. Τὰ μέσα τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ γιὰ τὴν ἐπίτευξη αὐτῶν τῶν στόχων συνίστανται i) στὴν προσπάθεια ἀποκτήσεως πλήρους ἐλέγχου ἐπὶ τῆς ἀλ-ἐχουὰν ἀλ-μοσλεμὴν ii) στὴν συνεργασία μὲ τὴν Τεχεράνη στὸ Μπαχρέϊν καὶ στὴν Ὑεμένη ὅπου ὑπάρχει ὑπεροχὴ τοῦ σηιτικοῦ στοιχείου σὲ πληθυσμιακὸ ἐπίπεδο iii) στὴν συνεργασία μὲ τὴν Τουρκία γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Μπααθικοῦ καθεστῶτος στὴν Συρία (μὲ ἀνταγωνιστὴ τὴν Σαουδικὴ Ἀραβία στὰ ἴδια συριακὰ ἐδάφη) καὶ iv) στὴν συνεργασία μὲ πρῴην καὶ νῦν στελέχη τῆς Ἀλ Κάϋντα τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ σὲ ἐπιχειρησιακὸ ἐπίπεδο στὰ πεδία τῶν μαχῶν καὶ τῶν ἀνατρεπτικῶν ἐνεργειῶν μέσῳ ἀνταρτοπολέμου ἢ ἐξεγερσιακῶν/ἐπαναστατικῶν διαδικασιῶν στὸ ἐσωτερικὸ τῶν στοχευθέντων κρατῶν ὅπου ἡ Ντόχα ἐπεμβαίνει. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ εὑρίσκει συμμάχους μίαν ἀδύναμη οἰκονομικῶς Οὐάσιγκτων ἡ ὁποία εὑρίσκεται σὲ προεκλογικὴ περίοδο καὶ δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἐμφανίζεται φιλοπόλεμη ἀλλὰ καὶ μία «εἰδικὴ σχέση» ἡ ὁποία θέλει πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἀποκλείσει τὴν ἐπέκταση τῆς ρωσσικῆς ἐπιρροῆς στὴν Μεσόγειο καὶ ἰδιαίτερα στὴν Ν/Α Μεσόγειο μὲ τὶς νέες ἀνακαλύψεις τεραστίων κοιτασμάτων φυσικοῦ ἀερίου τὰ ὁποῖα ξεπερνοῦν τὰ 7 τρισεκατομμύρια m3 σὲ ὁλόκληρη τὴν Λεκάνη τῆς Λεβαντίνης καὶ τοῦ Ἡροδότου (Ν/Α τῆς Κρήτης).
694
ΙΩΑΝΝΗΣ Θ. ΜΑΖΗΣ         ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΑ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Πρόκειται κατὰ τὴν κρίση μου γιὰ τὴν παλαιά, καλὴ ἀγγλοσαξωνικὴ πολιτικὴ ἀνασχέσεως (endiguement) τὴν ὁποίαν οἱ ΗΠΑ, ἡ Γερμανία καὶ ἡ Ἀγγλία ἐχρησιμοποίησαν κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1990 καὶ στὴν Βαλκανικὴ στοχεύοντας καὶ πάλιν στὴν ἀνάσχεση τῆς καθόδου τῆς Ρωσσίας στὰ θερμὰ ὕδατα τῆς Μεσογείου. Ἐδῶ ὅμως γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: μήπως καὶ πάλιν αὐτὴ ἡ ἀγγλοσαξωνικὴ πολιτικὴ ἡ ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὴν ὕστερη ἐποχὴ τῶν θεωριῶν τοῦ Nicolas J. Spykman γιὰ τὴν le Rimland, μέσω τῶν «καλῶν ὑπηρεσιῶν» τοῦ Κάταρ καὶ τῶν ἀνίερων συμμαχιῶν του ὁδηγεῖ τελικῶς στὴν δημιουργία ἑνὸς πανισχύρου Γκόλεμ τὸ ὁποῖον θὰ ἐξαπολύσει τὸν Ἀρμαγεδδῶνα στὴν περιοχὴ τῆς Μεσογείου ἀλλὰ καὶ θὰ ὁδηγήσει στὴν ἐπαναχάραξη τῶν συνόρων στὴν περιοχὴ τῆς Εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τοῦ Μάγκρεμπ, μὲ τρόπο μᾶλλον ἀνεξέλεγκτο ἀπὸ τὴν ∆ύση; Ἐκτὸς καὶ ἐὰν τὸ ἀποτέλεσμα αὐτὸ εἶναι τελικῶς καὶ τὸ ἐπιδιωκόμενο.