Abstract:
Ἡ κατάστασις σήμερα πιέζει γιὰ τὴ δημιουργίαν-πλησίον τῆς ἰσχυρᾶς καὶ εὐημερούσης οἰκονομικῶς Ἀρμενίας-καὶ ἑνὸς ἀνεξαρτήτου πλέον Κουρδιστάν. Τὸ νέο αὐτὸ κράτος λειτουργῶντας ὡς «buffer state/état tampon» μεταξὺ Ἀράβων, Ἰρανῶν, Σύρων καὶ Ἰρακινῶν καὶ ἐν συνδυασμῷ πρὸς μιὰ ἀπαραιτήτως ἰσχυρὰν Ἀρμενία καὶ τὸ ἤδη ἰσχυρὸ καὶ σταθερὸ ὡς πρὸς τὶς διεθνεῖς του σχέσεις Ἰσραήλ, μποροῦν νὰ ἐγγυηθοῦν τὸ ἀπαραίτητο καθεστὼς ἀσφαλείας στὴν Κεντρικὴ Ἀσία. Ἡ Ρωσσία τοῦ Ποῦτιν, ἡ ἀμερικὴ τῶν Ὀμπάμα καὶ Τρὰμπ ἀλλὰ καὶ τὸ Ἰσραὴλ τοῦ Νετανιάχου ἐπιθυμοῦν διακαῶς μιὰν ἀνάλογη λύση. Ἡ καθεμία πλευρὰ γιὰ τοὺς δικούς της γεωστρατηγικοὺς λόγους. Ἡ Ρωσσία γιὰ νὰ ἀπομακρύνει τὸν ἰσλαμιστικὸν κίνδυνο ἀπὸ τὰ ἐδάφη τοῦ «ἐγγὺς ἐξωτερικοῦ»της στὴν Κεντρικὴ Ἀσία. Οἱ ΗΠΑ γιὰ νὰ ἀποκτήσουν ἕνα φερέγγυο σύμμαχο καὶ προβολέα ἰσχύος στὴν Μέση Ἀνατολή, στὸν Ἀραβοπερσικὸ Κόλπο καὶ τὸ κέντρο τοῦ ∆ρόμου τοῦ Μεταξιοῦ. Τὸ Ἰσραὴλ γιὰ νὰ ἀποκτήσει χερσαῖο στρατηγικὸ βάθος σὲ ἕνα ἐπισφαλὲς ἰρανο-ἀραβικὸ ἰσλαμιστικὸ περιβάλλον. Ἡ ἐγκατάλειψις τῆς εἰρήνης στὰ χέρια μιᾶς παντουρκιστικῆς τουρκικῆς πολιτικῆς, ἀπὸ πλευρᾶς ∆ύσεως, θὰ σημάνει τὴν ἔναρξη μιᾶς σειρᾶς ἁλυσιδωτῶν ἐκρήξεων μεταξὺ τῶν ἀλλοϋποβλεπομένων δρώντων στὴν περιοχή, ὅπως τὸ Ἰράν, τὸ Πακιστάν, ἡ Ρωσσία, ἡ Σ. Ἀραβία, ἡ Αἴγυπτος καὶ τὸ ἀπολύτως ἀσταθὲς Ἀφγανιστάν. Τὰ ἀποτελέσματα θὰ εἶναι δεινὰ γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὸν δυτικὸ πολιτικὸ πολιτισμὸ εἰς τὴν γεωπολιτικὴν αὐτὴν ζώνη. Καὶ αὐτὸ διότι ὁ προϊὼν ἰσλαμιστικὸς χαρακτὴρ τῆς Ἀγκύρας ὁ ὁποῖος ἔχει ἐνταχθεῖ στὸ εὐρύτερο ριζοσπατικὸ ἰσλαμιστικὸ ὄχημα τῆς «διεθνοῦς» τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων9, σίγουρα θὰ προωθήσει τὴν ἐξαγωγὴ τῆς «ἰσλαμικῆς ἐπαναστάσεως» καὶ τῶν ἱεροπολεμικῶν ἀντιλήψεων καὶ στὴν ζώνη τῶν Βαλκανίων. Στὴν φάση ὅμως αὐτὴν ἡ Τουρκία δὲν θὰ κατωρθώσει νὰ πείσει οὔτε κἂν τὸν ἑαυτόν της εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ τὶς δημοκρατικές της πεποιθήσεις, καὶ ὁ Χάρτης τῆς Εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς ἀναδιατάσσεται ἔχοντας αὐτὸ ὡς δεδομένο. Ἴσως τώρα ἦλθε ἡ ὥρα νὰ ἀντιληφθοῦν οἱ «μαθητευόμενοι μάγοι» τῶν διεθνῶν μητροπολιτικῶν ἐπιτελείων τὰ μέχρι σήμερα λάθη τους. Ἐλπίζομε ὅμως νὰ μὴ εἶναι εἶναι ἀργὰ καὶ γι' αὐτούς, ἀλλὰ κυρίως γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα. Ὁ συστηματικὸς διωγμὸς τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν στὴν Μέση Ἀνατολὴ ἀπὸ τὶς ριζοσπαστικὲς ἰσλαμιστικὲς τάσεις καὶ ὀργανώσεις, οἱ ὁποῖες ἐξετράφησαν καὶ ἐξωπλίσθησαν ἀπὸ τὴν ∆ύση καὶ τοὺς συμμάχους τους στὴν Μέση Ἀνατολὴ ἐπιδεικνύουν τὴν κατεύθυνση πρὸς τὴν κεντρικὴ Ἀσία τῶν ἰσλαμιστικῶν βλέψεών τους. Ἀνάχωμα σὲ αὐτὲς τὶς βλέψεις στὸν Καύκασο καὶ τὴν περιοχὴ τῆς Κασπίας καὶ τοῦ Εὐξείνου Πόντου ἀποτελεῖ ἡ Ἀρμενία. Ἂν ἡ Ἀρμενία ὑποχωρήσει, τὰ Βαλκάνια εἶναι μιὰ χαμένη ὑπόθεσις γιὰ τὴν ∆ύση καὶ ἕνα νέο Ἐμιρᾶτο γιὰ τὸ ριζοσπαστικὸ Ἰσλὰμ τοῦ ΙSIS καὶ τῶν παρακλαδιῶν τῆς ἀλ Κάϊντα καὶ τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων.
