Abstract:
Ἡ ἐπικρατοῦσα ἀγγλοσαξωνικὴ γεωστρατηγικὴ προσέγγισις, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν περίοδο τοῦ ψυχροῦ πολέμου ἐκφράζεται ἀπολύτως ἀπὸ δύο σημαντικωτάτους ἀγγλοσάξωνες γεωγράφους καὶ γεωπολιτικοὺς: τὸν Sir Halford Mackinder (1861-1947) καὶ τὸν Nicholas Spykman (1893-1943). Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον προκύπτει ἀπὸ τὰ συγκεκριμένα γεωπολιτικὰ μοντέλα εἶναι ὅτι τὸ στρατηγικὸ τμῆμα τῆς Rimland τὸ ὁποῖον παραμένει ὡς σημεῖον ἀσταθείας καὶ γιὰ τὴν περίπτωση τῆς νοτιοανατολικῆς πτέρυγος τοῦ ΝΑΤΟ, εἶναι ἡ κατακόρυφος γεωγραφικὴ ζώνη τοῦ αἰγαιακοῦ ἀρχιπελάγους καὶ ἡ συνέχειά της στὴν Κρήτη καὶ τὴν Κύπρο. Τὸ ἀγγλοσαξωνικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν διατήρηση τοῦ στρατηγικοῦ ἐλέγχου αὐτῶν τῶν σημείων ὑπῆρξε διακαὲς καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τοῦ Κ΄ αἰῶνος καὶ ἔφθασε στὰ κορυφαῖά του σημεῖα κατὰ τὴν περίοδο τοῦ ψυχροῦ πολέμου. Το παρόν κείμενο αναφέρεται στον Βρεταννικὸ Παράγων, στον Κυπριακὸ Ἀγὼν καὶ στὰ Σεπτεμβριανά τοῦ 1955.
