Abstract:
Εἶναι γνωστὸν ἀπὸ τὸν Ἡρόδοτον ὅτι οἱ «οἶνοι τῆς Κύπρου, τῆς Σχερίας (Κέρκυρα) καὶ τῆς Βαβυλῶνος εἶναι δῶρα ἀντάξια βασιλέων». Εἶναι ἐπίσης γνωστὸν ὅτι εἰς τὴν εὐρυτέραν περιοχὴν τῆς «Βαβυλῶνος» καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ Λιβάνου παράγονται ἐξαίρετοι οἶνοι, μεθυστικοὶ ὅπως ἐπίσης εἶναι γνωστὸν ὅτι «in vino veritas»! Ὁ Λίβανος ΙΙ θέλει μεγάλην προσοχὴν ἀπὸ τὴν ἑλλαδικὴ καὶ κυπριακὴ ἐξωτερικὴ πολιτική. Καὶ αὐτὸ διότι ἡ παροῦσα θερμὴ ρῆξις μεταξὺ Ἰσραὴλ καὶ Λιβάνου ἐγκυμονεῖ ἐμφανεῖς κινδύνους ἁλυσιδωτῆς ἀναφλέξεως ὅλων τῶν ἐθνικο-κρατικῶν ἀλλὰ καὶ ἐθνοτικῶν δρώντων στὴν περιοχή. Ἡ μέθη ἡ προκαλουμένη ἀπὸ τὴ λιβανο-ἰσραηλινὴ αἱματοχυσία ἀποτελεῖ σοβαρότατον λόγον γιὰ τοῦτο καὶ δημιουργεῖ γύρω της «λέσχη εὐωχουμένων συμποσιαζομένων».
