Στὴν εἰσήγηση αὐτὴν ἐκτίθενται τρία σημεῖα ποὺ ἀνατρέπουν τὴν μέχρι τοῦδε δυτικὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν γεωπολιτικὴ σημασία τῆς Τουρκίας ὡς περιφερειακῆς δυνάμεως στὴ Μ. Ἀνατολή. α) Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Τουρκία εὑρίσκεται σὲ μιὰ πολιτικῶς ὑποσχιζοειδῆ κατάσταση, μιὰ κρίση ταὐτότητος εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ τὸν κοσμικὸ ἢ τὸν ἰσλαμικόν της χαρακτῆρα. Γίνεται ἐπίσης μιὰ περιγραφὴ τῶν σημαντικωτέρων κλάδων τοῦ τουρκικοῦ ἰσλαμικοῦ κινήματος. β) Το ὅτι τὸ μειονοτικὸ μωσαϊκὸ τῶν ἐθνοτήτων ποὺ διαβιοῦν στὸ ἔδαφος τῆς συγχρόνου Τουρκίας ἀποτελεῖ ὄχι μόνον κίνδυνο γιὰ τὴν ὑπόσταση τοῦ τουρκικοῦ κράτους ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικὸ σημεῖο ἀσκήσεως ἐλέγχου ἐπὶ τῆς χώρας αὐτῆς ἀπὸ δυνάμεις ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν συγκράτησή της στὴν σφαῖρα τῆς γεωπολιτικῆς τους ἐπιρροῆς καὶ τὴν χρησιμοποίησή της ὡς στρατηγικοῦ βραχίονος στὴν περιοχὴ τῆς Μέσης καὶ Ἐγγὺς Ἀνατολῆς. Ἡ ἐμφανὴς ὅμως ἀσυμφωνία χειρισμῶν μεταξὺ τῶν ἀνωτέρω μητροπολιτικῶν δυνάμεων καὶ ὁ μεταξύ των διαγκωνισμὸς στὴν περιοχή, δημιουργεῖ καταστάσεις ποὺ θὰ ταλανίζουν ἐσαεὶ τὸν τουρκικὸ λαὸ ἀλλὰ καὶ ὅλες τὶς ἄλλες ἐθνικὲς ὁμάδες ποὺ διαβιοῦν στὸ τουρκικὸ ἔδαφος. γ) Ἐπίσης, τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ συνδυασμὸς τῶν ἀνωτέρω δύο στοιχείων, προκαλεῖ μίαν ἀκόμη ἀποσταθεροποιητικὴ συνιστῶσα γιὰ τὴν γεωστρατηγικὴν ἰσορροπία στὴν περιοχή, στὸν βαθμὸ ποὺ αὐτὴ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν παράγοντα Τουρκία.