second version, entire journal attached: pages 141-156 Kamberidou, Irene (2011). Athlete Activism and Peace Education: Bridging the Social Inequality Gap through Sports.  NEBULA A Journal of Multidisciplinary Scholarship, Volume 8, Issue 1, pp. 141-156, December 2011. Online Quarterly Academic Periodical. ISSN – 1449-7751

Kamberidou, I. (2011). “Athletes United for Peace: Reconciliation through Sport.” Presentation (εισήγηση) at the international conference SPORT AS A MEDIATOR BETWEEN CULTURES, September 15-17, 2011, Wingate Institute/Zinman College, Israel.  The International  Council of Sport Science and Physical Education(ICSSPE/CIEPSS). http://www.icsspe.org/index_1068a88f.php.html [book of abstracts, also see powerpoint presentation in http://www.icsspe.org/documente/Irene_Kamberidou_-_Athletes_United_for_Peace.pdf

1.        D. 4.1, D.4.1.1 and  D.4.2 in Apella

Η εργασία αυτή εξετάζει την προβολή του γυναικείου αθλητισμού στα ΜΜΕ: ΗΠΑ, Αυστραλία, Ελλάδα. Ειδικά στις ΗΠΑ επισημαίνεται η «κρίση στο γυναικείο αθλητισμό» όπου η τηλεοπτική κάλυψη γυναικείων αγώνων είναι λιγότερη από ότι ήταν πριν 20 χρόνια [1]. Από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και την επεξεργασία πρόσφατων συζητήσεων και ποσοτικών και ποιοτικών αναλύσεων γίνεται φανερό ότι: Πρώτον, η αθλήτρια απολαμβάνει, σε αντίθεση με το παρελθόν, μια εκρηκτική παρουσία στα ΜΜΕ, αλλά όχι για την αθλητική της ιδιότητα. Δεύτερον, εντοπίζονται ‘ίσες ευκαιρίες’ στην εμπορευματοποίηση-‘μοντελοποίηση’ του σώματος και της αθλητικής ταυτότητας: προβολή των άφυλων αθλητών/τριών, θηλυκοποίηση του αθλητή και αρρενοποίηση της αθλήτριας. Τρίτον, σταδιακά καταρρίπτονται οι θεωρήσεις ότι μόνο το γυναικείο σώμα αντικειμενικοποιείται. Τέλος, διαπραγματευόμαστε εναλλακτικά αθλητικά μοντέλα, μια ολιστική προσέγγιση, ενόψει της εμπορικής παγκοσμιοποίησης του Αθλητισμού και της αθλητικής ταυτότητας. Οι κλωνοποιημένοι αθλητές-ήρωες και αθλήτριες-ηρωίδες που προβάλλονται στα ΜΜΕ δεν εκπροσωπούν την πλειονότητα των αθλητών/τριών της κοινωνικής περιοχής του αθλητισμού. Ένας αυξανόμενος αριθμός ανώνυμων-ηρωίδων - αθλητριών, γυμναστριών, ερευνητριών - δουλεύουν έξω από τη δεσπόζουσα τάση της εποχής και αγωνίζονται για τη δημιουργία καινούριων αθλητικών μοντέλων και προτύπων, για την προστασία και ακεραιότητα του αθλητή/τριας και της αθλητικής δεοντολογίας. Messner, M. A., Hextrum, R., Nyad, D. (2010). Gender in Televised Sports, June 2010, διαθέσιμο στην ιστοσελίδα: http://www.usc.edu/dept/cfr/html/documents/tvsports.pdf. Pfister, Gertrud (2010) 'Women in sport - gender relations and future perspectives', Sport in Society, 13: 2, 234 - 248. Report (2010). “New Report Reveals Poor Media Coverage of Women in Sport”, Australia. Διαθέσιμο στην ιστοσελίδα: http://www.ausport.gov.au/participating/women/research. IOC Report (2005) "Women’s Participation at the Games of the XXVIIIE Olympiad: Athens 2004: Statistics.". IOC, Department of International Cooperation and Development. Ελληνικός έντυπος τύπος: Ολυμπιάδες 2008, 2004, 2000 (Καθημερινή, Βήμα, Ριζοσπάστης). Πρακτικά Συνεδρίου: http://www.tefaacongress.gr/2011/Proceedings.html

Το κοινωνικό κεφάλαιο, πρωτεύων και απαραίτητος συντελεστής ανάπτυξης, αποτελεί σήμερα πηγή δυναμικής επιστημονικής έρευνας. Θεωρείται πυρηνική έννοια στην κοινωνιολογία, στην πολιτική επιστήμη, στην επιστήμη της συμπεριφοράς, στην οικονομία, στους τομείς της διοίκησης και της οικονομικής επιχειρηματικότητας αλλά αποτελεί σχετικά καινούργια έννοια στον αθλητισμό, στην αθλητική διοίκηση και ηγεσία. Η εργασία αυτή προβαίνει σε μία συστηματική ανασκόπηση των θεωρητικών προσεγγίσεων και εμπειρικών ερευνών περί κοινωνικού κεφαλαίου με στόχο την προσέγγιση της κοινωνικής περιοχής του αθλητισμού υπό την οπτική της ανάλυσης του κοινωνικού κεφαλαίου. Η διεθνής βιβλιογραφία στο θέμα Αθλητισμός ως Κοινωνικό Κεφάλαιο (Walseth 2008, Nicholson & Hoye 2008, Tonts 2005), μολονότι περιορισμένη, αναδεικνύει ότι όσο ισχυρότερο είναι το κοινωνικό κεφάλαιο που αποκτάται στο πεδίο του αθλητισμού τόσο διευκολύνεται-προωθείται η κοινωνική ενσωμάτωση. Με επίκεντρο τη θεωρητική προσέγγιση και τα τεκμηριωμένα στοιχεία του Robert Putnam (2000, 2004) - και ιδιαίτερα η διάκριση μεταξύ των δύο διαστάσεων του κοινωνικού κεφαλαίου: «γεφυροποιό-έμμεσο» και «περιοριστικό-αποκλειστικό» - πραγματευόμαστε την κοινωνική περιοχή του αθλητισμού. Οι θεωρητικές προσεγγίσεις του Putnam - που διαφέρουν από εκείνες του Bourdieu (1983,1986) - έχουν δεχτεί έντονη κριτική (Adkins 2005, Misztal 2005, Morrow 2003, 2004, Etzioni 2001). Ωστόσο έχουν συμβάλλει δυναμικά στην έρευνα και αποτελούν χρήσιμο εργαλείο ανάλυσης, ειδικά στις έρευνες που εξετάζουν το κοινωνικό κεφάλαιο του αθλητισμού (Walseth 2008, et al). Εξερευνώντας τη συνάφεια του αθλητισμού και του κοινωνικού κεφαλαίου, διακρίνουμε ότι θεωρητικά και πρακτικά ο αθλητισμός είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ως «γεφυροποιό- έμμεσο» κοινωνικό κεφάλαιο που προωθεί κοινωνική ενσωμάτωση, αλληλεγγύη, ισότητα, κτλ., όπως δείχνει και η ανασκόπηση των δραστηριοτήτων μη-κυβερνητικών οργανώσεων, όπως οι PeaceFirst (Peace Games) και Sport in Society (SIS), που αγωνίζονται για την εισαγωγή μιας παιδαγωγικής ειρήνης (peace education) στη δημόσια εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, ο αθλητισμός μπορεί να προσεγγιστεί και ως κοινωνική περιοχή που αναπαράγει «περιοριστικό-αποκλειστικό» κοινωνικό κεφάλαιο ή ακόμα και σκοτεινό κοινωνικό κεφάλαιο, δεδομένου ότι η πολιτική του αθλητισμού δεν συντελεί πάντα στην πρόοδο - αν λάβουμε υπόψη την εμπορευματοποίηση, το ντόπινγκ, τη φυλετική βία στα γήπεδα, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των Ολυμπιακών έργων, την κραυγαλέα υποεκπροσώπηση των γυναικών στους αθλητικούς θεσμούς, την «αθλητική μετανάστευση», το «αθλητικό εργατικό δυναμικό», την αφαίρεση της εθνικής ταυτότητας του «παγκόσμιου αθλητή-μετανάστη» (Takahashi & Horne, 2006) και ειδικά την απώλεια αυτού του αθλητικού δυναμικού στη χώρα προέλευσης (social capital drain). Ο αθλητισμός-ανεκμετάλλευτη πηγή κοινωνικής ενέργειας—έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε μια μορφή «γεφυροποιού» κοινωνικού κεφαλαίου. Στη λογική αυτή, δεδομένου ότι ο αθλητισμός αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο και πολιτιστικό θεσμό, προτείνεται ο επαναπροσδιορισμός των ηθικών του πλαισίων: διαμόρφωση εναλλακτικών προτάσεων, αθλητικών μοντέλων και προτύπων, επανενεργοποίηση των Ολυμπιακών αξιών. Βιβλιογραφία: Walseth, Kristin (2008) 'Bridging and bonding social capital in sport-experiences of young women with an immigrant background', Sport, Education and Society, 13:1, 1-17. * Nicholson, Matthew & Hoye, Russell (eds) (2008) Sport and Social Capital. Elsevier Butterworth-Hinemann. * Tonts, Matthew (2005) ‘Competitive sport and social capital in rural Australia’, Journal of Rural Studies, 21:2, 137-149. * Kamberidou, Irene & Patsantaras, Nikolaos (2007) ‘A New Concept in European Sport Governance: Sport as Social Capital’, Biology of Exercise, 3, 21-34. * Kamberidou, Irene (2008).‘Promoting a Culture of Peacemaking: Peace Games and Peace Education’, International Journal of Physical Education, 4, 176-188. [in proceedings: http://www.tefaacongress.gr/2011/Proceedings.html] Κοινωνικό Φύλο, Κοινωνικό Κεφάλαιο & Αθλητισμός (Gender, Social Capital & Sport). Available from: https://www.researchgate.net/publication/274959340_______(Gender_Social_Capital__Sport)?fulltextDialog=true [accessed Apr 15, 2015].

Digital Assembly presentation, Brussels  June 17, 2011-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- How can we move from gender devaluation and gender fatigue to gender energy and get more women to ride up the glass escalator? Current research indicates the need to focus on innovative approaches to getting gender back onto the agenda: reproducing women’s recruitment, retention, advancement and agency (Farrington 2011, Kamberidou 2010, Kelan 2010, Merriman 2010, Benschop & Brouns 2003, Hultin 2003). Despite legislation and gender mainstreaming policies, the recognition by many companies, organizations and institutions that diversity is essential, women still lag behind men in compensation and advancement and are less satisfied with their careers than men. Women are overlooked in decision making positions in the business sector, in S&R, in the academia, on research committees, etc. This paper examines three major gender gaps: 1) the leadership gap, 2) the pay gap and 3) the engagement/participation gap, with references to the phenomena of gender fatigue, tokenism and the hidden advantages for men in the so-called 'female' professions. Taking their gender privilege with them, men experience positive discrimination in female dominated professions and are promoted up the ladder (ride up the glass escalator) even faster than their female counterparts, as opposed to women who confront the glass ceiling and the sticky floor in male dominated fields. Gender devaluation, namely the subtle processes by which women’s contributions are minimized, undervalued or devalued in male dominated professions are especially apparent in the academia as well. Consequently, "getting gender back on the agenda" (Kamberidou 2010) requires an Alternative Model—redefining professional success and concepts of excellence, finding alternative paths to advancement or tenure, establishing measures and best practices at many levels—examined in the strategy proposals presented in this paper. Research shows that women are an economic force to be reckoned with and utilizing the entire talent provides an important competitive advantage. Studies confirm that companies that recognise talent in any form and make good use of it show greater success with regard to profits and sustainability. Women must be present in sufficient numbers at senior levels in order to achieve better results and especially to drive cultural change.   Keywords: gender fatigue, the ‘stupid curve’: wastage of talent, the glass escalator, tokenism, gender devaluation, gender-blind academic structures      

This paper examines the collaborative-intergenerational efforts, conflict resolution curricula, projects and training activities of non-profit organizations and NGOs— that reflect the values of Olympism—striving to eliminate racism and xenophobia as well as promote gender equity in sports. In this transitional stage of the postmodernist period, practices of social exclusion or under-representation due to gender, race, class, religion, sexual orientation, and so forth are socially problematic and theoretically inconsistent. The promotion of new role models and mentors in sports is vital in view of the systematic misinterpretation, or rather, misuse of Olympic values, such as obsessive competitiveness and the increase of violence and racism linked to sport events. Moreover, focusing on commercialization and consumerism are notincentives that reactivate Olympic values. A critical issue addressed, among others, is the democratization of the IOC structures. This paper argues that Peace Education—Olympism adapted into today’s globalized world—be incorporated into future reforms, educational policies and teaching practices in order to raise awareness concerning the core values of peace: pro-social attitudes, reducing ethnic prejudices, respect for diversity, promoting reconciliation, gender equality, non-violent conflict resolution and democratic decision-making.Keywords: peace education-conflict resolution skills, Olympism, racism, xenophobia, gender equity, glass ceiling, glass escalator, tokenism.I---------------------------------------------------------------------------------------------------------------Second version, entire journal attached: pages 141-156 Kamberidou, Irene (2011). Athlete Activism and Peace Education: Bridging the Social Inequality Gap through Sports.  NEBULA A Journal of Multidisciplinary Scholarship, Volume 8, Issue 1, December 2011. Online Quarterly Academic Periodical. ISSN – 1449-7751 [First online version: 168-180]

Kamberidou, Irene (2011). PEACE EDUCATION: MOVING FORWARD THROUGH SPORT– ATHLETES UNITED FOR PEACE.  Chapter 6 (pp. 205-266) in  Gender, Social Capital, Multiculturalism & Sport by Irene Kamberidou published  in the Greek language. Publisher: Telethrio, Athens, Greece. [In  http://eudoxus.gr/ (academic publishers for students]

WHEN CITING: Patsantaras, N., & Kamberidou, I. (2011). Is Olympic Communication-Activity a Means for the Construction of Cosmopolitan Identities? In Sports, Bodies, Identities and Organizations: Conceptions and Problems (pp. 132–141). Wojciech J. Cunarski, Kazimierz Obodynski, Nicola Porro (Eds.). Publisher: Faculty of Physical Education, University of Rzeszow, under auspices of the European Association for Sociology of Sport (EASS). ISBN 978-83-7338-657-0. Copyright by Wydawnictwo Uniwersytetu Rzesowskiego Rzeszow 2011. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Cultural Identity and Olympic Sports. In the last decades accelerated and unrestrained structural and institutional changes—on an institutional level— have been shattering significant cultural spheres such as class, gender, nationality, nation, and so forth. Today, due to social transformations individual/personal identities are changing and undermining, our sense of self as complete subjects. Namely, the social subject is losing his/her autonomy and self-sufficiency. Identity is no longer formulated on the basis of the social subject’s inner nucleus but is constructed in the interrelations of the self with the social values, meanings and symbols (culture) of the world in which we live and act in [Hall, Held, McGrew 1992]. Social identity is no longer focused on the self as the centre but on the social-cultural environment and as a result identities are being transformed due to structural and institutional changes.  The postmodern social subject, in this framework and as a rule, cannot have a stable, static or permanent identity. The social subject— athlete, individual as well as diverse social groups— is confronted with different representations according to socio-cultural conditions.  Olympic sports, as a relatively autonomous socio-cultural system, exercise a dynamic influence on the social subject— who acts and communicates within its structures— in the construction of personal/individual identities as well as collective identities. For example, since 1981 the changes that came about with the official recognition of the commercialization of Olympic activity, for some meant deviance and for others adaptation to transforming-evolving social processes.  Significant here are the changes regarding Olympic social reality— the material and structural conditions that influence the formation of identity— which affect the active participants as well as the passive ones. In our postmodern period, identities are continuously formed, transformed and reconstructed in relation to the ways that we are represented or addressed in the cultural system that surrounds us (Donnelly, Young 1988).   Keywords: globalization, cosmopolitanism, ecumenical values, collective identity, diverse identities, sport identity.