This paper examines the lessons learned from the IsraelHezbollah war at a political and military level. It demonstrates the political benefits for Israel in security terms, and its military weak points. It also unveils how Iran and Syria influence the Middle East geostrategic subsystem and the Lebanon case, and suggests that a US attack against Iran is not realistic. It draws on valid evidence and statements by political figures from all involved parties.

The Lebanon II war required the utmost attention, in foreign policy terms, from both Greece and Cyprus. This is because the conflict between Israel and Lebanon resulted in obvious dangers for the flaring up of all the national-state and ethnic actors in the region.

This paper is a geopolitical and geostrategic analysis of the Israel-Hezbollah asymmetric war. It also unveils how Iran and Syria influence the Middle East geostrategic subsystem and the Lebanon case.

Saddam Hussein’s execution on Saturday December 31, 2006 and its broadcast over the internet in the form of video footage “leaked” by one of the bystanders constitutes a milestone of important geostrategic developments in the Middle East, mainly as a multiplier of the Shia-Sunni tension, between the followers of Moktanta al Sadr and the Sunnis, between the Shiites of Tehran and the Lebanese Muslims (Shiites and Sunnis). The execution also triggered a chain reaction of the Kurdish ethnic pockets in the area, starting with Iraqi Kurdistan. This reaction engages Turkey in the issue of geostrategic reshuffling in the area and provides its military regime with the opportunity to use this threat to achieve EU tolerance as regards the country’s accession process without having to implement the necessary adjustments stipulated by the “acquis communautaire” and without trying to clear the “Cyprus hurdle” in the course of the entry talks. Greece and Cyprus must adopt a coordinated approach at all levels to deal with this situation, in which even “hot conflict provocations” by Turkey against Greece, but also an increase of pressure from across the Atlantic directed against Levkosia and Athens, cannot be ruled out.

A democratic European Turkey, that endorses the acquis communautaire and the European political culture as that has evolved over the last 50 years is not considered by Greece as a security threat. However, certain forms of conduct on the part of our neighbor and NATO ally cause serious concern to Athens and the Greek people, which determines the approach of the Greek government towards Greek-Turkish relations.

Ἡ ἐκτέλεσις τοῦ Σαντὰμ Χουσέϊν τὸ Σαββάτον 31/12/2006 καὶ ἡ μετάδοσίς της διὰ τοῦ ∆ιαδικτύου ἀπὸ «λαθραῖο» βίντεο κάποιου ἐκ τῶν παρισταμένων εἰς αὐτήν, ἀποτελεῖ χρονικὸν ὁριοθέσιο σημαντικῶν γεωστρατηγικῶν ἐξελίξεων στὴν Μέση Ἀνατολή. Κυρίως ὡς πολλαπλασιαστὴς τῶν ἐμφυλίων ἐντάσεων μεταξὺ σονιτῶν καὶ σηιτῶν, μεταξὺ τῶν ὀπαδῶν τοῦ Μοκτάντα ἀλ-Σὰντρ καὶ τῶν σονιτῶν, μεταξὺ τῶν σηιτῶν τῆς Τεχεράνης καὶ τῶν μουσουλμάνων τοῦ Λιβάνου (σηιτῶν καὶ σηιτῶν). Ἐπίσης ἀποτελεῖ τὴν θρυαλλίδα τῆς ἐκρήξεως τῆς ἁλυσιδωτῆς ἀντιδράσεως τῶν ἐθνοτικῶν θυλάκων τοῦ κουρδικοῦ στοιχείου στὴν περιοχή, μὲ πρῶτον στὴν σειρὰ τὸ Ἰρακινὸ Κουρδιστάν. Ἡ ἀντίδρασις αὐτὴ ἐμπλέκει τὴν Τουρκία στὴν ὑπόθεση τῆς γεωστρατηγικῆς ἀνακατατάξεως στὴν περιοχὴ καὶ δίδει τὴν εὐκαιρία στὸ στρατιωτικόν της κατεστημένο νὰ χρησιμοποιήσει τὴν ἀπειλὴν αὐτὴν γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὴν ἀνοχὴ τῆς ΕΕ στὴν διαδικασία ἐντάξεως τῆς χώρας χωρὶς νὰ προβεῖ στὶς ἀπαραίτητες προσαρμογὲς ὅπως αὐτὲς καθορίζονται ἀπὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ κεκτημένο καὶ ἐπίσης νὰ προσπαθήσει νὰ ἀκυρώσει τόν «κυπριακὸ σκόπελο» στὴν διαδικασία ἐντάξεώς της. Ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Κύπρος πρέπει νὰ συντονισθοῦν ἀπολύτως σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν κατάσταση αὐτὴ ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκλείσει ἀκόμη καὶ τὶς «θερμὲς προκλήσεις» πρὸς τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ πλευρᾶς Τουρκίας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐνταση τῶν πιέσεων πρὸς Λευκωσία καὶ Ἀθήνα, ἀπὸ τὴν ὑπερατλαντικὴ πλευρά.

Δειλὰ-δειλὰ είχε ἀρχίσει καὶ εἰς τὰ καθ’ ἡμᾶς ΜΜΕ νὰ γίνεται χρῆσις τῶν εἰσαχθέντων ἐκ τῆς Οὐάσιγκτων ὅρων, ὅπως «τζιχαντισμὸς-τζιχαντιστές», «σαλαφισμὸς-σαλαφηιστές», καὶ ἄλλων ἀκαταλήπτων ὀνομασιῶν, ὅταν θέλομε νὰ ἀναφερθοῦμε στὸ διεθνὲς ἰσλαμιστικὸ κίνημα. Το παρόν άρθρο του Καθηγητή Ιωάννη Μάζη, αναφέρεται στον «γαλαξία» τοῦ διεθνοῦς πολιτικοῦ ἰσλὰμ καὶ τοῦ ἰσλαμισμοῦ.

Ἐπιτίθενται ἢ ὄχι οἱ τουρκικὲς ΕΔ ἐναντίον στόχων τοῦ PKK στὸ ἔδαφος τοῦ ἰρακινοῦ Κουρδιστάν; Σημασία, δηλαδή, δὲν ἔχει τὸ γεγονὸς τῆς ἐπιθέσεως ἢ μή, γιατί ἀρκετές, ἐλεγχομένης ἐντάσεως, παρόμοιες τουρκικὲς ἐπεμβάσεις λαμβάνουν χώρα κατὰ τὴν τελευταία δεκαετία στὴν περιοχὴ τοῦ βόρειου Ἰράκ. Σημασία ὅμως ἔχει ἡ ἐπίσημος διαπίστωσις τῆς διεξαγωγῆς των ἀπὸ ὅλα τὰ ἐμπλεκόμενα μέρη: ΗΠΑ-Μπαρζανῆ ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ καὶ Τουρκίας ἀπὸ τὴν ἄλλην. Ἐὰν αὐτὸ συμβεῖ, τότε ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους τῶν «θερμῶν» (ἔστω...) ἰσορροπιῶν στὴν εὐρυτέραν Μέσην Ἀνατολὴ θὰ λάβει τέλος καὶ ἕνας Ἀρμαγεδδὼν κρατογενέσεων θὰ ἐκραγεῖ στὴν σύμπλοκον τετράδα τῶν κρατῶν: Τουρκία- Ἰρὰν-Συρία-Ἰράκ, συνεπικουρούμενος καὶ ἀπὸ πάσης ἐθνοτικῆς, «ὑπηρεσιακῆς» καὶ κρατικῆς προελεύσεως «συγκεκαλυμμένες δράσεις».

Ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικώτερα ἰσραηλινὰ πανεπιστημιακὰ Ἰνστιτοῦτα Στρατηγικῶν Σπουδῶν τοῦ Ἰσραήλ, τὸ Begin-Sadat Center of Strategic Studies/Bar Ilan University-Tel Aviv ἐφιλοξένησε σειρὰ ἐπιστημονικῶν ἡμερίδων μὲ ἐπιφανεῖς εἰσηγητὲς καὶ θέμα τὸ «πρόβλημα τοῦ Κοσσόβου». Τὸ ὑλικὸ ὅμως τὸ ὁποῖον ἐπέλεξε νὰ δημοσιεύσει καὶ νὰ ἀναρτήσει στὸ διαδίκτυον ἦταν αὐτὸ τῆς εἰσηγήσεως τῶν James Jatras, διευθυντοῦ τοῦ Ἀμερικανικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὸ Κόσσοβο στὴν Οὐάσιγκτων, καὶ πρῴην διπλωμάτου καὶ ἀνωτέρου ἐρευνητοῦ τῆς US Senate Republican Policy Committee καὶ Serge Trifkovic, ὑπευθύνου συντάξεως γιὰ θέματα ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων τῆς ἐπιθεωρήσεως Chronicles: A Magazine of American Culture ποὺ ἐκδίδεται ἀπὸ τὸ The Rockford Institute καὶ συγγραφέως τοῦ προσφάτου «Defeating Jihad: How the War on Terror May Yet Be Won, in Spite of Ourselves». Οἱ δύο σημαντικοὶ ἀναλυτὲς ὑποστηρίζουν σχετικῶς μὲ τὴν ὑπόθεση ἀνεξαρτητοποιήσεως τοῦ Κοσσόβου ὅτι ἡ ἰσχυρὰ ἀμερικανικὴ ὑποστήριξις γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσσόβου εἶναι ἐπιζήμια γιὰ τὰ συμφέροντα τοῦ Ἰσραήλ. Στο παρόν κείμενο, εξετάζονται: Τὸ ‘‘Ἀνεξάρτητο’’ Κόσσοβο σε συνάρτηση με τὰ Ζητήματα Ἀσφαλείας τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραὴλ.