La direction politique turque Davoutoglou-Erdogan (dans cet ordre hiérarchique) perçoit, à long terme, la diminution de l’importance stratégique de la Turquie pour l’Occident et l’Otan. Ce phénomène est dû à la fonte des glaces dans le passage du Nord-Est (détroit de Béring) qui permettra, dans quelques années, à la Russie d’atteindre les points stratégiques de l’océan Indien en trois fois moins de temps que les Américains. Ce fait, signe des temps, réduit l’importance du rôle de la Turquie –et de la Grèce– dans l’endiguement de l’accès de la Russie aux eaux chaudes de la Méditerranée et limite donc dans une large mesure l’intérêt de cette aile sud-est de l’Otan. Ce rôle est mis en évidence par une communication consistant en un emballage idéologico-moral de l’«amitié helléno-turque», laquelle est constamment mise à mal par Ankara en mer Égée, à Chypre –pourtant État membre de l’Union européenne– dont elle occupe 38 % du territoire et de la zone économique exclusive.

 We give two general mathematical models predicting geopolitical events into a geopolitical system according to Mazis’ lakatosian formulation methodology for a Systemic Geopolitical Analysis. To this end, we consider weighted geopolitical indices and their measurements. When the weighted geopolitical indices, as well as the related geopolitical measurements take values in different times and different geographical points, then they form two sets in the four-dimensional Euclidean space. The distance between these sets can be considered as a measure for assessing the occurrence or not of a geopolitical event. To this direction, we give general frameworks of two algorithms for determining the time moments and geographical points at which is expected the appearance of peculiar geopolitical events.

The Geopolitical analysis of a geographical System characterised by an uneven distribution of power is “the geographical method that studies, describes and predicts the attitudes and the consequences ensuing from relations between the opposing and distinct political practices for the redistribution of power as well as their ideological metaphysics, within the framework of the geographical complexes where these practices apply”.

Depuis l’année de départ de la crise, en 2008 jusqu’à ce jour, s’est révélé aux yeux des intéressés, la tendance des fonds occidentaux et des investisseurs vers la zone pacifique, où deux faits s’imposent : 1) le coût du travail moyen se situe autour de 5% et 2) le pourcentage de plus-value au niveau international est immense et du niveau 500600%, après déduction de tout coût de capital (impôts, coûts opérationnels, etc.). Ce phénomène n’a pas laissé la Russie non plus indifférente. Par ailleurs, le rythme de fonte des glaces en Arctique change la donne stratégique et offre pour le futur des perspectives de navigations pour la Russie vers le Pacifique, via le détroit de Bérin.

The Turkish political leadership of Davutoğlu-Erdoğan (in this hierarchical order) is fully aware of the gradual erosion of Turkey’s strategic value for the West in general and for NATO specifically. This erosion is attributed to geophysical factors, i.e. the melting of ice along the Northeastern Passage (Bering Strait). This geophysical development shall allow in a few years Russia’s approach to the strategic points of the Pacific Ocean in a timeframe that shall be three times faster in comparison to the US. This fact is expected to undermine in due time the strategic importance of Turkey as a containment factor (along with Greece) of Russian expansion into the warm waters of the Mediterranean. It also reduces significantly the overall strategic role of NATO’s Southeastern Wing, a role which is promoted under the moral-ideological cover of ‘GreekTurkish friendship’. This ‘Greek-Turkish friendship’ is continually challenged by Ankara in the Aegean Sea and in the Exclusive Economic Zone (EEZ) of Cyprus. We should also note that 38% of the territory of Cyprus Republic, a member-state of the European Union, is still under Turkish occupation.

In the present paper I argue that, since Cyprus came under the British rule and for at least seven decades, Britain did not consider Cyprus a “territory of major strategic importance for the Crown”. I also argue that the policy makers of colonial Britain probably considered this island one of the “poor colonies”, since it did not have raw material deposits or any kind of industrial infrastructure. Thus, I suggest that Greek researchers should examine how Great Britain was perceiving the strategic importance of Cyprus until the end of World War II and, therefore, should not insist on blaming the Greek side that, supposedly, did not take into account Britain’s sensitivity and “unwisely sought the Union (Enosis) of Cyprus with Greece, which annoyed Britain and led to the well-known traumatic events”.

Je soutiens ici que les Britanniques, pour une période d’au moins 70 ans, ne considéraient pas Chypre comme une «colonie d’importance stratégique pour la Couronne». Je soutiens aussi que l’île était probablement placée, par les responsables de la Politique coloniale Britannique, dans la catégorie des «colonies pauvres», étant privée de matières premières ainsi que de toute infrastructure industrielle. Je propose alors aux chercheurs d’examiner comment la «Vieille Albion» concevait l’importance stratégique de Chypre jusqu’à la fin de la 2eme guerre mondiale et par conséquent, qu’ils cessent de toujours blâmer la partie grecque qui, soi-disant, n’a pas considéré cette «sensibilité» britannique et a cherché l’Union, «sans réfléchir, énervant ainsi les Anglais, avec les résultats désagréables qu’on sait».

Ο συγγραφέας αναλύει τα σημαντικά γεγονότα, σχετικά με τα έντονα φαινόμενα διαφθοράς, τα οποία συγκλονίζουν την ισλαμιστική κυβέρνηση Ερντογάν, και ουσιαστικά, αναδεικνύει μια έντονη και εξουθενωτική ενδοϊσλαμιστική διαμάχη μεταξύ του Ισλαμιστικού Μυστικιστικού Τάγματος του Ιμάμη, του δήθεν «ηπίου Ισλάμ» τού Φετουλάχ Γκιουλέν (και της οργάνωσής του, των «Φετουλαχή») και του Ερντογάν.

Τὸ ἄρθρον ἐπικεντρώνεται εἰς τὴν γεωπολιτικὴν ἀνάλυσιν τῶν ἐνδοϊσλαμικῶν ἀνταγωνισμῶν ἰσχύος τῶν διεξαγομένων εἰς τὸ ἀσταθὲς σύστημα ΣυρίαςΛιβάνου. Ἡ γεωπολιτικὴ βαρύτητα ἡ ἐκπροσωπουμένη ἐκ τοῦ ὑποσυστήματος Συρίας-Λιβάνου, ἐντὸς τοῦ συστήματος τῆς Εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς, ὡδήγησε μὲ ταχεῖς ρυθμούς εἰς τὸν μετασχηματισμὸν τῆς συριακῆς κρίσεως εἰς ἕνα περιφερειακὸν ἀνταγωνισμὸν μὲ ὑπερσυστημικὲς ἐπιρροές. Εἰς τὸ πρῶτον μέρος τοῦ ἄρθρου, ἀναλύεται ἡ καταλυτικὴ στρατιωτικὴ ἐμπλοκὴ τοῦ σηιτικοῦ γεωπολιτικοῦ παράγοντος (Ἰράν, Χεζμπαλᾶ) ἐπὶ τοῦ συριακοῦ ἐδάφους κατὰ τὸ πρῶτον ἥμισυ τοῦ 2013, καθὼς καὶ ἡ γεωπολιτικὴ σημασία, κατὰ πρῶτον, τῆς συμφωνίας ΗΠΑ-Ρωσσίας γιὰ τὸ συριακὸ χημικὸ ὁπλοστάσιο (Σεπτέμβριος 2013) καὶ ἀκολούθως, τῆς ἐνάρξεως τοῦ διπλωματικοῦ διαλόγου Οὐάσιγκτων-Τεχεράνης (Ὀκτώβριος-Νοέμβριος 2013). Τὰ ἄμεσα ἀποτελέσματα ἦσαν ἡ σταθεροποίησις τοῦ φιλο-ἰρανικοῦ καθεστῶτος Ἄσαντ καὶ ἡ ἀκύρωσις τῆς σαουδαραβικῆς ἐπιδιώξεως τῆς χρησιμοποιήσεως τῶν συριακῶν ἐδαφῶν διὰ τὴν ἰδικήν της ἀμφίπλευρον προβολήν ἰσχύος ἐπὶ τοῦ Λιβάνου καὶ τοῦ Ἰράκ. Εἰς τὸ δεύτερο καὶ κυρίως μέρος τοῦ ἄρθρου, ἀναλύονται οἱ ἀντενέργειες —ὡς πρὸς τὶς ἀνωτέρω ἐξελίξεις— τοῦ σονητικοῦ παράγοντος, ἐντὸς τοῦ ὑποσυστήματος Συρίας-Λιβάνου. Εἰδικώτερον, ἐξετάζονται οἱ γεωστρατηγικοὶ χειρισμοὶ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας, οἱ στοχεύοντες νὰ ἀποτρέψουν μιὰν κρίσιμον ἀπόκλισιν τῆς περιφερειακῆς ἀνακατανομῆς ἰσχύος ὑπὲρ τοῦ Ἰράν. Ἐπίσης, καταγράφονται οἱ τρομοκρατικὲς ἐνέργειες τῶν νεοεμφανιζομένων σονιτικῶν ἐξτρεμιστικῶν ὀργανώσεων τῶν σχετιζομένων μὲ τὴν Ἀλ Κάϊντα, οἱ  ἐπιδιώκουσες τὴν ἀπόκτησιν ηὐξημένης ἰσχύος καὶ ρόλου, μέσῳ τῆς μεγαλυτέρας ἀποσταθεροποιήσεως τοῦ ὑποσυστήματος

Σημαντικὸ ρόλο στὴν ἀνάγνωση καὶ κατανόηση τῶν πολιτικοψυχολογικῶν ὅρων ποὺ ὡδήγησαν στὸν Μεγάλο Πόλεμο διεδραμάτισε ἡ διάδοσις τῶν ἀπόψεων τοῦ Sir Halford Mackinder καὶ τοῦ Friedrich Ratzel, καὶ συνεπῶς, ἡ ἀντίληψις ποὺ θέλει τὶς Χερσαῖες/Ἠπειρωτικὲς ∆υνάμεις νὰ ἐπικρατοῦν, ἐν τέλει, ἔναντι τῶν Ναυτικῶν  ∆υνάμεων. Το παρόν κείμενο αναφέρεται στη γεωστρατηγικὴ αντιπαλότητα της Ἀγγλίας και της Γερμανίας, αναλύοντας σε γεωπολιτικό επίπεδο τον Μεγάλο Πόλεμο.