Στο πονημάτιο αυτό, θα προσπαθήσουμε να εμφανίσουμε την πνευματική διάσταση της ανθρώπινης εργασίας, θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο να τοποθετήσουμε ένα θεμελιώδες αποδεικτικό έρεισμα στην οικοδόμηση της αντιλήψεως της πνευματικότητος της εργασίας. Πρόθεσή μας είναι ν’ αποδείξουμε ότι όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι δυνατόν, αλλά και πρέπει, να αντιμετωπίζονταιως επί μέρους εγκόσμιες αντανακλάσεις του πολυπλόκου έργου της Θείας Δραστηριότητος. Και εφόσον θέλουμε να θεωρούμε τα ανθρώπινα επαγγέλματα ως αντανακλάσεις της Θείας Δραστηριότητος, δεν μπορούμε παρά να παραδεχθούμε ότι αποτελούν σύμβολα αυτής της Δραστηριότητος, και η δική μας αποστολή συνίσταται στην αποκρυπτογράφηση και ερμηνεία αυτών των συμβόλων, των μόνων ικανών να μαςβοηθήσουν στην αντίληψη της θεωρητικής βάσεως για την οποίαν ομιλούμε.

Schéma général: Le “Fin de siècle” pour un Monde bipolaire, Fonte de glace en Zone Arctique, Mise en question du modèle de Spykman (Rimland/Aile Sud-Est de l’OTAN), Projection de force économique, politique et militaire de nouveaux pôles internationaux dans l’espace Méditerranéen (Russie et Chine), Restructuration des Sous-systèmes Stratégiques au Proche et Moyen Orient: le sous-système Israël-Chypre-Grèce-Italie et le rôle de la France (UPM).

Causes générales: Économiques et sociales, Mauvaise gouvernanceAsymétrie de développement (centre/périphérie; urbanité/ruralité), Inégalité dans la répartition des richesses, Fort taux de chômage parmi les jeunes et/ou les diplômés, Précarité du travail, Absence du sentiment de dignité, Corruption, Clientélisme.

This paper identifies and analyses the geopolitical impact that the Syrian crisis has on Lebanon. This impact is manifested in two forms: a subsystemic one (within the Syria-Lebanon subsystem) and a systemic one (exerted from the system of the wider Middle East). The first refers to the direct repercussions that the increasing instability of the Syrian part has on the Lebanese part of the subsystem. More specifically, the impact that have some factors of the Syrian crisis –namely, increasing sectarianism and Islamic radicalism- on the internal political and religious power relations of Lebanon. The second form of impact refers to the indirect yet critical repercussions that the instability at the centre of the Middle Eastern system has on Lebanon. As a state of proxy actors through which the regional powers project power and as an integral part of the Syria-Lebanon subsystem, Lebanon is the primary point on which the systemic pressure is applied. As a result of this systemic impact, the internal political-religious power relations of Lebanon become a micro-level representation of the regional power relations of the wider Middle Eastern system.

Friedrich Ratzel’s interdisziplinäre politischgeographische Analyse widerspiegelt sich in den nachfolgenden Systemen von R. Kjellen, N. Spykman und I. Mazis. An diese Tradition knüpfend erforscht die griechische Systematische Geopolitische Analyse die Ausarbeitung einer haltbaren theoretischen Grundlage, welche die Kooperation aller sich mit den internationalen Entwicklungen beschäftigender wissenschaftlicher Felder ermöglicht und zur Entwicklung wissenschaftlicher Interdisziplinärer Analytischer Modelle (Interdisciplinary Analysis Models) führen kann.

This paper presents a systemic geopolitical and geostrategic analysis of the current enlarged region of the Middle East with respect to the Syrian effect, developing on the basis of the action of the Islamist movement and the re-distribution of power which it entails.

Ἐντρυφῶντας στὴν ἐξέταση τῆς δομῆς τῆς προϊσλαμιαίας ἀραβικῆς κοινωνίας καὶ εἰδικώτερα στὰ δικαϊκά της θέσμια, μὲ ὅσες διαφορὲς καὶ ἂν εἶχαν μεταξὺ βορρᾶ καὶ νότου, διαπιστώνομε ὅτι κοινὸς παρονομαστής των ὑπῆρξε ἡ πλήρης ὑποβάθμισις, μέχρις ὁριστικοῦ ἀφανισμοῦ τοῦ ρόλου τῆς γυναικὸς ὡς αὐτοτελοῦς ὑπάρξεως ἐντὸς αὐτῶν.Το παρόν άρθρο του Καθηγητή Ιωάννη Μάζη, αναφέρεται στη θέση των φύλων στο Ισλάμ.

Το παρόν κείμενο αποτελέι άρθρο του Καθηγητή Ιωάννη Μάζη, σε συνεργασία με τον Κυριάκο Πατραγά, για τις προϋποθέσεις κηρύξεως τοῦ γκεχάντ και την ἀπόλυτη ἐξουσία τοῦ χαλίφη, σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο.

Εἶναι πράγματι ἐξαιρετικῶς πολύπλοκος ἡ ἑρμηνεία τοῦ ρόλου τοῦ Κάταρ καὶ τῆς συνεργασίας του μὲ τὴν Al Ekhwan al-Musslemin (Ἀδελφοὶ Μουσουλμᾶνοι), τὸ Ἰρὰν καὶ τὴν Τουρκία σὲ μία προσπάθεια νὰ ἀνταγωνισθεῖ τὸν ἡγεμονισμὸ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας στὸν Κόλπο καὶ νὰ ἀποφύγει τὴν καταπίεση ἀπὸ τὸ Οὐαχαβιτικὸ βασίλειο. Γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ διαπιστώνεται ἡ προσπάθειά του νὰ ἀποτελέσει τὸ νέο κέντρο ἐπιρροῆς καὶ τὸν νέο πόλο ἰσχύος στὸν ἀραβομουσουλμανικὸ κόσμο. Θεωρῶ ὅτι αὐτοὶ οἱ δύο εἶναι οἱ θεμελιώδεις στρατηγικοὶ στόχοι τοῦ Κάταρ. Τὰ μέσα τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ γιὰ τὴν ἐπίτευξη αὐτῶν τῶν στόχων συνίστανται i) στὴν προσπάθεια ἀποκτήσεως πλήρους ἐλέγχου ἐπὶ τῆς ἀλ-ἐχουὰν ἀλ-μοσλεμὴν ii) στὴν συνεργασία μὲ τὴν Τεχεράνη στὸ Μπαχρέϊν καὶ στὴν Ὑεμένη ὅπου ὑπάρχει ὑπεροχὴ τοῦ σηιτικοῦ στοιχείου σὲ πληθυσμιακὸ ἐπίπεδο iii) στὴν συνεργασία μὲ τὴν Τουρκία γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Μπααθικοῦ καθεστῶτος στὴν Συρία (μὲ ἀνταγωνιστὴ τὴν Σαουδικὴ Ἀραβία στὰ ἴδια συριακὰ ἐδάφη) καὶ iv) στὴν συνεργασία μὲ πρῴην καὶ νῦν στελέχη τῆς Ἀλ Κάϋντα τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ σὲ ἐπιχειρησιακὸ ἐπίπεδο στὰ πεδία τῶν μαχῶν καὶ τῶν ἀνατρεπτικῶν ἐνεργειῶν μέσῳ ἀνταρτοπολέμου ἢ ἐξεγερσιακῶν/ἐπαναστατικῶν διαδικασιῶν στὸ ἐσωτερικὸ τῶν στοχευθέντων κρατῶν ὅπου ἡ Ντόχα ἐπεμβαίνει. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ εὑρίσκει συμμάχους μίαν ἀδύναμη οἰκονομικῶς Οὐάσιγκτων ἡ ὁποία εὑρίσκεται σὲ προεκλογικὴ περίοδο καὶ δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἐμφανίζεται φιλοπόλεμη ἀλλὰ καὶ μία «εἰδικὴ σχέση» ἡ ὁποία θέλει πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἀποκλείσει τὴν ἐπέκταση τῆς ρωσσικῆς ἐπιρροῆς στὴν Μεσόγειο καὶ ἰδιαίτερα στὴν Ν/Α Μεσόγειο μὲ τὶς νέες ἀνακαλύψεις τεραστίων κοιτασμάτων φυσικοῦ ἀερίου τὰ ὁποῖα ξεπερνοῦν τὰ 7 τρισεκατομμύρια m3 σὲ ὁλόκληρη τὴν Λεκάνη τῆς Λεβαντίνης καὶ τοῦ Ἡροδότου (Ν/Α τῆς Κρήτης).694 ΙΩΑΝΝΗΣ Θ. ΜΑΖΗΣ         ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΑ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΕΙΟ Πρόκειται κατὰ τὴν κρίση μου γιὰ τὴν παλαιά, καλὴ ἀγγλοσαξωνικὴ πολιτικὴ ἀνασχέσεως (endiguement) τὴν ὁποίαν οἱ ΗΠΑ, ἡ Γερμανία καὶ ἡ Ἀγγλία ἐχρησιμοποίησαν κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1990 καὶ στὴν Βαλκανικὴ στοχεύοντας καὶ πάλιν στὴν ἀνάσχεση τῆς καθόδου τῆς Ρωσσίας στὰ θερμὰ ὕδατα τῆς Μεσογείου. Ἐδῶ ὅμως γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: μήπως καὶ πάλιν αὐτὴ ἡ ἀγγλοσαξωνικὴ πολιτικὴ ἡ ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὴν ὕστερη ἐποχὴ τῶν θεωριῶν τοῦ Nicolas J. Spykman γιὰ τὴν le Rimland, μέσω τῶν «καλῶν ὑπηρεσιῶν» τοῦ Κάταρ καὶ τῶν ἀνίερων συμμαχιῶν του ὁδηγεῖ τελικῶς στὴν δημιουργία ἑνὸς πανισχύρου Γκόλεμ τὸ ὁποῖον θὰ ἐξαπολύσει τὸν Ἀρμαγεδδῶνα στὴν περιοχὴ τῆς Μεσογείου ἀλλὰ καὶ θὰ ὁδηγήσει στὴν ἐπαναχάραξη τῶν συνόρων στὴν περιοχὴ τῆς Εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τοῦ Μάγκρεμπ, μὲ τρόπο μᾶλλον ἀνεξέλεγκτο ἀπὸ τὴν ∆ύση; Ἐκτὸς καὶ ἐὰν τὸ ἀποτέλεσμα αὐτὸ εἶναι τελικῶς καὶ τὸ ἐπιδιωκόμενο.

Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ Ἀθήνα ἠθέλησε νὰ ἐνισχύσει τὴν νηφάλια πτέρυγα τῆς παλαιστινιακῆς ἀρχῆς, αὐτὴν τοῦ προέδρου Μαχμοὺντ Ἁμπᾶς, ἡ ὁποία ὡδηγεῖτο σὲ περιθωριοποίηση καὶ ἀπονομιμοποίηση ἀπὸ τὴν Χαμᾶς, ἰδιαιτέρως μετὰ τὴν διεθνῆ ἀπήχηση τῆς προσφάτου ἰσραηλινῆς στρατιωτικῆς ἐπιχειρήσεως-ἀπαντήσεως «Operation Pillar of Cloud» (14-21 Νοεμβρίου 2012). Το παρόν κείμενο αποτελεί άρθρο του Καθηγητή Ιωάννη Μάζης περί της σύγκρουσις Χαμᾶς-Ἰσραὴλ καὶ της ἀπόφασης (A/RES/67/19) τῆς ΓΣ/ΟΗΕ, τῆς 29ης Νοεμβρίου 2012.

Εἰς τὸ παρὸν κείμενον ἐπιχειρεῖται ἡ συστημικὴ ἀνάλυσις τοῦ γεωσυμπλόκου τῆς Εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς μὲ γνώμονα τὸν γεωπολιτικὸν παράγοντα τοῦ ἰσλαμιστικοῦ κινήματος, σηιτικοῦ τε καὶ σονιτικοῦ. Ἡ ὑποστηριζομένη ἔποψις εἶναι ὅτι ἡ ἀσκουμένη γεωστρατηγικὴ ἀπὸ τοὺς ἀγγλοσαξωνικοὺς δρῶντες τοῦ ὑπερσυστήματος τοῦ συγκεκριμένου γεωσυμπλόκου ἀποσκοπεῖ τὴν στρατηγικὴν ἀναχαιτίσεως (containment) τοῦ ρωσσικοῦ καὶ κινεζικοῦ δρῶντος ἀπὸ τὸ μεσογειακὸν ὑποσύστημα μὲ συμμάχους τὸ Κάταρ, τὴν Τουρκία, τὴν Σαουδικὴν Ἀραβία καὶ ἔνια ἐκ τῶν Ἡνωμένων Ἀραβικῶν Ἐμιράτων (ὅπως π.χ. τὸ Ἄμπου Ντάμπυ). Παραλλήλως, μὲ τὴν ἄνοδον εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν σονιτικῶν ἰσλαμιστικῶν κυβερνήσεων, ἐπιχειρεῖται ἡ «ἐκ τοῦ μακρόθεν» ἄσκησις ἀπειλῆς ἐναντίον τῶν δύο προαναφερθέντων δρώντων πρὸς αὔξησιν τοῦ διαπραγματευτικοῦ ὀφέλους τοῦ διπόλου τῆς Εἰδικῆς Σχέσεως Λονδίνου-Οὐάσιγκτων ἐνώπιον τῆς προκαλουμένης ἐπαναχαράξεως τῶν συνόρων τοῦ παλαιοῦ ἐθνικο-κρατικοῦ καθε στῶτος. Ἐπίσης, ἀποκαλύπτεται ἡ διάθεσις τῶν ΗΠΑ νὰ δημιουργήσουν ἰσχυρὰ καὶ μόνιμα ἐδαφικὰ στρατηγικὰ ἐρείσματα εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τὰ ὁποῖα θὰ διασφαλίσουν τὸ ἐπιθυμητὸν διὰ τὴν ἀσφάλειάν του χερσαῖο στρατηγικὸ βάθος γιὰ τὸ Ἰσραὴλ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς ΗΠΑ. Ἀναφερόμεθα εἰς τὸ βαθμηδὸν ἀναπτυσσόμενο στρατηγικὸ σχέδιο δημιουργίας ἐλευθέρου Κουρδιστάν, τὸ ὁποῖον δύναται νὰ ἐξυπηρετήσει τὰ συμφέροντα ἀσφαλείας, ὅπως καὶ τὰ ἐνεργειακὰ συμφέροντα τῶν ἀγγλοσαξωνικῶν καὶ εὐρωπαϊκῶν consortia πετρελαίων ἀλλὰ καὶ τὴν προβολὴν ἰσχύος τῆς Οὐάσιγκτων εἰς τὸ Ἐγγὺς Ρωσσικὸν Ἐξωτερικὸν (near abroad), ὅπως καὶ στὸ Σὶν Κιὰνγκ (Β/∆ Κίνα) ἐνισχύοντας καὶ πάλιν τὴν διαφορὰν ἰσχύος πρὸς ὄφελος τῶν ΗΠΑ στὸ κέντρον τοῦ Ἀναχωματικοῦ ∆ακτυλίου (Rimland).