The aim of my participation in the Round Table entitled “Victimization and bullying in school (kindergarten, primary school, secondary school)” is to present a number of dysfunctional beliefs of educators about school bullying, which impede the implementation of preventive and interventive anti-bullying programs. Data are drawn from empirical research in various countries, and from recent Greek studies. Identifying and challenging these dysfunctional beliefs is a necessary first step before anti-bullying intervention, as it is well documented that the effectiveness of this intervention depends largely on the educator.
Η άποψη των φοιτητών/τριών ΤΕΦΑΑ Αθηνών σχετικά με την πρόθεση χρήσης αναβολικών ουσιών στον αθλητισμό,Παναγιώτης Μαυροδάκος, Κωνσταντίνα Γογγάκη. Είναι βέβαιο, ότι η χρήση απαγορευμένων ουσιών υποκρύπτει πολλά κοινωνικά προβλήματα. Ο αθλητισμός, ιδιαίτερα όταν λαμβάνει χώρα σε μια υλιστική κοινωνία που έχει καταστήσει ως προτεραιότητά της την οικονομική επιτυχία, καλείται να ανταποκριθεί σε παρόμοιο ρόλο. Εξάλλου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διογκώνουν πολλές φορές υπέρμετρα την οικονομική διάσταση μιας επιλογής, προβάλλοντας συχνά κάθε περίπτωση τέτοιας επιτυχίας. Τα ίδια εστιάζονται με ζήλο, τόσο σε περιπτώσεις προσώπων οικονομικής επιφάνειας, όσο και σε πρόσωπα του επαγγελματικού αθλητισμού. Ακόμη χειρότερα, σπεύδουν να προβάλλουν πολύ πέρα από το δέον περιπτώσεις αθλητών και πρωταθλητών που έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών, με αποτέλεσμα να έχει εθιστεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, στην αποδοχή τέτοιου είδους ενεργειών. Το αθλητικό μάρκετινγκ, εξάλλου, τείνει να πείσει ολόκληρη την κοινωνία, ότι η χρήση ναρκωτικών και αναβολικών ουσιών είναι απαραίτητη για την επίτευξη οποιασδήποτε επιτυχίας, κάτι, όμως, το οποίο πλάθει μια χαλαρή ηθική συνείδηση. Όσο, όμως κι αν ευθύνονται στη χρήση των αναβολικών ουσιών τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το αθλητικό μάρκετινγκ, δεν μπορεί ν’ αποσείσει κανείς την κύρια ευθύνη από την ίδια την κοινωνία και τις διαμορφωμένες αξίες της. Εάν οι αξίες αυτές δεν είναι ικανές να θωρακίσουν το άτομο με άμυνες και αντιστάσεις, τότε η ηθική του υπόσταση είναι διάτρητη, επιτρέποντας την είσοδο πολλών παράσιτων. Τα παράσιτα που ως ‘απαγορευμένες ουσίες’ εισχωρούν στο σώμα του αθλητισμού, μπορεί κατά καιρούς να του προσφέρουν μια ψεύτικη χαρά, αλλά σταδιακά το κατατρώνε. Οι ουσίες αυτές διατίθενται σε μεγάλη γκάμα, που εκτείνεται από τα ορμονικά πεπτίδια και τα ανάλογά τους, τα διεγερτικά, τα ναρκωτικά διεγερτικά, τους β-αναστολείς, τα διουρητικά, τα ανδρογόνα αναβολικά στεροειδή και τις απαγορευμένες μεθόδους. Η ποικιλία τους έχει ξεπεράσει προ πολλού την όποια «ερασιτεχνικού τύπου» παραγωγή, έχοντας φτάσει σε σφαίρες ψυχρού επαγγελματισμού και αισχροκέρδειας. Ακόμη και από τα Γυμναστήρια της γειτονιάς οι νέοι προμηθεύονται ανεξέλεγκτης παραγωγής ουσίες, προκειμένου να «φουσκώσουν» τους μύες τους.
***
Απόσπασμα του Ερευνητικού Προγράμματος που διεξήχθη στο πλαίσιο της Γραμματείας Επιτροπής Ερευνών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με Επιστημονική Υπεύθυνη την Επίκουρη Καθηγήτρια Κων/να Γογγάκη και με θέμα: «Οι απόψεις των φοιτητών/τριών του ΤΕΦΑΑ Αθηνών σχετικά με τη χρήση, την πρόθεση χρήσης και τις ηθικές διαστάσεις της χρήσης των αναβολικών ουσιών στον αθλητισμό».
Η αρχαιολογία της μνήμης: Άργος Ορεστικό. In: Μπουραζέλης Κ Η μνήμη της κοινότητας και η διαχείρισή της. Μελέτες από μια ημερίδα αφιερωμένη στη μνήμη του Τίτου Παπαμαστοράκη. Αθήνα: Καρδαμίτσας; 2011. pp. 189-210.
Σκοπός αυτής της έρευνας ήταν να εξετάσει το κλίμα της σχολικής τάξης όπως το αντιλαμβάνονται τα παιδιά που έχουν προβλήματα συμπεριφοράς. Η συμβολή της έρευνας είναι ότι συμπεριέλαβε μια μεγάλη ποικιλία διαστάσεων του κλίματος της σχολικής τάξης και μια μεγάλη ποικιλία προβλημάτων συμπεριφοράς. Σε 221 μαθητές Ε΄ και Στ΄ τάξης από σχολεία της Αθήνας δόθηκε το Ερωτηματολόγιο της Ζωής στη Σχολική Τάξη (Johnson & Johnson, 1983). Από αυτούς, 46 μαθητές παρουσίαζαν προβλήματα συμπεριφοράς, σύμφωνα με το Achenbach Ερωτηματολόγιο για Εκπαιδευτικούς (Achenbach & Rescorla, 2001) και συγκρίθηκαν, ως προς το αντιληπτό κλίμα της σχολικής τάξης, με 50 μαθητές ίδιας ηλικίας και φύλου χωρίς προβλήματα συμπεριφοράς. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι μαθητές με προβλήματα συμπεριφοράς είχαν χαμηλότερη σχολική αυτοεκτίμηση, την τάση να βιώνουν αποξένωση, να έχουν εξωγενές κίνητρο και να βιώνουν ανταγωνισμό περισσότερο από τους συμμαθητές τους χωρίς προβλήματα συμπεριφοράς. Για κάθε σύνδρομο προβλημάτων συμπεριφοράς προέκυψαν διαφορετικές συνδέσεις με τη σχολική προσαρμογή και το αντιληπτό κλίμα της σχολικής τάξης. Συζητούνται και οι εκπαιδευτικές υποδηλώσεις των ευρημάτων.
The moral evaluation of the use of illegal substances according to The students of the Sport Physical Education Department of the University of Athens.Panagiotis Mavrodakos, Konstantina Goggaki, and Polydoropoulos Konstantinos.
In modern Olympic Games, the first substances used as reinforcement of the athlete for the coveted performance were heroin in racing and morphine on fights. Since then, there is a long history of doping in sport. In competitive sports, where main objective is the maximum athletic performance and, at all costs victory, growing number of athletes recourse to doping for strengthening capabilities, supplanting both moral inhibitions and the effects of this selection in their natural health and life achievements. This study just shows the moral evaluation of the use of illicit substances through the students 'views in the Sport Physical Education Department of the University of Athens. Students' views were recorded on a questionnaire. Their view is particularly important because of its modern and their future position in sport and education. The sample consisted of 200 students in Sport Physical Education Department of Athens, randomly selected. According to the survey results, the majority of the surveyed population had been suffering from the phenomenon of doping in sport. Men, in a small percentage, it seems to have more relaxed moral conscience regarding the use of doping substances by women. This may be due to the fact that in this sample, the men who are engaged to a greater extent with the high level championship.
Keywords: competitive sport, banned substances, ethics, use, questionnaire students.***
Απόσπασμα Έρευνας που διεξήχθη στο πλαίσιο της Γραμματείας Επιτροπής Ερευνών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με Επιστημονική Υπεύθυνη την Επίκουρη Καθηγήτρια Κων/να Γογγάκη και με θέμα: «Οι απόψεις των φοιτητών/τριών του ΤΕΦΑΑ Αθηνών σχετικά με τη χρήση, την πρόθεση χρήσης και τις ηθικές διαστάσεις της χρήσης των αναβολικών ουσιών στον αθλητισμό».
(2011). H μεταστροφή του Αχιλλέα στα ‘επί Πατρόκλω άθλα’ της ραψωδίας Ψ της Ιλιάδος. Ο βαθύτατος πόνος ως αφορμή για αναδιαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου Κωνσταντίνα Γογγάκη, Ελισάβετ Στραβάκου
Στους αγώνες προς τιμήν του Πατρόκλου, τους επικήδειους αγώνες της ραψωδίας Ψ της Ιλιάδος οι οποίοι διεξάγονται ενώ το δέμας του νεκρού είναι ακόμη ζεστό (Γογγάκη, 2003), ο Αχιλλέας και οι άλλοι Έλληνες επιδεικνύουν την πιο πολιτισμένη συμπεριφορά τους. Ειδικότερα ο Αχιλλέας μετά το θάνατο του Πατρόκλου εξωτερικεύει το μεγάλο του πόνο και το θυμό του με ακραίες αντιδράσεις, μη μπορώντας να αποδεχθεί τον ξαφνικό και άδικο χαμό του αγαπημένου του συντρόφου. Το ξέσπασμα αυτό λειτουργεί λυτρωτικά για τον ήρωα, ώστε να εισέλθει στη φάση της συνειδητοποίησης του θανάτου, ξαναβρίσκοντας και τα ευγενικά χαρακτηριστικά του. Ο Αχιλλέας εξέρχεται από την οδυνηρή εμπειρία του θανάτου περισσότερο «εξανθρωπισμένος» από πριν, με νέα ποιοτικά δεδομένα στην προσωπικότητά του (Krook, 1969). Ο απαρηγόρητος και γεμάτος μίσος ήρωας των προηγούμενων ραψωδιών μεταστρέφεται σε έναν σπλαχνικό ήρωα, ο οποίος δείχνει μια ελεγχόμενη και κάπως απόμακρη κοινωνικότητα (Whitman, 1958, Edwards, 2001).
Στην κατάληξη των επικήδειων αγώνων ο Αχιλλέας είναι ο πιο αγνώριστος απ’ όλους. Ο ήρωας αυτός, με σταθερό γνώρισμά του ως τώρα την αδιαλλαξία, γίνεται στην ενότητα αυτή ο διαλλακτικότερος όλων, ακτινοβολώντας τέτοια καλοσύνη που χαρακτηρίζει τους υψηλόφρονες (Scadewaldt, 1982) . Αξίζει να επισημανθεί ότι στους αθλητικούς αυτούς αγώνες ο απαρηγόρητος για τον θάνατο του Πατρόκλου χαμογελάει, για πρώτη και μοναδική φορά σε ολόκληρη την Ιλιάδα (Ψ 155-157). Ο Αχιλλέας χαμογελάει γνωρίζοντας ότι το αγώνισμα της αρματοδρομίας όσο διαρκεί αναστέλλει και απωθεί το θανάσιμο βάρος του πολέμου. Η ραψωδία Ψ της Ιλιάδος αποτελεί, εν προκειμένω, τη ραψωδία της ψυχικής μεταστροφής. Ο πόνος που επιφέρει στην ανθρώπινη ψυχή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι οξύτατος, και η εμπειρία αυτή προξενεί βαθύ ρήγμα στην προσωπικότητα του ανθρώπου, ενώ στη συνέχεια ο πόνος αυτός αρχίζει να μεταστρέφεται σε εμπειρία ζωής και σε γνώση. Η οδύνη της απώλειας σταδιακά ενισχύει την επίγνωση σχετικά με τον φθαρτό χαρακτήρα του ανθρώπινου βίου. Κάποια στιγμή θάρθει και η σειρά του ζωντανού να ακολουθήσει την αναπόδραστη πορεία. Η συνείδηση αυτή τον κάνει πιο ανθρώπινο, διαμορφώνοντας, εν τέλει, μέσα από τη διαδικασία του πόνου, τη νέα ποιότητά του.
Nikolaou K, Angelidi C, Kalofonos G, Bousses S. Η ονειρική εμπειρία στο Βυζάντιο. In: Ζ΄ Συνάντηση Βυζαντινολόγων Ελλάδας και Κύπρου. Κομοτηνή; 2011. pp. 398-403.
Εισαγωγή. Στηv Πετοσφαίριση είναι απαραίτητο από πλευράς τεχνικής και τακτικής να γνωρίζουμε ποιες τεχνικές δεξιότητες επηρεάζουν την απόδοση (Eom & Schutz, 1992). Ειδικά στα σετ με μικρή διαφορά πόντων μεταξύ των αντιπάλων ομάδων ανδρών υψηλού επιπέδου η επίθεση είναι η σημαντικότερη τεχνική δεξιότητα (Drikos & Vagenas, 2011). Η παρούσα έρευνα αξιολόγησε τις διαφορές επίδρασης βασικών δεξιοτήτων συγκρίνοντας την αγωνιστική απόδοση νικητριών και ηττημένων ομάδων σε όλους τους τύπους των σετ. Μέθοδος. Τα δεδομένα προήλθαν από 175 σετ του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ανδρών (2009). Αναλύθηκαν 12 δείκτες απόδοσης (%) από τέσσερις δεξιότητες: επίθεση, σερβίς, υποδοχή, μπλοκ. Η ανάλυση cluster εξήγαγε τρεις τύπους σετ (διαφορά): αμφίρροπα (2 πόντοι), ισορροπημένα (3-5 πόντοι), άνισα (>5 πόντοι). Λόγω των ακραίων κατανομικών λοξοτήτων σε 11 από τις 12 μεταβλητές (K-S, p<0,05) η στατιστική ανάλυση έγινε με τoν απαραμετρκό έλεγχο σύγκρισης διάμεσων τιμών (Wilcoxon) Αποτελέσματα. Οι έλεγχοι Wilcoxon έδειξαν ότι 9 δείκτες βγήκαν σημαντικοί (p<0,05) για όλα το σύνολο των δεδομένων και για τα άνισα σετ, 6 δείκτες για τα ισορροπημένα σετ και ένας δείκτης για τα αμφίρροπα σετ. Οι νικήτριες ομάδες είχαν σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό άμεσων πόντων από την επίθεση από ότι οι ηττημένες (p<0,001). Συμπεράσματα. Επιβεβαιώνεται η προπονητική προτεραιότητα ανάπτυξης των επιθετικών ικανοτήτων των αθλητών ανδρικών ομάδων υψηλού επιπέδου .
(2011). Doping as a major problem in modern sport and the views of the Sport Physical Education Department of the University of Athens students.
Polydoropoulos Konstantinos, Konstantina Goggaki, and Panagiotis Mavrodakos.
The championship has now become professional and high ideals sometimes replaced by an effort to maximize profit. Throughout the world, doping is an illegal act, which is treated with sentences. However, the problem, can not be limited to repression and criminalization of doping, but mainly on prevention. This study presents the students’ views in relation to doping in modern sport. Their view seems to be of great value as they are in majority, modern athletes and future physical education teachers, both in education and in training sessions clubs. Students' views recorded through questionnaire. The results appear to be quite encouraging as only a small percentage of students have used anabolic substances. Quite interesting is the emergence of the fact of doping without a scientific supervision. The survey reveals that most of those who use anabolic substances have been supplied either by themselves or by a shop selling sportswear, either through a gym, either via the internet, or by their coach while few seem to have been supplied through their Sports Doctor.
Keywords: competitive sport, banned substances, use, questionnaire studen
***Απόσπασμα Έρευνας που διεξήχθη στο πλαίσιο της Γραμματείας Επιτροπής Ερευνών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με Επιστημονική Υπεύθυνη την Επίκουρη Καθηγήτρια Κων/να Γογγάκη και με θέμα: «Οι απόψεις των φοιτητών/τριών του ΤΕΦΑΑ Αθηνών σχετικά με τη χρήση, την πρόθεση χρήσης και τις ηθικές διαστάσεις της χρήσης των αναβολικών ουσιών στον αθλητισμό».
http://archive-gr.com/gr/p/pepfa.gr/2013-09-16_2866954-titles_6http://www.pepfa.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=163:polydoropoulos-konstantinos-konstantina-goggaki-and-panagiotis-mavrodakos&catid=56:teyxos-2013&Itemid=54
Το κοινωνικό κεφάλαιο, πρωτεύων και απαραίτητος συντελεστής ανάπτυξης, αποτελεί σήμερα πηγή δυναμικής επιστημονικής έρευνας. Θεωρείται πυρηνική έννοια στην κοινωνιολογία, στην πολιτική επιστήμη, στην επιστήμη της συμπεριφοράς, στην οικονομία, στους τομείς της διοίκησης και της οικονομικής επιχειρηματικότητας αλλά αποτελεί σχετικά καινούργια έννοια στον αθλητισμό, στην αθλητική διοίκηση και ηγεσία. Η εργασία αυτή προβαίνει σε μία συστηματική ανασκόπηση των θεωρητικών προσεγγίσεων και εμπειρικών ερευνών περί κοινωνικού κεφαλαίου με στόχο την προσέγγιση της κοινωνικής περιοχής του αθλητισμού υπό την οπτική της ανάλυσης του κοινωνικού κεφαλαίου. Η διεθνής βιβλιογραφία στο θέμα Αθλητισμός ως Κοινωνικό Κεφάλαιο (Walseth 2008, Nicholson & Hoye 2008, Tonts 2005), μολονότι περιορισμένη, αναδεικνύει ότι όσο ισχυρότερο είναι το κοινωνικό κεφάλαιο που αποκτάται στο πεδίο του αθλητισμού τόσο διευκολύνεται-προωθείται η κοινωνική ενσωμάτωση. Με επίκεντρο τη θεωρητική προσέγγιση και τα τεκμηριωμένα στοιχεία του Robert Putnam (2000, 2004) - και ιδιαίτερα η διάκριση μεταξύ των δύο διαστάσεων του κοινωνικού κεφαλαίου: «γεφυροποιό-έμμεσο» και «περιοριστικό-αποκλειστικό» - πραγματευόμαστε την κοινωνική περιοχή του αθλητισμού. Οι θεωρητικές προσεγγίσεις του Putnam - που διαφέρουν από εκείνες του Bourdieu (1983,1986) - έχουν δεχτεί έντονη κριτική (Adkins 2005, Misztal 2005, Morrow 2003, 2004, Etzioni 2001). Ωστόσο έχουν συμβάλλει δυναμικά στην έρευνα και αποτελούν χρήσιμο εργαλείο ανάλυσης, ειδικά στις έρευνες που εξετάζουν το κοινωνικό κεφάλαιο του αθλητισμού (Walseth 2008, et al). Εξερευνώντας τη συνάφεια του αθλητισμού και του κοινωνικού κεφαλαίου, διακρίνουμε ότι θεωρητικά και πρακτικά ο αθλητισμός είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ως «γεφυροποιό- έμμεσο» κοινωνικό κεφάλαιο που προωθεί κοινωνική ενσωμάτωση, αλληλεγγύη, ισότητα, κτλ., όπως δείχνει και η ανασκόπηση των δραστηριοτήτων μη-κυβερνητικών οργανώσεων, όπως οι PeaceFirst (Peace Games) και Sport in Society (SIS), που αγωνίζονται για την εισαγωγή μιας παιδαγωγικής ειρήνης (peace education) στη δημόσια εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, ο αθλητισμός μπορεί να προσεγγιστεί και ως κοινωνική περιοχή που αναπαράγει «περιοριστικό-αποκλειστικό» κοινωνικό κεφάλαιο ή ακόμα και σκοτεινό κοινωνικό κεφάλαιο, δεδομένου ότι η πολιτική του αθλητισμού δεν συντελεί πάντα στην πρόοδο - αν λάβουμε υπόψη την εμπορευματοποίηση, το ντόπινγκ, τη φυλετική βία στα γήπεδα, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των Ολυμπιακών έργων, την κραυγαλέα υποεκπροσώπηση των γυναικών στους αθλητικούς θεσμούς, την «αθλητική μετανάστευση», το «αθλητικό εργατικό δυναμικό», την αφαίρεση της εθνικής ταυτότητας του «παγκόσμιου αθλητή-μετανάστη» (Takahashi & Horne, 2006) και ειδικά την απώλεια αυτού του αθλητικού δυναμικού στη χώρα προέλευσης (social capital drain). Ο αθλητισμός-ανεκμετάλλευτη πηγή κοινωνικής ενέργειας—έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε μια μορφή «γεφυροποιού» κοινωνικού κεφαλαίου. Στη λογική αυτή, δεδομένου ότι ο αθλητισμός αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο και πολιτιστικό θεσμό, προτείνεται ο επαναπροσδιορισμός των ηθικών του πλαισίων: διαμόρφωση εναλλακτικών προτάσεων, αθλητικών μοντέλων και προτύπων, επανενεργοποίηση των Ολυμπιακών αξιών. Βιβλιογραφία: Walseth, Kristin (2008) 'Bridging and bonding social capital in sport-experiences of young women with an immigrant background', Sport, Education and Society, 13:1, 1-17. * Nicholson, Matthew & Hoye, Russell (eds) (2008) Sport and Social Capital. Elsevier Butterworth-Hinemann. * Tonts, Matthew (2005) ‘Competitive sport and social capital in rural Australia’, Journal of Rural Studies, 21:2, 137-149. * Kamberidou, Irene & Patsantaras, Nikolaos (2007) ‘A New Concept in European Sport Governance: Sport as Social Capital’, Biology of Exercise, 3, 21-34. * Kamberidou, Irene (2008).‘Promoting a Culture of Peacemaking: Peace Games and Peace Education’, International Journal of Physical Education, 4, 176-188. [in proceedings: http://www.tefaacongress.gr/2011/Proceedings.html]
Κοινωνικό Φύλο, Κοινωνικό Κεφάλαιο & Αθλητισμός (Gender, Social Capital & Sport). Available from: https://www.researchgate.net/publication/274959340_______(Gender_Social_Capital__Sport)?fulltextDialog=true [accessed Apr 15, 2015].
The purpose of this case study is the presentation of the adverse long-term consequences of school bullying. This case study concerns a 22-year-old female who sought out therapy in order to cope with her intense negative feelings of stress and depression. During the therapeutic process, it became clear that the patient's current problems were related to having been the victim of systematic bullying during her school years. Her self-image in the period she sought out help deteriorated, as shown in her negative cognitions regarding her abilities and capacities, which had been shaped under the influence of the bullying experience. According to a number of empirical investigations (Hawker & Boulton, 2000; Nansei, Craig, & Overpeck, 2004; Kochenderfer & Ladd, 1996; Kochenderfer & Wardrop, 2001; and in Greece: Galanaki & Vogiatzoglou, 2007; Galanaki, Amanaki, & Noikokiri, 2009), some of the consequences of school bullying - such as relationship problems, low self-esteem, limited social contacts, stress, depression, feelings of loneliness - are likely to be maintained for an extended period of time, especially when the individual has failed to form a network of social support (Newman, Holden, & Delville, 2004). Thus, adults who as pupils suffered from bullying experience more feelings of loneliness, depression, and inadequacy and they encounter difficulties in their interpersonal relations (Gilmartin, 1987; Hugh-Jones & Smith, 1999; Isaacs, Hodges, & Salmivalli, 2008; Newman et al., 2005; Olweus, 1994; Storch, Roth, Cales, Heimberg, Bravata, & Moser, 2004). In this case study, the ongoing presence and lasting influence of these negative consequences in adult life become obvious.
Πρόκειται για το κείμενο της ανακοίνωσης στην διεπιστημονική ημερίδα με θέμα «Ελληνογερμανικές σχέσεις: αλληλοεπιδράσεις στον πολιτισμό και την τέχνη», που διοργάνωσε το Εργαστήριο Συγκριτικής Γραμματολογίαςτου Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στη Θεσσαλονίκη και έλαβε χώρα την 6η Απριλίου 2011 (http://www.del.auth.gr/de/forschung/weitere-veranstaltungen/145-8-4-2011).
Το άρθρο αναφέρεται σε ορισμένες θέσεις της έρευνας, σχετικά με τα χαρακτηριστικά και τις παραλείψεις της πρόσληψης του έργου του Χάινριχ Χάινε στην Ελλάδα, θέσεις που αναπτύσσονται διεξοδικά στην μονογραφία της γράφουσας. Αναφέρεται εδώ και συζητείται ακροθιγώς η άποψη σχετικά με τον αποφασιστικό ρόλο που έπαιξε ο ποιητικός λόγος του Χάινε κατά τη διαδικασία υπέρβασης του αθηναϊκού ρομαντισμού εκ μέρους των ποιητών της γενιάς του 1880, όπως και κατά την πρόσληψη ενός ειρωνικού, κριτικού και παιγνιώδους τρόπου έκφρασης, που εμπεριέχεται μεν εξαρχής στο γερμανικό ρομαντικό παράδειγμα (ρομαντική ειρωνεία), πλην όμως εισήλθε στον νεοελληνικό λογοτεχνικό λόγο κυρίως ως συνέπεια της επαφής, μεταξύ άλλων, με το έργο του Χάινε. Παρουσιάζεται με αδρές γραμμές η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίπτωση της πρόσληψης του ποιητή Heinrich Heine (1797-1856) στην Ελλάδα, που ξεκινά τον 19ο αιώνα και συνεχίζεται με διακυμάνσεις ως τις μέρες μας.
Στο άρθρο δίνεται πάντως έμφαση στην παρουσίαση του ποιητή και των ιδιοτήτων του έργου του, που τον καθιστούν αντιπροσωπευτικό συγγραφέα της αρχόμενης νεωτερικότητας, με την έννοια της μετάβασης από τον κλασικορομαντικό ποιητή μιας αισθητικής-ηθικής κοσμοθέασης στον μοντέρνο συγγραφέα και διανοούμενο μιας νεότερης εποχής, ο οποίος παρακολουθεί και σχολιάζει στο έργο του, θεωρητικό και λογοτεχνικό, την ρέουσα πραγματικότητα. Σημαντική θέση στο έργο του Χάινε έχουν οι αναφορές σε μορφές της ελληνικής μυθολογίας και αρχαιότητας που διατρέχουν το σύνολο του έργου του και συνθέτουν την ιδιότυπη προσωπική μυθολογία του ποιητή, η οποία κινείται στο μεταίχμιο ανάμεσα στην ελεγειακή αναπόληση μιας χαμένης αισθησιακής χαράς της ζωής και στην σπινθηροβόλα ειρωνική διάθεση του σχολιασμού της επικαιρότητας με το ένδυμα του μύθου. Προκύπτει το ερώτημα του τρόπου πρόσληψης στην Ελλάδα τόσο αυτής της διάστασης του έργου του Χάινε, όσο και των ιδιαίτερων υφολογικών και ρητορικών δομών των κειμένων του, ερώτημα, το οποίο αντιμετωπίζεται διεξοδικά στη μονογραφία της γράφουσας.
Το παρόν κείμενο αποτελεί πρόλογο του Καθηγητή Ιωάννη Θ. Μάζη στο έργο του Κυριακοῦ Θ. Νικολάου-Πατραγᾶ, "Τὸ μέλλον τῆς δημοκρατίας στὴν Αἴγυπτο: Ἡ συμβολὴ τοῦ ἱππότου Χάλεντ Μόχη ἀλ-Ντήν".
![Η δεύτερη γλώσσα: κατάκτηση και διδασκαλία [Second Language: Acquisition and Teaching]](http://scholar.uoa.gr/sites/default/files/styles/book_cover_thumb/public/sbella/files/598209_0.jpg?itok=cloA6twN "Η δεύτερη γλώσσα: κατάκτηση και διδασκαλία [Second Language: Acquisition and Teaching]")
